×
Welkom Reisverslagen Reizen Boeken Blog Anders Reizen Contact

Natuurparken Costa Rica

Een schat aan planten en dieren in de regenwouden

Reisverslag: Johan Siegers
Foto's: Johan Siegers

Rondreis langs natuurparken in Costa Rica. Het regenwoud en de mangrove van Cahuita aan de Caribische kust. Met bootjes over de rivieren en smalle kanalen van Tortuguero. De kaaimannen, waterschildpadden en leguanen van Caño Negro. Vulkanische bronnen en droog steppenlandschap in Rincon de la Viéja. Over hangbruggen door de boomtoppen van Monteverde. Kolobries vliegen af en aan in San Gerardo de Dota. Regenwoud aan de Pacifische kust in Corcovado. Tot slot Manual Antonio.

Rond 03:30 word ik gewekt door een vogel, die in een boom onder het open raam zit. We waren al gewaarschuwd dat we wel vroeg wakker zouden worden, omdat we nog gewend zijn aan de Nederlandse tijd. Het was gisteren een lange vlucht, via Houston naar San José, de hoofdstad van Costa Rica. Toen ik om 22:30 (06:30 Nederlandse tijd) naar bed ging, was ik meer dan 24 uur op.

San José is niet echt een mooie stad. Veel van de koloniale gebouwen zijn in het verleden door aardbevingen verwoest. De stoep is één grote gatenkaas, met missende putdeksels, gaten en opstaande randen. Je moet constant goed kijken waar je loopt.

Wel leuk zijn de bomen met tientallen papagaaien die druk zitten te kwetteren. Hier en daar in de stad groeien palmen, op een aantal plekken zijn kleine parkjes, die ook dienst doen als ontmoetingsplaats.

De overdekte markt bestaat uit kleine straatjes waar van alles verkocht wordt; etenswaren, kruiden, vogels en veel meer. Onze gids Marion treedt op als tolk, want alles gaat in het Spaans en men verstaat geen Engels.

Halverwege de middag betrekt de lucht een beetje, maar op een paar druppels na blijft het droog. Wel koelt het iets af, maar dat vinden we niet zo erg, want we zijn nog niet helemaal geacclimatiseerd.

Op diverse plekken worden Costa Ricaanse koffie en sigaren verkocht en op straat zitten veel verkopers van een soort loterijbiljetten. Er is een aantal musea die de moeite waard zijn, zoals het goudmuseum of het jademuseum. Let wel op de openingstijden. Veel sluiten al halverwege de middag hun deuren.

Cahuita Nationaal Park

Regenwoud en mangrove aan de Caribische kust

De volgende dag verlaten we San José in oostelijke richting. Het bergachtige landschap is erg mooi, met veel groen en diverse soorten palmen. Langs de weg staan bananenplantages van Chiquita en Del Monte. Ik heb nu echt het gevoel dat ik op vakantie ben.

We bezoeken het nationaal park Cahuita aan de Caribische kust. Hier zien we diverse voor mij onbekende planten, twee soorten apen (brulapen en kapucijners), gieren, blauwe krabben en nog veel meer. Heel mooi allemaal.

Ik volg een pad door het bos. De Caribische Zee is op een steenworp afstand en aan de rechterkant komt op een gegeven moment een mangrove tevoorschijn, waar een ibis aan het vissen is. De zee geeft prachtige golven en er waait een heerlijk koel windje.

Twee van mijn medereizigers hebben een gele slang gezien, maar die heb ik helaas gemist. Er zijn volop slangen in Costa Rica, maar meestal maken ze dat ze wegkomen bij onraad.

We overnachten twee nachten in Puerto Viejo, in een prachtige lodge midden in het woud. Het klimaat is hier anders, het is warmer en de lucht is vochtiger. ‘s Avonds luisteren we naar het geluid van krekels en de laatste vogels. ‘s Ochtends worden we gewekt door het gebrul van de brulapen.

De lodges waar wij overnachten zijn meestal sfeervolle accommodaties die deelnemen aan het toerismeprogramma van Rainforest Alliance. Soms zijn de huisjes vrijstaand, maar soms ook geschakeld. Ze liggen vrijwel allemaal buiten de bewoonde wereld, soms zelfs midden in het oerwoud.

Omdat de logdes zijn geplaatst op een ruim terrein, met beplanting die aansluit op de omgeving, komen vogels en andere dieren gewoon op het terrein van de lodge. Dat terrein kan zo groot zijn als een voetbalveld, bergachtig en vol met bomen, palmen en struiken.

We hebben nog een hele dag in Puerto Viejo en kunnen kiezen wat we willen: fietsen, een 3-4 uur durende wandeling door de natuur of naar het strand. We willen eigenlijk met een groepje naar de botanische tuin, maar die is op maandag gesloten. De receptioniste stelt een alternatief voor: het Jaguar Rescue Center. Hier worden dieren opgevangen die in de natuur gewond zijn aangetroffen of die afkomstig zijn uit gevangenschap. Twee maal daags worden er rondleidingen gehouden.

Het is zondermeer een aanrader. We zien een aantal slangensoorten, brulaapjes, twee (gewonde) haviken, de beroemde groene kikker met uitpuilende rode ogen, luiaards en meer. Een onverwachte traktatie is een loslopend jong hertje. Als ik door mijn knieën ga, komt het op me af en krijg ik een aantal likken. Hij is volkomen tam en kan geaaid worden.

Hij zal dus ook nooit meer kunnen worden vrijgelaten. Vrijlating is wel iets waar men naar streeft bij het rescue center, maar dat betekent in sommige gevallen dat men de dieren opnieuw moet leren jagen.

Het klinkt misschien vreemd om te midden van zoveel natuur naar een botanische tuin of een rescue center te willen gaan, maar onze wandeling van gisteren heeft ons duidelijk gemaakt hoe goed dieren zich weten te verstoppen. Er is zoveel te zien in de natuurlijke omgeving, dat je veel mist.

Je kunt niet tegelijkertijd naar beneden kijken, in de bomen zoeken en ook nog iets verderop aan beide zijkanten. Bij de zulke instellingen heb je een veel grotere kans, omdat alles mooi is ingedeeld.

‘s Middags wandelen we door Puerto Viejo, kijken bij souvenirshops en gaan even langs de supermarkt. De wandeling valt ons zwaar. Het is 32 graden en vrij benauwd. We zijn blij als we weer bij de lodge zijn en kunnen afkoelen aan de rand van het zwembad. Als ik ‘s avonds in het donker nog even buiten zit zie ik vuurvliegjes vliegen.

Tortuguero Nationaal Park

Met kleine bootjes over rivieren en smalle kanalen

We rijden naar het havenplaatsje Caño Blanco, een stuk noordelijker aan de Caribische kust. Met een boot varen we zo’n twee uur door dicht­begroeide riviertjes en kanalen het oerwoud in. Het einddoel is het nationale park Tortuguero. De rivier is bochtig en ligt vol met boomstammen, dus er wordt maar langzaam gevaren. Daardoor hebben we wel volop de gelegenheid om om ons heen te kijken.

We zien diverse watervogels, leguanen en zelfs een krokodil. Tijd om te stoppen hebben we helaas niet, want de boot wordt betaald om ons te transporteren. Eenmaal aangekomen gaan we nog even per boot naar het nabijgelegen dorp om water te kopen en een biertje te drinken in het boeddhacafé.

De volgende ochtend maken we om 06:00 een tocht met kleine bootjes door de smalle kanaaltjes van Tortuguero. Nu is er wel volop gelegenheid om zoveel mogelijk dieren te spotten. We zien aapjes, een aantal reigersoorten, leguanen en een arend. Vaak zitten ze half verscholen tussen de bomen of hebben ze een schutkleur, zoals de leguaan.

Tortuguero Nationaal Park staat bekend om zijn schildpadden, maar het voorjaar is helaas niet het goede jaargetijde om ze te zien. Daarvoor moet je na de regentijd komen. Ook komen hier felgekleurde kikkertjes voor, maar die zijn of klein (1-2 cm) of het zijn nachtdieren. Wij zien ze in ieder geval niet.

Wel zien we veel tropische vogels, die zich soms zitten te warmen in de zon. Halverwege komen we in een regenbuitje terecht. Geen echte tropische bui, maar meer een Hollands buitje. Gelukkig hebben we allemaal poncho’s meegekregen.

‘s Middags gaan we wandelen in het woud. Wegens de regen die tussen de middag is gevallen krijgen we allemaal laarzen en een poncho mee. Het laatste is overbodig, want het blijft op een paar druppels na droog. We trekken onze poncho’s uit, want die zijn extra warm in de toch al klamme hitte.

In eerste instantie zien we weinig wild, maar als ik achterblijf en alleen langzaam verder loop hoor ik geritsel in de bomen. Als ik stil blijf staan zie ik twee slingerapen die zich via de takken voortbewegen. Eén klimt naar beneden om wat lager hangende vruchten te plukken. Later komen er nog meer, ze springen soms van boom naar boom. Ze zijn goed te volgen, maar moeilijk te fotograferen.

Als de eersten van de groep terugkomen loop ik mee terug naar het dorp om wat te eten. De elektriciteit is uitgevallen, dus het menu is wat beperkt. Een salade is echter altijd te maken. Uiteindelijk gaan we met een watertaxi terug naar de lodge.

Refugio Nacional de Vida Silvestre Caño Negro

Mangrove met kaaimannen, waterschildpadden en leguanen

Onderweg naar Fortuna stopt de bus bij een plek waar jaren geleden twee grote leguanen zijn uitgezet door een restauranthouder. Nu zitten er tientallen en ze zijn hier erg goed te zien. De meeste liggen wat te luieren in een van de bomen.

Ik verbaas me nog steeds over het land. Overal groeien palmen langs de weg, soms met kokosnoten. Je ziet de mooiste vogels gewoon op elektrici­teits­draden zitten.

Fortuna ligt aan de voet van de Aranal-vulkaan. Momenteel is de vulkaan niet actief, dus een excursie daarheen is eigenlijk niet zo interessant. In plaats daarvan reizen we door naar het natuurgebied Refugio Nacional de Vida Silvestre Caño Negro, tegen de grens met Nicaragua.

In dit gebied is o.a. een mangrovebos waar kaaimannen, waterschildpadden, leguanen, apen en diverse vogelsoorten voorkomen. We zitten met 18 man op een boot waar zeker het dubbele aantal op past, dus we kunnen vrijelijk bewegen. Bovendien mogen we op het voordek.

De tocht is zeker de moeite waard maar op een gegeven moment worden zelfs de meest exotische vogels gewoon. Als een groep aan land gaat om de brulapen te zoeken die we horen, zien ze ook een miereneter, in een boom nog wel.

Het is goed te merken dat de lodge hier midden in het woud ligt. ‘s Avonds beginnen de diverse krekelsoorten hun bijna oorverdovend lawaai. Later op de avond komen hier ook nog kikkers bij.

Een gedeelte van de groep daalt de volgende ochtend af naar de voet van een waterval. Daar kun je zwemmen in warm water. Het is een afdaling van 475 treden. Ik blijf bij op het terrein van de lodge om vogels te fotograferen.

Af en toe hoor ik (grote) kikkers, maar als ik dichterbij kom worden ze weer stil, dus kan ik ze niet vinden. Een kolibrie hangt stil op een meter afstand. Volgens mij wil hij naar nabijgelegen bloemen maar durft hij niet. Na een paar maal heen en weer vliegen geeft hij het op.

Rincon de la Viéja

Vulkanische bronnen en droog steppenlandschap

De weg westwaarts naar nationaal park Rincon de la Viéja is in het begin erg bergachtig. Later verandert het in een droog steppenlandschap. Er valt hier weinig regen, dus alles is zeer droog.

Rincon de la Viéja is het warmste gedeelte van onze reis. Het is wel een droge warmte. De lodge is weer luxe. We hebben de beschikking over een zwembad, maar sommige onder ons gaan liever op zoek naar bijzondere vogels, want elke streek heeft weer andere vogels.

Als je het bruggetje achter het restaurant oversteekt waan je je op een Afrikaanse steppe. Droge grond met dor gras en hier en daar een boom. De hangbrug erheen geeft een spectaculair uitzicht op de rivier.

In Rincon de la Viéja maken we een wandeling, deels door het bos en deels over een open vlakte. In het eerste deel van het bos struikel je bijna over de wortels en de stenen. Er zijn diverse zijpaden die leiden naar heetwaterbronnen.

Dit is vulkanische grond. Er staan waarschuwingsborden om het dal ter plekke niet te betreden omdat de temperatuur op kan lopen naar 75 tot 100 graden. Als ik een foto van het bord wil maken, komt er een korte hete wind op mij af, alsof hij uit een föhn komt. Het is al boven de 30 graden en toch voelt dit nog warmer aan.

We brengen ook nog een bezoek aan een dierenopvangcentrum. Naast apen en papagaaien, heeft men hier enkele katachtigen, zoals een poema, jaguars en een ocelot.

Al deze dieren komen in het wild voor in Costa Rica, maar deze zijn afkomstig van rijke mensen, die ze als jong dier in huis nemen, zonder te beseffen wat ze binnenhalen. Het blijven namelijk wilde dieren, die niet te temmen zijn en bovendien overal waar ze kunnen komen hun geurvlaggen achterlaten.

Nevelwoud van Monteverde

Over hangbruggen of stalen kabels door de boomtoppen

Monteverde, in de bergen van Cordillera de Tilarán, is een stuk koeler. We kunnen hier kiezen uit een aantal activiteiten. Zo kunnen we een canopy tour maken, waarbij je via kabels naar beneden glijdt. Een aantal mensen uit mijn groep kiest hiervoor.

Ik kies voor een skywalk, waarbij je over metalen hangbruggen op boomtophoogte door het woud loopt.

We zitten in een nevelwoud, maar vandaag is het gelukkig niet overal nevelig, zodat je ook iets kunt zien.

Dit is bijzonder om mee te maken. Veel bomen zijn begroeid met dikke lagen mos, mede als gevolg van de hoge luchtvochtigheid. De hangbruggen zijn onderling verbonden met een stenen looppad, met hier en daar trappen.

Hier en daar kan het best glad zijn. Er zijn niet echt veel vogels te zien, maar toch wel enkele bijzondere.

Als ik weer beneden ben loopt er een neusbeertje over het terrein van het restaurant. Dit schijnt in Costa Rica niet ongewoon te zijn. Soms zijn ze zelfs een plaag, want ze komen op voedsel af en halen alles overhoop.

In de kolibrietuin heeft men flesjes suikerwater opgehangen. Dit trekt zeer veel kolibries, die je van dichtbij kunt bewonderen. De kolibries zijn aan mensen gewend en vliegen soms bijna tegen je aan. Ik heb nooit geweten dat er zoveel verschillen zijn in grootte en kleuren van kolibries!

Eigenlijk is suikerwater helemaal niet zo goed voor ze. Het geeft alleen een hoop energie, waardoor ze nog actiever worden, maar het suikerwater bevat verder geen voedingsstoffen.

Er is ook nog een vlindertuin die je kunt bezoeken, maar de vlinders vliegen vooral als de zon schijnt en dat is vandaag helaas niet het geval. Ik besluit daarom om de vlindertuin links te laten liggen. Anderen die wel gaan zeggen later dat er toch wel vlinders te zien waren.

Ik maak een mooie wandeling door het natuurreservaat Curi-Cancha, dat tegen Monteverde aan ligt. De wandeling voert langs smalle bergpaadjes. Heel bijzonder is dat je in één bos twee verschillende klimaten hebt. Het eerste stuk is nevelwoud, terwijl het laatste, lager gelegen deel een stuk droger is.

We doen de wandeling zonder gids, want die kost 15 euro per persoon. Een leuke verdienste voor een groep van 16 man. Achteraf hadden we misschien toch een gids moeten nemen, om de simpele reden dat zij met hun geoefend oog veel meer wild zien. Toch is het een mooie wandeling.

Daarna ga ik naar een orchideeëntuin. Het is nog niet helemaal het goede seizoen voor orchideeën, maar er staan altijd wel een paar in bloei. Orchideeën leven altijd op andere planten en hebben dus geen wortels. Daarom hebben ze soms dikke cactusachtige bladen, waarin ze water kunnen opslaan voor droge tijden.

Een aantal paardenliefhebbers gaan ‘s middags paardrijden. Het is wel jammer dat het een klein beetje begint te regenen. Dit zal vaker gebeuren, want tegen het eind van de maand begint normaal gesproken het regenseizoen.

San Gerardo de Dota

De kolibries vliegen af en aan

Het is een lange reis (3.5 tot 4 uur) naar San Gerardo de Dota, dat onder San José ligt, maar er is onderweg genoeg te zien. De lodge in San Gerardo de Dota ligt prachtig tussen de bergen, in een vallei op 2200 meter hoogte.

Het is hier ook al nevelwoud. Voor het eerst zien we dit ook als we door de bergen aan komen reizen. Bij de lodge miezert het zachtjes, wat niet ongewoon is voor een nevelwoud. De kolibries vliegen af en aan dankzij alle bloemen die hier groeien.

Voordat we de volgende dag vertrekken naar het dorpje Punta Mala hebben we nog een paar uur om rond te kijken bij de lodge en om een wandeling te maken. Het weer is vandaag heerlijk, de zon schijnt volop. Eigenlijk schijnt hij feller dan je door hebt, omdat de warmte heel comfortabel aanvoelt. Je verbrandt echter wel heel snel.

Terwijl vier man een bezoek brengen aan de boruca-indianen, maak ik een wandeling door een afgeschermd stuk natuurgebied. Het is al vrij warm, maar de bomen bieden voldoende beschutting tegen de felle zon.

Als ik even uitrust op een omgevallen boomstam wordt mijn aandacht getrokken door krassende geluiden uit een boom naast mij.

Een neusbeertje is bezig achterwaarts uit de boom omlaag te klimmen. Als hij mij ziet stopt hij even, om vervolgens weer verder te gaan en met enkele sprongen in het bos te verdwijnen.

Omdat dit stuk privéwoud met een hekwerk is afgesloten is het hier heel rustig. Wij kunnen bij de lodge de sleutel krijgen, maar verder komt hier niemand.

Corcovado Nationaal Park

Regenwoud aan de Pacifische kust

We reizen nog een stuk verder naar het zuiden. Als we de Pacifische kust bereiken, laten we het grootste gedeelte van onze bagage in de bus achter en varen met een bootje naar het Corcovado Nationaal Park op het Osa-schiereiland. We varen zonder al te veel problemen tegen de branding in de zee op. Eerst varen we nog rustig, maar al snel komt de vaart er goed in, dankzij een buitenboordmotor van 200 pk.

Als we Corcovado naderen zien we dat er zware buien boven het Osa Peninsula hangen. We gaan aan land op een plek waar de regen wat minder lijkt. Even hopen we het droog te houden maar al snel begint het te spetteren.

De meesten trekken hun poncho’s aan. Het regent nog niet zo hard, dus koppig als ik ben besluit ik om mijn nood-poncho nog even te bewaren. Per slot van rekening zijn we er al bijna. Als ik even mijn hand buiten boord houd, valt het me op dat het zeewater hier gewoon warm aanvoelt.

Er is geen steiger. De boot vaart achteruit het strand op, zodat we aan de achterkant eenvoudig de boot kunnen verlaten. Vlak voor het zover is komen een paar grote golven, die over de boot slaan en me in één keer drijfnat maken. Voordat we de boot uit zijn komen er nog twee van zulke golven. Ik ben daarna niet meer de enige waarbij het zeewater uit de kleren loopt.

Na een korte wandeling over het strand komen we bij de lodge. Die ligt prachtig te midden van het oerwoud. Het enige minpunt is dat de paden naar de huisjes door de regen spekglad zijn geworden.

Je kunt hier mooi wandelen, alleen of georganiseerd in een groep. Ook op het terrein van de lodge zijn veel dieren te zien, vooral veel vogels (ara’s, kolibries) maar ook diverse soorten hagedissen. De luchtvochtigheid is hier wel erg hoog, vooral na een regenbuitje. Dat maakt het lopen zwaarder, maar heeft ook gezorgd voor de mooie vegetatie hier.

‘s Avonds hoor je oerwoudgeluiden, zoals krekels, een enkele vogel, brulkikkers en enkele andere geluiden die die ik niet kan thuisbrengen. We blijven hier drie dagen en er is hier genoeg te doen; snorkelen, paardrijden, wandelen, een mooi strand. De onderstroom van de zee heeft hier wel veel kracht. Als je er tot je knieën in staat, word je al zowat omver getrokken. Een eindje verderop is de zee minder krachtig en daar is het dus veiliger.

Op het strand lopen heremietkreeftjes, die in een (gevonden) schelp leven. Dit is een van de redenen waarom je die mooie gedraaide schelpen niet mee mag nemen; je berooft de kreeftjes van hun behuizing. In Sirena zijn ze met duizenden, volgens de wandelaars die daar zijn geweest.

Manual Antonio Nationaal Park

Zodra het regent houden de dieren zich stil

Onze vakantie eindigt in Manual Antonio, aan de kust ten zuiden van San José, waar we het gelijknamige nationale park bezoeken. We zijn echter nog maar net binnen of het begint te regenen. Niet hard, maar net genoeg om er last van te hebben bij het fotograferen. De dieren worden ook grotendeels stil zodra het begint te regenen en beginnen pas weer nadat het droog wordt.

Manual Antonio Nationaal Park is erg populair bij toeristen. Ze worden soms in grote bussen aangevoerd. Waar we in de andere parken af en toe een andere groep tegenkwamen, struikelen we hier zowat over de groepen. Veel hebben een gids bij zich, die hun wijst op dieren die in het woud zitten.

Hier hebben wij als gidslozen weer baat bij, omdat we al rondlopend mee kunnen kijken. Zo ontdekken we onder andere luiaards, een miereneter en bijzondere vogels. Veel dieren weten zich ook hier goed te verstoppen.

Banner Stem & Win

Zelf een reisverslag schrijven

De honderden reisverslagen op deze site zijn allemaal geschreven door reizigers zoals jij en ik. Ook jouw verslagen zijn welkom: over nieuwe bestemmingen, maar ook over bestemmingen waarover al verslagen op de site staan. We mailen je graag onze uitgebreide tips en aanwijzingen voor het schrijven en aanleveren van een reisverslag.
Ik wil zelf schrijven!
Banner Stem & Win
Banner - Stem & Win