Bij de waterplaatsen in de Etosha-woestijn kun je genieten van het wild: o.a. giraffen, olifanten, gnoes, neushoorns, impala’s, spiesbokken en zebra’s. Bij Twijfelfontein ligt een versteend woud en zijn talloze rotstekeningen van Bosjesmannen. De Namibische Duinen hebben bij zonsopkomst prachtige kleuren en Fisch River Canyon is ronduit spectaculair, met grillige rotswanden en enorme rotsblokken.
Nadat we de eerste weken door Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana zijn getrokken staan we nu bij de grensovergang naar Namibië. De lucht is strakblauw, er is geen wolkje aan de hemel te bekennen en dit blijft de komende week zo. Namibië bestaat grotendeels uit woestijn en veel regen valt er dan ook niet.
We rijden richting Waterbergplateau. De natuur verandert van savanne en steppe in woestijn. Onderweg kopen we in een dorpje champagne voor de jaarwisseling. We zetten de tenten op op een schitterende kampsite met heerlijke warme douches.
Om vijf uur staan we op om het Waterbergplateau te beklimmen en de zonsopgang mee te maken. Het eerste deel van de tocht is vrij gemakkelijk. Alleen het laatste gedeelte is vrij steil en rotsig. We klauteren behendig over de rotsblokken omhoog en genieten van de kleurenpracht. De zon komt langzamerhand te voorschijn en de lucht verandert van knaloranje in heldergeel, daarna van lichtgeel tot hemelsblauw.
De zonnestralen schijnen op de bergen en het lijkt of deze in vuur en vlam staan. We blijven geruime tijd boven om van de ontwakende natuur te genieten. Het uitzicht is fabelachtig mooi. Wanneer we afdalen komen we langs een zwembad en nemen nog even een frisse duik voordat we weer op pad gaan naar de volgende bestemming, Etosha.
Naast de kampsite Okaukuejo in de Etosha ligt een waterplaats voor het wild. Deze waterplaats is ‘s nachts verlicht. Bovendien zijn er bankjes geplaatst, zo kun je dus met alle gemak genieten van de drinkende dieren. We brengen er vele uren door.
Soms is er helemaal niets te zien en een uur later staat het vol wild. Het is echt ongelofelijk. Giraffen, olifanten, neushoorns, impala’s, gemsbokken, springbokken, spiesbokken, gnoes, varanen en zebra’s komen hier water drinken. Het is een fotogeniek geheel en er wordt weer menig rolletje volgeschoten.
Het is oudejaarsavond en op deze plaats het oude jaar uitzitten is wel erg bijzonder. Om kwart voor twaalf ‘s nachts zien we 15 giraffen uit de bosjes komen. Langzaam en behoedzaam lopen ze naar de waterplaats. Het is een fascinerend gezicht hoe ze de lange poten spreiden om water te kunnen drinken. Ze zijn dan erg kwetsbaar en een aantal giraffen houdt de wacht. Ze zijn erg nerveus en bij iedere verdachte beweging en elk geluid verlaten ze de drinkhouding en spieden in het rond op zoek naar gevaar. Maar dat blijft uit, de twee parende neushoorns hebben alleen maar oog voor elkaar.
Champagneflessen worden ontkurkt en om twaalf uur toasten we op het nieuwe jaar. Er zijn sterretjes meegebracht, dus hebben we ook nog een klein beetje vuurwerk. We moeten morgen, ondanks nieuwjaarsdag, om halfzes op dus we maken het niet al te laat.
Nog niet helemaal goed wakker gaan we op pad in de Etosha-woestijn. ‘s Ochtendsvroeg heb je de meeste kans om wild te zien en dat blijkt maar weer. We zien ontzettend veel wild. Etosha is woestijn, dus erg open. Zo kun je alle dieren erg goed zien. Het lijkt of er niets groeit en je vraagt je af hoe hier zoveel dieren kunnen leven.
De meeste waterplaatsen zijn natuurlijke bronnen, maar er is ook een aantal kunstmatig aangelegd. Deze plaatsen trekken natuurlijk erg veel wild.
We rijden honderden kilometers door de woestijn. Het is een wonderlijk landschap, een eindeloze vlakte met af en toe zomaar midden in de woestijn een groene boom tussen de dorre graspollen en struiken. Het avondlicht zet de woestijn in een prachtige gele gloed.
We verlaten het rijke dierenleven van de Etosha-woestijn en gaan richting Twijfelfontein. Tijdens deze tocht komen we langs het versteende woud. Tweehonderd miljoen jaar geleden zijn de bomen aangespoeld. In de loop der jaren is alle vocht aan het hout onttrokken en zijn de bomen langzaam versteend.
Je kunt de houtstructuur van de rotsblokken nog duidelijk zien. Het versteende woud is nu beschermd gebied en met een lokale gids kun je een wandeling door het versteende woud maken.
Aba Huab is de volgende kampsite, een schitterende plek naast een opgedroogde rivierbedding. Nadat we de tenten weer hebben opgezet maken we een excursie naar Twijfelfontein. Dit is een natuurlijke bron waar een boer rond de jaren 1940 heeft geprobeerd een boerderij in stand te houden. Het probleem was of er het hele jaar door voldoende water zou zijn, vandaar de naam Twijfelfontein. Met een pomp werd er van 20 meter diepte water omhoog gepompt. Helaas heeft de boer het hoofd niet boven water kunnen houden en is door de moeilijke natuurlijke omstandigheden gedwongen na een aantal jaren met zijn bedrijf gestopt.
Twijfelfontein is nu een toeristische trekpleister. Vooral ook omdat hier ongeveer 1500 rotstekeningen van de Bosjesmannen zijn gevonden.
We zien diverse afbeeldingen van de wilde dieren en afdrukken van handen van de Bosjesmannen. Een soort handtekening.
We gaan terug naar de kampsite Aba Huab. Helaas waait het ontzettend hard en moeten we een zeiltje spannen, zodat we geen zandsalade hoeven te eten. Gelukkig gaat de wind later op de avond liggen.
We gaan richting de kust van Namibië en komen langs Cape Cross. Hier bevindt zich een enorme zeehondenkolonie. De schatting is dat ruim 75.000 zeehonden hier hun thuisbasis hebben.
Het is nu extra druk, want er zijn duizenden jongen geboren. Ze maken een hels kabaal en de stank is bijna ondraaglijk, maar het is een fascinerend gezicht. Nadat we weer vele foto’s hebben genomen gaan we verder naar Swakopmund.
In Swakopmund overnachten we in een echt bed in een vakantiehuisje. Wat een luxe, geen tent opzetten vandaag. Bovendien hebben we douche en toilet dicht bij de hand. Toch wel aangenaam na bijna drie weken kamperen.
Vandaag gaan we naar Quad Biken in de Namibische Duinen. We mogen eerst een paar rondjes oefenen en gaan daarna in colonne achter de gids aan. We moeten absoluut in zijn spoor blijven en mogen niet zelf onze weg zoeken. De duinen veranderen voortdurend en soms kunnen de afdalingen gevaarlijk zijn.
Het is een adembenemende ervaring en ongelofelijk leuk om te doen. Het duurt niet lang of onze T-shirts en gezichten zijn rood van het zand. Je moet je mond dichthouden, het zand gaat overal zitten. We staan na afloop geruime tijd onder de douche om alle zandkorrels van ons af te spoelen. Wat een onvergetelijke tocht.
Van Swakopmund rijden we richting Walvisbaai, waar zich een grote kolonie flamingo’s bevindt. De prachtige vogels staan rustig in het water te vissen.
Na dit bezoek aan Walvisbaai rijden we door het gigantische Namib Naukluft park naar onze volgende bestemming: Sesriem. Het is een schitterende tocht en het landschap verandert voortdurend.
We wisten niet dat de woestijn zo afwisselend kon zijn. Grillige rotspartijen, uitgestrekte grindvlakten, zoutpannen en zandvlakten.
Het is nog erg vroeg. Tien voor vier staan we op en krijgen een quick breakfast. We rijden met de truck naar de Namibische Zandduinen. We gaan duin 45 beklimmen en van de zonsopgang genieten. Het is een behoorlijke steile klim en al snel zijn we buiten adem. Vooral de eerste beklimmers, die de sporen in het rulle zand moeten maken, hebben het zwaar. We zwoegen naar boven en zakken tot onze enkels in het zand. Een lang lint van mensen werkt zich naar boven, maar de inspanning was de moeite waard.
Alweer een adembenemend schouwspel volgt, wanneer de zon langzaam boven de duinen verschijnt. Door de zon worden de duinen in een rood-oranje gloed gezet. Er zit erg veel ijzer in het zand, dat veroorzaakt de rode kleur.
Naast elkaar in het zand zittend genieten we van deze overweldigende natuur. De afdaling gaat heel wat sneller, in een mum van tijd zijn we beneden. We kunnen er geen genoeg van krijgen en beklimmen ook nog eens duin 19. De duinen zijn hier allemaal genummerd voor wetenschappelijk onderzoek.
Onder begeleiding van een lokale gids, die prachtig in het Zuid-Afrikaans kan vertellen, bezoeken we de Sossusvlei en Deathvlei. De struiken die hier voorkomen hebben wortels van 40 meter diep om aan water te komen. De gemsbokken kunnen jaren zonder water leven, via dauwdruppels en vocht in planten komen ze aan voldoende vocht.
In de Deathvlei staan tientallen dode bomen. Ze zijn tussen de 600 en 900 jaar oud. Omdat er totaal geen vocht meer in deze bomen zit, kunnen ze niet verrotten en blijven rechtop in het zand staan.
Na deze ochtendexcursie ploffen we voldaan in het heerlijk koele zwembad. Het is hier snikheet en de temperatuur loopt op tot ruim 40 graden. Dus overdag moeten we het rustig aan doen. Lekker relaxen aan het zwembad is een ideale bezigheid. Verder is het belangrijk zoveel mogelijk uit de zon blijven en de schaduw op te zoeken. Gelukkig staan onze tenten onder een paar bomen. ‘s Avonds rijden we naar Elim Dune om te genieten van de prachtige zonsondergang.
We mogen een klein beetje uitslapen, om kwart over zeven is er pas ontbijt. We gaan op weg naar de Fisch River Canyon en moeten vandaag ongeveer 480 kilometer rijden.
Over een goede, onverharde weg reizen we door het Namib-park. Het is een desolaat landschap met af en toe wat bergen. Onderweg komen we de eerste kokerbomen tegen. We stoppen om foto’s te maken van deze bijzondere bomen.
Het is nog even spannend of we wel mogen afdalen in de Fish River Canyon. Eigenlijk is het te warm en is de canyon afgesloten. Maar onze reisleider krijgt het toch voor elkaar: we mogen afdalen, mits we zeer vroeg starten, zodat het nog niet te warm is. Dus weer vier uur opstaan met een quick breakfast.
Het begin van de 500 meter lange afdaling is erg steil. We kunnen ons vasthouden aan kettingen. Door middel van kleine stapeltjes stenen wordt de richting aangegeven, want er is geen pad. We klauteren als een stel berggeiten omlaag. Beneden in de kloof staat nog wat water en we rusten een kwartiertje uit van alle inspanningen.
De weg omhoog is zwaar, maar toch iets gemakkelijker dan naar beneden. De Fish River Canyon wordt ook wel de Grand Canyon in het klein genoemd.
Het is een spectaculair natuurgebied met grillige rotswanden en enorme rotsblokken. Van bovenaf heb je een adembenemend uitzicht op de kloof. Maar je ervaart pas echt hoe mooi het is, wanneer je afdaalt. De volgende vier dagen verga ik van de spierpijn.
Michael heeft een uitgebreid ontbijt voor ons gemaakt en na de inspanningen in de vroege ochtend smaakt dit voortreffelijk. We breken de tent weer op en pakken de tassen in op pad naar onze volgende bestemming. We gaan vandaag richting Oranje-rivier en zullen de grens oversteken naar Zuid-Afrika, waar we de laatste vier dagen van onze reis doorbrengen. Namibië was een ongelofelijk mooi land en we weten het zeker, we komen hier ooit nog eens terug.
Ina Kuipers en Herman Hoekstra bezoeken tijdens deze reis ook: Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana.