Met twee 4WD’s door de ruige landschappen van het vriendelijke en oorspronkelijke Arabische sultanaat Oman: tussen steile bergwanden over rotsige rivierbodems van het ene na het andere imposante uitzicht, met zachte banden door rode zandduinen in de woestijn en over de idyllische witte stranden langs de Indische Oceaan.
Met een inreisvisum voor Dubai, om aldaar werkende familie te bezoeken, vertrekken we met een luxe auto en een 4WD richting Muscat. Daar willen we de luxe auto tijdelijk omruilen voor een dure huur-4WD waarmee we de woestere gebieden goed kunnen verkennen.
Muscat is de hoofdstad van Oman en een goed startpunt voor reizigers die per vliegtuig Oman bezoeken. Voordat wij daar echter aankomen passeren we een Omaanse grenspost waar onze reispapieren niet door autoriteiten van Dubai gemarkeerd zullen worden. Eenmaal officieel de UAE verlaten hebbend zouden we immers niet meer op het dan verouderde visum kunnen terugkeren.
Na de grenspassage duiken we in de noordoostelijke bergketen Hajar. Een kaal en bruin rotsig gebergte met af en toe groepen palmen. Het is oktober en ruim 30 graden.
Een zijuitstapje over grintwegen in het vrijwel verlaten bruine gebergte leidt ons naar de Blue Pool bij Tumait voor een picknick (een off-the-road boekje tipte dit). Het pad terug richting verharde weg breekt ons echter op: de bodem van de standaard auto – die we pas later in Muscat zullen omruilen voor een 4WD – wordt getroffen door steenslag en een lekke olietank is het gevolg. We bemerken dit wanneer we met motorpech blijven steken in een rivier-oversteekje.
Met een behulpzame Omani en veel paardenkracht van de jeep weten we de auto eruit te slepen. Het wordt een lange sleeptocht over een goede weg van zo’n 200 km naar de noodzakelijke merkdealer in Muscat.
De les: ga off-the-road liever niet met een luxe auto (of doe ‘t rustig aan over grintwegen) en reis met tenminste twee auto’s zodat je elkaar kunt helpen.
Muscat en Mutrah – het startpunt van ons rondje Oman – zijn twee vergroeide steden aan zee. Deze oude wereldstad met inmiddels veel moderne kenmerken toont het duale van de inwoners: meestal nog gekleed in traditionele lavendel-kleurige gewaden en met de typische mutsjes op, maar ook welvarend en modern levend.
Ook in de dorpen die we zullen bezoeken is het oorspronkelijke karakter nog volop aanwezig.
Als gepland huren we hier nog een 4WD en rijden gezamenlijk via een pas het binnenland in richting Nizwa.
We pakken even daarvoor een fraai hotel en worden ook hier weer verwelkomd door een goot portret van Sultan Qaboos.
De volgende ochtend bezoeken we het fraaie stadje. Op de markt en bij de visafslag is het inmiddels vrij rustig.
We nemen een kijkje in een fraai gerenoveerd kasteel met uitzicht over Nizwa: een grote groene oase met een fraaie moskee.
Vlakbij is met enig zoekwerk nog het bergdorpje Misfah te bezoeken. Ook hier worden we vriendelijk bejegend en krijgen vrijblijvend een rondwandeling aangeboden langs de falaj.
De falaj is een slim watertransportsysteem bestaande uit een serie ‘goten’ langs rivierdalen en bergwanden. Bij de locale foodstuff communiceren we met gebaren en vriendelijk lachen met de verzamelde bewoners.
Het daldorpje Bahla met fort is ook aardig voor een bezoekje. We maken in deze streek ook voor het eerst een kort ritje in één van de vele wadi’s van dit land. Een wadi is een drooggevallen rivierbedding met grintpad, begrensd door vaak steile wanden. Later volgen er meer.
We reizen nu zuidelijk van de Hajar-bergketen naar het oosten met ten zuiden van ons een enorm woestijngebied. Tijdens een tussenstop in het dorpje Al Mudayrib worden we nieuwsgierig ontvangen en spelen we op het dorpspleintje voetbal met de lokale jeugd.
We vervolgen de verharde weg en duiken dan zuidwaarts het Wahiba-woestijngebied in voor een korte verkenning. Via een harde zandvlakte passeren we een kleine woongemeenschap en naderen de lage en hoge zandduinen. We laten flink wat lucht ontsnappen uit de banden van de 4WD, noodzakelijk voor een goede grip straks in het zachtere zand.
Na dit uitje voor de kick vervolgen we de prima weg richting kustplaats en overnachtingsplaats Sur. We hebben dan een zuidelijke lus gemaakt om de bergketen.
We pakken in Sur een korte ferry naar het daartegenover gelegen visserdorpje Ayja. We passeren een dhow – een traditionele boot – en zien in dit dorpje een nieuwe dhow in de steigers gebouwd worden.
In de diverse streken van Oman dragen de vrouwen verschillende klederdrachten. Vaak kleurig met soms een koperkleurig maskertje (burqa). Hier zijn de vrouwen vaker zwart gekleed met zwarte sluier.
Terwijl de heren door heren-in-een-kringetje-bij-een-haventje uitgenodigd worden voor een sterk kopje koffie maken onze dames op het strand een ‘praatje’ met de dames van hier.
Op onze derde dag van deze rondrit gaan we vanuit Sur via een lange grintweg terug langs de kust naar Muscat.
Het is een prachtige rit met links van ons de bergketen en rechts de Golf van Oman – een uitloper van de Indische Oceaan – met een meestal rotsige kust. Algauw rijden we weer in een bijna verlaten wereld.
We ontdekken de ruïnes van Qalhat met de resten van een mausoleum. Ooit moet hier een drukke stad hebben gelegen.
Een al eeuwen verlaten streek met als ‘achterblijvers’ een tweetal zeearenden op deze vergane glorie is het natuurlijk een plaatje.
Via af en toe een klein gehucht komen we aan bij Tiwi. Een verlaten prachtig wit strandje omgeven door rotspartijen.
De Indische Oceaan is niet alleen fantastisch door de heerlijke watertemperatuur in deze meestal warme wereld maar ook door de prachtige vissen. Er wordt met de snorkel dus volop genoten in dit baaitje.
Een 50 km verder maak ik dan een plaatje van een ander apart water-fenomeen: een sinkhole op ruim een kilometer van de kustlijn oftewel een ‘open’ grot tot waar het zeewater reikt.
Zo’n groot gat in de aardbodem zie je niet vanaf de weg maar een stapeltje stenen blijkt de markering te zijn voor een korte afslag.
We vervolgen de weg en draaien weg van de kust en rijden de bergen weer in om later bij het vissersdorpje Quriat even terug te keren naar de kust.
We strekken de benen – onder belangstelling van de lokale kinderen – en kopen een ronde plak Arabisch brood dat ter plekke voor ons wordt gebakken.
We verblijven na de rondrit in een van de vele luxe hotels rond Muscat en wachtend op de autoreparatie brengen we een bezoekje aan de medina van Mutrah nabij de grote haven. Dit overdekte oude stadsdeel is aardig voor een bezoekje.
Genieten is het zeker aan de baaien met mooie zandstranden op tien tot twintig kilometer ten zuiden van de stad. Bandar Khayran is nog iets toeristisch maar het nog wat verder gelegen en vrijwel verlaten Yenkit-strand is idyllisch.
Wel vragen we onderweg zekerheidshalve bij een schooltje de weg en bereiken via een slingerend grintpad deze fjordachtige droombaai.
Vanuit Dubai en langs Sjarjah volgen we nu met een iets grotere groep tijdens onze tweede Oman-reis de kustlijn noordwaarts.
Bij een picknick in de schaduw van een boom worden we min of meer overvallen door groepen loslopende kamelen. Zij zorgen door grazen ook voor de horizontale begrenzing van de boomtakken.
We vervolgen onze weg naar Musandam, een soort enclave van Oman in de noordelijke punt van het Arabische schiereiland. We zijn zuinig op ons Dubai-visum en ook bij deze tweede Omanreis wagen we het niet Dubai via de douane te verlaten.
Derhalve kiezen we ervoor om hier rechtsaf te slaan het binnenland in. Via de noordelijke uitloper van het Hajar-gebergte (deels rijden we in Oman maar zonder douaneposten) gaan we naar de oostkust van dit stukje Oman.
We stijgen en dalen via grootse wadi’s. Via een brede wadi komen we bij een stijgend verhard zandpad en klimmen middels een paar haarspeldbochten de bergen in. We hebben een prachtig uitzicht terug over het westelijk deel van deze wadi.
Hier zal onze groep overnachten. In de rotsige hoogte van Oman ontdekken we een vlak terreintje dat waarschijnlijk soms gebruikt wordt als ommuurd veeveldje nabij enkele nu verlaten stenen schuren.
Slechts een geitenherder zal ons hier bezoeken. We zetten onze tenten op en zullen overnachten met kampvuur onder een heldere sterrenhemel.
De volgende ochtend dalen we oostwaarts af en bereiken het ruigste deel van deze Wadi Al Bih.
Het is een lange tocht onder in een droge canyon met na elke bocht weer imposante uitzichten.
We bereiken nu de oostkust en rijden met zachte banden het strand op. Op het strand zetten we onze tenten op voor de tweede overnachting in de natuur.
‘s Morgens om zes uur is het genieten van de zonsopgang op een verlaten strand.
Wanneer het strandzand ons te heet wordt keren we terug naar Dubai via verharde wegen maar kunnen het toch niet nalaten nog even een ommetje te maken via nog een ‘s een mooie wadi, de Wadi Asimah.
