Nadat we Zuid-Afrika en Zimbabwe hebben bezocht zijn we nu op weg naar Botswana. We laten bij de grens eerst onze paspoorten afstempelen en moeten daarna de nodige formulieren invullen.

Net over de grens stopt de truck alweer. We moeten er allemaal uit en onze verbazing is groot wanneer we over een smerig matje moeten lopen en onze voeten hierop moeten vegen. De truck moet door een bak water rijden. Het blijkt een ontsmettings maatregel te zijn om verspreiding van eventuele ziekten, zoals mond- en klauwzeer, te voorkomen.

Het is erg warm vandaag, dus we lopen allemaal op sandalen. We denken maar niet aan onze bergschoenen, die vol modder in de truck staan. Een onzinnige maatregel dus in onze ogen, die we tijdens de reis nog een paar keer moeten uitvoeren.

De kampsite is prachtig, vlakbij de Choberivier. We moeten oppassen voor doorns, dit in verband met de kwetsbare opblaasbare matjes waar we op slapen. Het is bloedheet vandaag. We zoeken verkoeling op het water en maken een cruise op de Choberivier.

Onderweg zien we ontzettend veel wild. Olifanten staan aan de walkant te drinken en te grazen.

Krokodillen liggen te zonnebaden op zandbanken en nijlpaarden liggen in een kluwen te dobberen in het water. Wat is dit allemaal mooi.

Honderden vogels, maliboe’s, buffels, impala’s, varanen, we zien het allemaal van zeer dichtbij. De dag sluiten we af met een heerlijk buffet. Het was een plakkerige dag, na een verfrissende douche duiken we onze tent in.

Vandaag is het kerstmis. We maken een vroege gamedrive in het Chobe Park. Een schitterend natuurpark, mooier dan het bekende Krugerpark in Zuid-Afrika. Plotseling stopt de truck en staan we oog in oog met een troep leeuwen. Vier leeuwinnen met negen jongen liggen voor ons op het pad.

Het is verbazingwekkend dat ze zich niets van ons aantrekken. De jonge leeuwtjes zijn erg speels en spelen als jonge katten met elkaar. We genieten met volle teugen. Het is een prachtig schouwspel en we kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Helaas moeten we verder, want we hebben nog een lange weg te gaan.

Vandaag moeten we 650 kilometer afleggen. In verband met de onlusten tussen Namibië en Angola kunnen we niet door de Caprivi-streek rijden. Het is er te gevaarlijk, er worden regelmatig aanslagen op toeristen gepleegd. Er wordt geen enkel risico genomen, dus moeten we een behoorlijk eind omrijden.

Het is snikheet vandaag. Het lijkt of er een warme föhn in je gezicht blaast. Tinus, onze chauffeur, heeft een kerstmuts opgezet en de truck is versierd met een klein kunstkerstboompje en kerstslingers. Zo komen we toch nog iets in de kerststemming.

Het is al donker wanneer we onze tenten opzetten op de volgende kampsite. We zetten kaarsen in het zand rond het kampvuur en er wordt extra lekker voor ons gekookt.

We horen gerommel in de verte en al snel komen het donderende onweer en de bliksemschichten dichterbij. We schuilen met z’n allen in de truck, want er daalt een gigantische plensbui op ons neer. Gelukkig zijn de buien hier van korte duur en na enige tijd kunnen we weer lekker buiten zitten. Omdat het kerstmis is krijgen we een lekker likeurtje in onze koffie. De laatste uurtjes van de dag brengen we keuvelend rond het kampvuur door.

Met een klein sportvliegtuigje maken we een tocht boven de Okavango Delta. Vanuit de lucht hebben we een prachtig uitzicht op het moerassige gebied. We zien olifanten, buffels en giraffen lopen. Het duurt niet lang of door het geschommel en de vele luchtzakken komt de misselijkheid opzetten. Na een uur vliegen boven de delta ben ik blij dat ik weer met beide benen op de grond sta.

We slaan voedsel en een watervoorraad in voor de komende dagen. We gaan namelijk de Okavango Delta in en overnachten daar in het wild. Een snelle motorboot vervoert ons naar het hart van de delta. Een unieke tocht. We varen door smalle kreekjes en bredere wateren. Regelmatig passeren we strandjes waarop krokodillen liggen.

Na anderhalf uur varen stappen we aan land. Daar moeten we nog even wachten voordat er een truck arriveert die ons verder zal vervoeren. Het is gigantisch wat we allemaal meeslepen. Het lijkt wel of we maanden op pad gaan, terwijl we maar twee nachten in de delta blijven.

Met z’n allen laden we de hele handel in de truck. Gelukkig is er nog een plaatsje over om te kunnen zitten.

Het is een primitieve kampsite deze keer. De mannen in onze groep zoeken een boomstam die we als bank kunnen gebruiken. Ons eten wordt op een kampvuur gekookt. Er is geen licht en afwassen doen we in het donker bij een zaklampje. Het toilet is een gat in de grond en de douche een emmer water. Maar het is geweldig. De natuur is schitterend. Het is erg rustgevend en we genieten volop. We zitten gezellig rond het kampvuur en in de dagelijkse briefing horen we weer wat ons morgen te wachten staat.

De truck brengt ons naar de volgende opstapplaats. De hoofdgids en zijn mannen staan al op ons te wachten. Zij zullen ons met zogenaamde mokoro’s door de delta loodsen.

Mokoro’s zijn een soort kano’s. Vroeger werden ze gemaakt van uitgeholde boomstammen, maar om de bomen te sparen worden ze tegenwoordig gemaakt van polyester. We laden onze bagage in en nemen zelf ook plaats.

De lokale bevolking zal ons de komende dagen vervoeren. Eigenlijk vind ik het een beetje gênant, maar zij verdienen er een goede boterham aan. Dus geef ik mij over en ga genieten van de schitterende tocht. Deze voert ons door een wirwar van smalle kanalen. Het is er erg ondiep en de komoro wordt met een boomtak vooruit geduwd. Erg zwaar werk.

We passeren eilandjes en rietkragen. We liggen languit in de boot en kijken uit op prachtige papyrusplanten. Op de grotere wateren hebben duizenden waterlelies grote velden gevormd. Het is een niet te beschrijven gezicht, zo mooi. De zon brandt in alle hevigheid en we moeten onze armen en benen bedekken, anders verbanden we levend.

We zoeken verkoeling in het water en gaan even zwemmen. Daarna maken we onder leiding van de hoofdgids een wandeling door het gebied. Omdat er slangen kunnen zitten lopen we in ganzenpas achter elkaar. Gelukkig komen we alleen zebra’s, apen, wrattenzwijntjes en een schildpad tegen.

Het is heerlijk om de benen even te strekken. Maar aan alles komt een eind en we moeten terug naar de komoro’s. We worden naar onze overnachtingsplaats gebracht. Een prachtige wildkampeerplek op een eilandje midden in de delta. Hier zijn helemaal geen voorzieningen. Dit is pas echt kamperen in de vrije natuur.

Als het weer enorm begint te regenen en te onweren schuilen we met z’n allen onder een provisorisch gespannen zeiltje. Erg knus en de bui duurt maar kort. Wel kunnen we urenlang genieten van de bliksemschichten in de verte, een wondermooi gezicht.

Helaas, de dagen in de rustgevende delta zitten er weer op. We worden teruggebracht naar de bewoonde wereld en nemen afscheid van onze gidsen. We laden de bagage in onze eigen truck en reizen verder richting Namibië.

Ina Kuipers en Herman Hoekstra bezoeken tijdens deze reis ook: Zuid-Afrika, Zimbabwe en Namibië.