×
Welkom Reisverslagen Reizen Boeken Blog Anders Reizen Contact

Finland

Reis naar de middernachtzon

Reisverslag: Ine Bouten
Foto's: Ine Bouten

Via de Botnische golf, waar houten zomerhuisjes dicht bij de vloedlijn staan, naar Salla in Lapland. De middernachtzon bekijken en een kanotocht maken in het Nationale Park Oulanka. Via de Russische grens door ongerepte natuur en over rustige binnenwegen langs kristalheldere meren terug naar Helsinki.

In Rostock gaat de auto aan boord van de veerboot, voor de ongeveer duizend kilometer lange oversteek over de Oostzee naar Helsinki.

‘s Werelds snelste cruise-liner doet vierentwintig uur over het traject. Aan boord zijn restaurantjes, boetiekjes, een zwembad en een sauna /solarium. Tot in de kleine uurtjes is er entertainment. Na een stop in Estlands hoofdstad Tallin gaat de reis verder door de Finse archipel.

Laat in de namiddag meren we af in Helsinki. In de hoofdstad is het rustig, wel is het even zoeken welke kant we op moeten om naar ons eerste overnachtingsadres te rijden; de taal en dus ook de plaatsnamen die op de borden staan zijn voor ons abracadabra en dat zal het de hele reis blijven.

Het Fins lijkt alleen op het Hongaars, zelfs ‘goedemorgen’ krijgen we niet onder de knie. Door goed naar elke letter te kijken weten we de meeste borden te ontcijferen. En anders moeten we de weg vragen aan de Finnen, jonge mensen spreken hier meestal vloeiend Engels.

We moeten voor de eerste overnachting meteen doorreizen naar Hameenlinna, een heel rustig pittoresk plaatsje. Hameenlinna is de geboorteplaats van componist Jean Sibelius. Zijn geboortehuis, een heel eenvoudig grijs houten gebouw, staat er nog.

Langs de Botnische golf

Houten zomerhuisjes staan dicht bij de vloedlijn

We rijden langs Iittala, waar het hart is van de Finse glasindustrie, met zijn honderd jaar oude glasfabriek en het glasmuseum Iittalan Lasikeskus. In het museum is een uitgebreide expositie van oud en modern glaswerk. De glasblazers zijn er nog aan het werk en er zijn winkeltjes in overvloed waar het glaswerk te koop is. Ook is er in Iittala nog een tingieterij.

Langs de Botnische golf rijden we verder naar Kokkola. Overal zie je de typisch Finse houten huisjes. Het Karl-Herman Renlund Museum geeft de plaatselijke geschiedenis weer. In de Krimoorlog tegen Rusland viel de Britse vloot in 1854 ook steden langs de Botnische golf aan. In een glazen gebouwtje in het Engelse park in Kokkola staat een grijze houten boot. Het is een grote sloep met twee kleine kanonnen.

De volgende dag rijden we vanuit Kokkola via het plaatsje Kalajoki naar Rovaniemi. In Kalajoki zijn de enige zandstranden van Finland. Houten zomerhuisjes staan dicht bij de vloedlijn, omdat er hier nauwelijks sprake is van eb en vloed. De lucht is kristalhelder maar er zijn bijna geen mensen op het strand. In Nederland zou dat niet mogelijk zijn met zulk een prachtig weer. En er is ook geen kraampje of eetgelegenheid langs het strand. Het is jammer dat we na een aantal uren genieten van het strand en de zon weer verder moeten reizen naar Rovaniemi, toch nog zo’n 400 km.

Finland is een uitgestrekt land. Het rijden op een autoweg hier is te vergelijken met rijden in Amerika, lange wegen en geen auto te bespeuren. Daarbij moet je hier wel oppassen voor rendieren, die kunnen zomaar ineens voor je auto de weg op komen.

Het is hier ook heel gewoon dat je een half uur tot een uur op een weg rijdt of door een dorp loopt zonder een mens te zien. De Finnen zijn wat stug en leven nogal op zichzelf, niet zo vreemd in zo’n groot land met zo weinig mensen per vierkante kilometer. We gingen wel eens een weg in en stonden dan na tien minuten rijden ineens bij mensen op het erf. Die woonden dan midden in de bossen aan een meer, met een boot aan de waterkant.

Langs de weg naar Rovaniemi zien we op verschillende plaatsen houtverwerkende industrie. Je ziet de fabrieken niet meteen, maar dan ruik je ze al wel. Via binnenwegen bereiken we uiteindelijk de hoofdstad van Lapland.

Rovaniemi ligt op de poolcirkel. Hier woont ook de kerstman, dus is er een groots opgezet park met veel souvenirwinkeltjes met kerstartikelen en Lapse kledij. Best leuk om te zien, maar wel commercieel. In Rovaniemi zien we ook het werk van de beroemde architect Alvar Aalto, die een groot aandeel had in de wederopbouw van de stad na de laatste wereldoorlog.

Lapland

Je ziet al gauw door de meren het meer niet meer

De volgende dag trekken we vanuit de hoofdstad van Lapland nog verder naar het noorden, naar het plaatsje Salla. Na 150 km rijden zijn we op de plaats niet ver van de Russische grens waar we een aantal dagen blijven. We zitten hier op ongeveer 600 à 700 km van de Noordkaap.

Salla ligt aan de voet van de 477 meter hoge Sallatunturi. In Salla is er keus uit een aantal excursies, zoals goud zoeken in Tankavaara of een kanotocht maken over de meren. Wij kiezen voor het laatste.

In het Nationale Park Oulanka stromen de Oulankajoki en de Aventojoki door diepe ravijnen en storten watervallen omlaag. De kanotocht die we hier maken is onder begeleiding en dat is ook echt aan te bevelen. Alle meren lijken op elkaar, je moet echt georganiseerd gaan, of een kompas en een merenkaart bij je hebben en daar goed mee overweg kunnen, want je ziet hier al gauw door de meren het meer niet meer.

De rust in dit gebied is volmaakt. Om de honger en dorst te stillen maken de Finse begeleiders onderweg midden in het bos een kampvuur. Dit kan en mag alleen maar op vaste plaatsen, waar al een bijl en hout gereed liggen voor gebruik. Een grote ketel water wordt uit het meer gevuld en op het vuur gezet. Na een kwartiertje zitten we broodjes met rendiervlees en geitenkaas te eten. Intussen ruikt de koffie al heerlijk.

Helaas begint het te regenen. Toch is het niet koud en doordat de organisatie voor goede regencapes heeft gezorgd kunnen we onbekommerd verder gaan met onze tocht.

Met zes kano’s gaan we weer het meer weer op, iedereen heeft een regencape aan. Het is een aparte beleving: al die regendruppels op het spiegelgladde water en de stilte geven een romantische sfeer.

‘s Avonds lopen we naar de top van de Sallatunturi om de middernachtzon te bekijken. Rond 11.30 u. staan we op de berg, waar het verschrikkelijk koud is. Een aantal Finnen maakt een kampvuur, zodat iedereen zich af en toe op kan warmen.

Rond de klok van 00.00 uur denkt niemand meer aan de kou; iedereen kijkt naar het mooie natuurverschijnsel dat zich voor onze ogen voltrekt.

Tegen 01.00 uur dalen we de berg af en lopen weer terug naar onze bungalow. Ook dit is uniek, we lopen midden in de nacht en het is alsof het nog maar 18.00 uur is. Terug in onze bungalow bekijken we eerst de film die we zojuist hebben gemaakt van de middernachtzon. Na 02.00 uur komen we op het idee om toch maar eens te gaan slapen. Het is nog gewoon hartstikke licht. De zon schijnt alweer volop.

Langs de Russische grens

Dwars door het ongerepte natuurschoon

‘s Morgens, na een stevig Fins ontbijt en natuurlijk een sauna-bad, rijden we langs de Russische grens richting Kuusamo, een plaats met ongeveer 18500 inwoners.

Vandaag is het niet zo’n lange rit, we hebben dus veel tijd om het nationale park Sallispuisto en de Kiutakongas stroomversnelling te bekijken. Dus gaan we dwars door het ongerepte natuurschoon met een rijk planten- en dierenleven: rendieren, beren, bevers en talrijke vogelsoorten.

Vanuit het gehucht Juuma lopen we een deel van de Berenroute. Het is een mooie maar zware route, enerzijds door de hoogteverschillen van het bergachtige bos- en heidegebied, anderzijds door de warmte en de muggen die hier in overvloed zijn. Regelmatig moeten we ons insmeren met muggenmelk.

Wij overnachten in het wintersportcentrum Ruka met de Rukatunturi. De 462 meter hoge Rukatunturi is een van de best geoutilleerde Finse wintersportgebieden, met zo’n 11 skiliften en 16 pistes. In de omgeving zijn ook veel wandel-, kano- en mountainbike routes.

De volgende dag rijden we van Kuusamo terug naar Kuopio, eerst een stukje autoweg en dan weer over rustige binnenwegen. In Paltaniemi, aan het Paltaselka-meer, staat de Kuva-kerk. Dit is een van de oudste houten kerken van Finland, met prachtige plafond- en wandschilderingen.

De tocht gaat verder naar Kuopio, een grote wintersportplaats met aan het gezellige marktplein het stadhuis en een overdekte markt (kauppahalli).

Even buiten de stad staat op de beboste heuvel de Euromast van Finland: de 75 meter hoge Puijo-uitzichttoren, met een roterend restaurant dat een schitterend uitzicht heeft over de meren en eilandjes van het Saimaa-gebied.

Op de markt in Finland wordt alles per liter verkocht, zoals aardbeien, aardappelen en paprika’s. Opvallend is dat doperwten ter plekke worden gedopt en opgegeten. Dit is hier een delicatesse.

Terug naar Helsinki

Over binnenwegen langs kristalheldere meren

De reis gaat verder via Varkaus, waar een bijzonder muziekmuseum is van een familie die orgels en andere instrumenten verzamelt. Ze presenteren die begeleid door zang van henzelf.

We rijden verder door de fascinerende streek rond Puumala, zonder meer een van de mooiste watergebieden van Europa. Via Mikelli gaan we terug naar Helsinki. We kiezen een route over binnenwegen, langs veel kristalheldere meren. We komen ook door Porvoo, een schilderachtig plaatsje met weer een centrum dat alleen maar uit oude houten huizen bestaat.

De laatste overnachting is in Helsinki. Deze stad heeft ook tal van bezienswaardigheden, zoals de kleurrijke markt ‘s morgens aan de zuidhaven, de enorme domkerk aan het senaatsplein, de overdekte markthal, het Sibelius-monument, de zeer fraaie rotskerk Tempelliaukio, het Nationaal museum en het congresgebouw Finlandia.

Banner Stem & Win

Zelf een reisverslag schrijven

De honderden reisverslagen op deze site zijn allemaal geschreven door reizigers zoals jij en ik. Ook jouw verslagen zijn welkom: over nieuwe bestemmingen, maar ook over bestemmingen waarover al verslagen op de site staan. We mailen je graag onze uitgebreide tips en aanwijzingen voor het schrijven en aanleveren van een reisverslag.
Ik wil zelf schrijven!
Banner - Stem & Win