Op het vliegveld van Cairo valt meteen de aanwezigheid op van veel bewapende politiemensen en militairen. De paspoortcontrole gaat echter sneller dan verwacht. We kunnen bovendien meteen geld wisselen, want op het vliegveld zijn maar liefst zeven bankfilialen gevestigd. Als we de terminal verlaten worden we meteen geconfronteerd met het verwarrende openbaar vervoer in Egypte maar na een minuut of tien komen we er toch achter waar de bus naar de stad vertrekt.

Op de bushalte staat Kurt, een backpacker uit Londen die al ettelijke maanden aan het reizen is. Het verbaast me enigszins maar al snel zal ik erachter komen dat er in Egypte veel rugzaktoeristen rondreizen die vaak al meer dan een half jaar onderweg zijn, vooral Australiërs, Nieuw-Zeelanders en Britten. Zij blijken een goede informatiebron.

Aankomen in Cairo is aankomen in een grote chaos. De stad is smerig – er is veel afval en stof – en het verkeer is een grote chaos. We zijn van plan om vanavond meteen de nachtbus naar Hurghada te nemen en hebben dus geen kamer nodig. Kurt is zo vriendelijk aan te bieden om onze rugzakken zolang op zijn hotelkamer achter te laten. Hij loodst ons bovendien het eerste uur door de stad. Dat is wel nodig, want Cairo is met 20 miljoen inwoners erg groot en erg druk. De Egyptische rijstijl went snel maar de eerste paar keer dat je over wilt steken denk je echt dat je het niet zult redden.

Het Egyptisch Museum heeft een verzameling sarcofagen, mummies en beelden. Het mooiste van de collectie zijn de spullen uit het graf van Tutachamon. Zijn tombe is niet gevonden door grafrovers, wat uniek is. Daardoor kon men een goed beeld krijgen van wat farao’s meekregen in hun graf. Het topstuk van het museum is het beroemde masker van Tutachamon.

Als we na het bezichtigen van de collectie even wat drinken voor het museum worden we door verschillende mensen aangesproken, gewoon om even een praatje te maken.

De tweede grote trekpleister van Cairo wordt gevormd door de sfinx en de piramiden. We gaan erheen met een gewone stadsbus, een behulpzame Egyptenaar wijst ons aan dat we bus 913 moeten nemen. De bussen stoppen hier niet maar rijden langzaam langs de haltes, wat je de gelegenheid geeft om erin te springen. Het is de goedkoopste manier om te reizen in Egypte en een heel aparte ervaring. De bussen zitten overvol en de kans op een zitplaats is heel klein, maar de mensen in de bus zijn erg vriendelijk en willen allemaal met je praten.

Als we na een rit van anderhalf uur bij de piramides aankomen is het al zo laat dat het niet meer de moeite loont om te proberen binnen te komen. Overal zijn stallen waar je paarden kunt huren en we besluiten twee uur rond te gaan rijden. Het is relatief duur maar het is een fantastische ervaring om bij de piramides paard te rijden terwijl de zon onder gaat. Het levert mooie plaatjes op en het is de perfekte afsluiting van onze eerste dag in Egypte.

Na een lange nachtelijke busrit arriveren we om 6.30 in Hurghada. Meteen worden we geconfronteerd met een ander Egyptisch fenomeen: opdringerige taxichauffeurs. Daar zitten we op dit vroege uur niet echt op te wachten. Een taxi is ook helemaal niet nodig, de meeste hotels zijn op loopafstand.

Hurghada is een toeristendorp waar zelfs bijna geen Egyptenaren wonen. Het heeft als voordeel dat het de schoonste plaats is die ik in Egypte heb gezien maar het is niet echt gezellig. De stranden zijn hier schoon maar niet indrukwekkend. Wel is het erg goedkoop om hier een dag te snorkelen en zijn er erg mooie plekken. Bovendien is er een heel goed en goedkoop restaurant. Je mist niets als je Hurghada overslaat maar het is wel geschikt om twee dagen low budget uit te rusten.

Alweer met de bus reizen we door naar Aswan, waar we onze intrek nemen in het Nubian Oasis Hotel, een redelijk goed backpackers-hotel. Vanaf het dakterras kijk je uit over heel Aswan, wat een ontzettend leuke plaats blijkt te zijn.

Hier ontmoeten we Roger en Ann, een Australisch echtpaar dat al 4,5 jaar aan het reizen is en 41 landen heeft bezocht. Ze hebben dus veel te vertellen. We besluiten de rest van de reis met hen op te trekken. Iedereen die je hier tegenkomt heeft ongeveer hetzelfde reisplan, dus het is gemakkelijk om samen door te reizen. Als je met een groepje reist is het ook de moeite waard om voor een hele dag een taxi te huren en je langs de vele bezienswaardigheden te laten rijden.

De Kalabsha-tempel is klein maar fijn. Hij ligt op een eilandje in het Nassermeer en als je er naartoe vaart heb je een mooi zicht op de tempel. In de tempel zijn een paar verborgen hoekjes waar je uitkomt bij een trap waarlangs je boven op de tempel kunt komen. Het is natuurlijk niet toegestaan maar wel leuk.

Aan de High Dam mis je niks. De Philae-tempel is wel heel mooi. De tempel is vanwege de bouw van de Aswandam in zijn geheel verplaatst door Franse wetenschappers, die op deze wijde een deel van het werelderfgoed spaarden.

De tempel is redelijk groot en goed gerestaureerd, waardoor je een goed beeld krijgt van de tempels uit die tijd. Elke tempel is een beetje chaotisch, omdat er meestal meerdere goden werden aanbeden. Door af en toe een gids af te luisteren krijgen we toch een goed beeld van de tempel.

Vanuit Aswan maken we een wandeling over Elephantine-eiland, waar het Aswan-museum ligt en een Numibisch dorpje. Het is niets speciaals maar de bewoners van het dorpje zijn erg aardig. Een man probeert ons in gebrekkig Engels uit te leggen welke bomen er allemaal groeien. Het kost even tijd maar we begrijpen hem uiteindelijk.

Het Numibisch museum in Aswan is het mooiste museum dat ik ooit heb gezien. De Numibiërs hadden vroeger een eigen gebied in Zuid-Egypte maar dat werd al in de oudheid geannexeerd door de farao’s. Het museum is april 1998 geopend en erg mooi ingericht. Via touwen word je rondgeleid en overal hangt een duidelijke uitleg van wat je ziet. Zo word je meegenomen door de geschiedenis, van de prehistorie tot nu.

De Aswan Princess Tombs zijn niet echt indrukwekkend, maar als je in een minuut of tien naar de top klimt krijg je een fantastisch uitzicht over Aswan als beloning.

Het echte hoogtepunt van Aswan zijn de winkelstraatjes van de souq. In de bazaar hangt een leuke sfeer. Je wordt hier niet echt lastig gevallen door de verkopers. Natuurlijk proberen ze hun spullen aan je te verkopen maar dat gaat op een leuke manier. Hoe verder je de straatjes ingaat des te vriendelijker worden de mensen en des te minder toeristen kom je tegen.

Alles is redelijk goedkoop en je kunt je afding-kwaliteiten hier goed testen. In Egypte geldt het principe dat er prijzen zijn voor Egyptenaren en prijzen voor toeristen. Let dus op wat Egyptenaren voor bepaalde spullen betalen, dan heb je een richtprijs waarnaar je kunt afdingen als je daar zin in hebt.

Aswan is ook het startpunt voor de feluccatrips naar Luxor, stroomopwaarts aan de Nijl. Als je de open zeilboten ziet denk je: hoe houd ik het daar twee dagen op uit. Het valt onderweg echter reuze mee. Het is wel zaak een betrouwbare kapitein met goede boten te vinden. Gedurende de reis zie en hoor je voldoende om ervan overtuigd te raken dat er gluurders en dieven tussen zitten.

Wij gaan met de als betrouwbaar bekend staande Captain Jamaica. Zijn boten liggen bij de vertrekplaats van de veerboten op Elephantine-eiland. Voordat we aan boord gaan halen we bij de taxfree-winkel in Aswan bier en sterke drank voor onderweg, dat maakt het makkelijker om contacten te leggen. Er wordt ook marihuana aangeboden (of de kapitein gaat dat kopen), maar volgens reisgenoten is het niet van zo’n goede kwaliteit. Noodzakelijker is de aanschaf van anti-diarreetabletten, want onderweg wordt er afgewassen in de Nijl en niet iedere maag kan daar tegen.

Onderweg blijken we het getroffen te hebben met de groep waarmee we twee dagen en nachten op de boot doorbrengen. Het wordt een fantastische trip en we vervelen ons geen moment, ondanks het feit dat we niets te doen hebben. ‘s Nachts meert de boot af en slapen we op het open dek. Dat is minder oncomfortabel dan het lijkt, want het is in november overdag nog steeds 35 graden.

Wel een probleempje zijn de sanitaire stops. Er is geen toilet aan boord, dus de boot moet daarvoor naar de wal. Nu moet je in Egypte toch al altijd toiletpapier bij je hebben, want er zijn bijna overal wel westerse toiletten (al moet je soms twee keer slikken voordat je er gebruik van wilt maken) maar geen papier.

De felucca stopt onderweg bij de Kom Ombo-tempel. Deze is van de buitenkant wel mooi maar van binnen niet indrukwekkend. Wel indrukwekkend is de tempel van Ramses II, die we bezoeken tijdens de 5,5 uur durende taxirit van het eindpunt van de boottocht naar Luxor.

De tempel van Ramses II is redelijk groot en in goede staat. Maar ook hier geldt dat de tempel er voor een groot deel uitziet als alle andere. Hij wordt pas echt bijzonder als je naar de verhalen van de gidsen luistert of de tijd neemt om er veel over te lezen. De directe omgeving van de tempel is erg toeristisch en dus is alles er duur. Als je vijf minuten verder loopt kom je in de straatjes waar de Egyptenaren ook komen en dat scheelt minimaal de helft in de prijs.

Het laatste stuk naar Luxor rijden de taxi’s in konvooien om je tegen eventuele aanslagen te beschermen. Dat is wel een ervaring. Hoewel we veel politie en militairen zien klinkt het enger dan het is. In Luxor worden we afgezet bij het Happy Land Hotel, het mooiste backpackers-hotel van de hele reis. We krijgen er een grandioos ontbijt op het dak.

Luxor is zo ongeveer de meest toeristische plaats van Egypte maar er is dan ook veel te zien. Midden in de stad ligt de Luxor-tempel. Het leukst is het om deze ‘s avonds te bekijken, want dan wordt de hele tempel verlicht. Je hoeft niet eens naar binnen voor mooie beelden. Het verhaal wil dat in vroeger tijden de god van deze tempel eens per jaar op bezoek ging bij de tempel van Philae. Dit wordt nog steeds ieder jaar op 4 november gevierd met een soort bloemencorso.

De Karnac-tempel, die makkelijk met het openbaar vervoer te bereiken is, is de meest indrukwekkende tempel van heel Egypte. Het heeft 1500 jaar gekost om dit enorme complex te bouwen. Langs de beide wegen erheen staan aan weerszijden sfinxen. Ook staan er een paar fraaie obelisken, enorme zuilen. Een deel van de tempel is een tijd gebruikt als christelijke kerk, wat je nog kunt zien aan de geschilderde apostelen op een aantal zuilen.

Omdat het in Luxor erg heet kan worden is het verstandig om een aantal bezienswaardigheden per bus aan te doen. In bijna elk hotel worden zulke bustochten aangeboden. Alles is dan perfect geregeld; je hebt een gids, af en toe is er de verkoeling van de air-conditioning en het kost nauwelijks meer dan wanneer je alles lopend in de hitte afgaat.

We bezoeken eerst Deir al Medina, een tempel met een heel afwijkende architectuur. Er zijn mooie muurschilderingen over een reis naar de binnenlanden van Afrika. Vervolgens gaan we naar de Valley of de Kings, een grote begraafplaats van farao’s. Veel tombes zijn te bezoeken en enkele hebben hele gave muurschilderingen. Vooral de tombe van Ramses II is heel mooi beschilderd. De opzet van de Valley of the Queens is hetzelfde. Hier is de tombe van Nefertati de mooiste.

Alexandrië bereiken we makkelijk per trein. De stad teert nog een beetje op de oude roem. Het kost dan ook wat moeite om een betaalbaar hotel te vinden. Alexandrië is heel anders dan de andere steden in Egypte. De stad is bijna westers en doet Spaans aan.

De tombe van Kom el Shuqafa bij Alexandrië is deze eeuw bij toeval ontdekt, toen een ezel door het dak viel. (De ezel heeft het niet overleefd.) De catacomben zijn goed bewaard gebleven en de rijkelijk versierde graftombe is een unieke combinatie van Romeinse, Griekse en Egyptische kunst.

De tweede dag in Alexandrië lopen we Kurt weer tegen het lijf, die ons de eerste dag in Cairo wegwijs heeft gemaakt. Hij is op weg naar de oase Siwa en heeft inmiddels een tijdelijke reisgenote gevonden. Nu kunnen we wat terug doen, door hem op de laatste dag van onze reis een beetje wegwijs te maken in Alexandrië.