Op Dubai International Airport kunnen de winterjassen uit, de horloges drie uur later gezet en dan begint het lange wachten voor de douane. Er is een aparte zone waar alleen vrouwen en kinderen kunnen wachten. Iets dat we vaker zullen zien.

De beambten achter de balie nemen de tijd. De mannelijke Emirati wandelen trots op hun slippers en in witte gewaden heen en weer voor de balies en kletsen met elkaar.

De norse vrouw aan wie wij onze paspoort moeten tonen heeft op de lage balie een toilettas en kijkt tussendoor ze even in het spiegeltje om haar make-up bij te werken. ‘Where?’ is haar eerste vraag. Wat ‘where’? O, ze bedoelt waar we verblijven. ‘How long?’ vraagt ze in staccato. Vergeleken met de andere passagiers kunnen we snel doorlopen. Ze heeft kennelijk de immigratiestempels in onze paspoorten van de vorige keer gezien en doet niet moeilijk.

Op de route van de douane naar de bagageband zien we overal vlaggen met de tekst dat de Verenigde Arabische Emiraten 40 jaar bestaan.

De transfer naar ons hotel in de wijk Jumeirah Beach gaat over de lange Sheikh Zayed Road met zeven banen  en duurt ongeveer een half uur. Het hotel heeft uitzicht op het zevensterren hotel Burj al Arab en het Jumeirah Beach Hotel.

We gaan iets eten in één van de twee grote foodcourts (East of West) in het overdekte winkelcentrum Mall of the Emirates, in Dubai ook wel MOE genoemd. In deze mall worden toeristen met borden gewaarschuwd dat ze respectvolle kleding moeten dragen. Blote schouders, korte broeken en blote knieën zijn verboden.

De vloeren van de MOE zijn superschoon. Daar zou Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen. Na elk toiletbezoek wordt het toilet direct schoongemaakt door één van de vele werkneemsters uit Sri Lanka, Pakistan of India. In Nederland betaal je voor toiletbezoek, in Dubai is dat gratis.

De meeste winkelcentra in Dubai zijn van tien uur ‘s ochtends tot tien uur ‘s avonds open en in het weekend (op donderdag en vrijdag) zelfs tot middernacht. Ook al is het winkelcentrum net geopend, de MOE stroomt al vol met toeristen en flanerende lokale bevolking.

De mannelijke Emirati lopen in witte dishdasha’s (ruim vallende kaftans) en de vrouwen in zwarte abaya’s (idem, maar dan voor vrouwen) met of zonder sierlijke juwelen. Een paar vrouwen zijn geheel gesluierd en bedekt, je ziet hun ogen ook niet.

De MOE staat bekend om de vele winkels (meer dan 450), een enorme bioscoop, een groot amusementspark boven Foodcourt West, veel restaurants en de grootste indoor-skibaan ter wereld. Het blijft fascinerend om in zomerkleding naar skiërs en snowboarders te kijken.

We vermaken ons op een terrasje in de mall en zien als het ware de wereldbevolking aan ons voorbij trekken. Dubai heeft een grote aantrekkingskracht op grote delen van de wereldbevolking en is daardoor zeer multicultureel. Dubai is officieel islamitisch, maar het is tolerant ten opzichte van alle religies, die hier vreedzaam naast elkaar leven.

We doen boodschappen in de megasupermarkt Carrefour, een grote Franse keten. Ze noemen zichzelf een ‘hypermarket’ en daar kunnen wij ons wel iets bij voorstellen. Van brood tot TV’s, werkelijk van alles is hier te koop en er zijn maar liefst 57 kassa’s.

‘ s Avonds nemen we de taxi naar Souk Madinat. Het starttarief van 3 AED van een taxirit is volgens onze begrippen goedkoop. Het ritje van tien minuten naar de moderne soek kost 18 AED. In deze overdekte, moderne en relatief dure soek zijn kronkelende straatjes met diverse winkeltjes die sieraden, kleding, souvenirs etc. verkopen. De kleding en sieraden zijn versierd met glitters en bling bling. Buiten zijn er diverse terrasjes langs het water, omringd door namaak windtorens.

Na het ontbijt nemen we de metro vanaf MOE richting Rashidiya en stappen uit bij de halte Burj Khalifa. De metrostations zijn schoon en hebben net als de metro airconditioning. De metro is volautomatisch, zonder bestuurder, en de stations zijn veilig, doordat er niet alleen veel beveiliging staat maar ook doordat het perron is afgeschermd door een glazen wand. Boven de glazen wand kunnen we zien waar we moeten staan voor een bepaalde coupé. Zo is er een speciale VIP-coupé en een coupé speciaal voor vrouwen en kinderen.

We vinden de afstanden die we te voet afleggen door de metrostations groot. Eenmaal buiten zien we de hoogste toren van de wereld opdoemen. De Burj Khalifa lijkt dichtbij, maar vanaf het metrostation moeten we nog een eindje lopen voordat we er zijn.

Aan de voet van de Burj Khalifa ligt de Dubai Mall, het grootste winkelcentrum van de wereld, met 1200 winkels, waaronder de grootste snoepwinkel ter wereld, talloze juweliers en winkels die vooral merkkleding verkopen.

Het winkelcentrum is alles bij elkaar zo’n vijftig voetbalvelden groot en dat kunnen we merken. Gelukkig staat op elke hoek wel een mannetje dat ons de weg kan wijzen.

Dubai ligt midden in een gortdroge woestijn, maar we kunnen hier ook skiën en schaatsen. De Mall of the Emirates heeft een indoor skibaan, de Dubai Mall heeft een overdekte schaatsbaan. Als we de vele winkels zat zijn, lopen we tegen het grote diepzeeaquarium op. Een aquarium midden in een winkelcentrum. Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen?

Door het vele lopen hebben we trek in iets hartigs gekregen en besluiten in één van de twee Food Courts wat te eten. Echt bijna alle stoelen en tafels van de vele fastfood­restaurants zijn bezet, maar op het buitenterras bij de grote kunstwaterval is het heerlijk rustig.

‘s Avonds zien we dansende fonteinen in het kunstmatige meer buiten de Dubai Mall en voor de verlichte Burj Khalifa. Wat een spektakel!

Wij hebben geen notie van de dagen en komen er voor een dicht metrostation pas achter dat het vandaag vrijdag is, gebedsdag. De winkels gaan dan later open (vanaf een uur of vier, behalve in de winkelcentra) en de metro rijdt pas vanaf half twee. Aangezien we geen zin hebben om een dag met de taxi te reizen kopen we een ticket voor de Big Bus Tour, inclusief boottocht en stadswandeling.

Tijdens ons vorige bezoek aan Dubai zat er een gids in de bus, maar die is inmiddels vervangen door een bandje dat in verschillende talen wordt afgespeeld.

Na een paar haltes stappen we uit bij de halte waar de dhow cruise start. Een dhow is een traditionele Arabische houten zeilboot. We varen relaxt over de Dubai Creek. Het riviertje werd rond 1950 uitgebaggerd en vergroot en is nog steeds de haven voor houten schepen die o.a. naar Iran varen.

We zien veel houten, gammele boten die zwaar bepakt zijn met handelswaar. Langs de Dubai Creek zien we een surrealistisch contrast tussen modern en oud.

Op het water is het een wirwar van gammele handels­schepen, dhows en abra’s. Deze watertaxi’s vervoeren mensen van de ene kant van de rivier naar de andere. We kunnen ons niet voorstellen dat er hier nooit ongelukken gebeuren.

Na de dhow cruise stappen we op de hop-on hop-off bus om na één halte weer uit te stappen bij het Dubai Museum voor de aansluitende stadswandeling. Het museum hebben we de vorige keer al bezocht. De gids vertelt, voordat onze wandeling begint, dat het verboden is om foto’s te maken van de lokale bevolking; vooral van de vrouwen.

Het gebed schalt van de minaretten tegenover het Dubai museum als we door het nog stille Indiase gedeelte van de soek lopen. Het is immers vrijdag en de winkels gaan pas vanaf vier uur open. De gids vertelt dat we hier de orginele windtorens zien, de zogeheten barjeels. Vroeger hing men aan de stokken de was op, zodat hij sneller kon drogen.

Vanaf het abrastation nemen we de abra over de rivier naar de oude wijk Deira. We lopen door de kruidensoek en vervolgens door de goudsoek. We kunnen het ons nog goed herinneren van de vorige keer in Dubai.

Dan stappen we op de bus richting Deira City Center waar we overstappen op de Beach Tour bus. Nieuw voor ons is dat we over het kunstmatige palmeiland richting hotel Atlantis The Palm op de buitenste ring van het palmeiland rijden.

De toenmalige leider Sheikh Mohammed had de visie om een kunstmatig eiland te creëren voor de kust. Dubai stond al bekend om zijn zonnige klimaat, maar de kustlijn was niet lang. Door de bouw van een eiland zou de kustlijn vergroot kunnen worden en dat zou mogelijkheden voor de toeristensector met zich meebrengen.

Het 7-sterren hotel Burj al Arab heeft de vorm van een dhow, een traditionele Arabische zeilboot en is een symbool voor Dubai. Jumeirah, het eerste kunstmatige eiland, kreeg de vorm van een palm, omdat deze eeuwenlang een belangrijke bron van voedsel en onderdak voor de inwoners van Dubai was.

Daarnaast zijn er nog meer opzienbarende projecten zoals de Palm Jebel Ali (het tweede van de drie Palmeilanden), Palm Deira (het derde) en The World (een archipel van eilandjes in de vorm van de continenten, vier kilometer uit de kust), maar die zijn nog niet af.

Het is Oudejaarsdag en we hebben gelezen dat er diverse vuurwerkshows zijn, o.a. bij hotel Atlantis op het kunstmatige eiland The Palm, voor het zevensterren hotel de Burj al Arab en bij de hoogste toren van de wereld Burj Khalifa.

Genoeg keuze dus, maar hoe zit het met het openbaar vervoer? Is dat er wel na middernacht? Wij weten dat er destijds een lange file stond op de Sheikh Zayed Road richting de Burj al Arab en dat de mensen de vuurwerkshow vanuit de auto moesten bekijken.

Wij willen de Burj Khalifa en de dansende fonteinen bekijken, maar dan overdag. Aangezien ons busticket nog een uur geldig is, nemen we de bus vanaf de MOE naar de Burj Khalifa. Een paar jaar geleden werd er nog volop gebouwd en destijds werd de huidige Burj Khalifa Burj Dubai (Toren van Dubai) genoemd.

Nu krijgen we kramp in onze nek als we naar de hoogste toren ter wereld (828 m) kijken. De toren ligt tegenover de Souk Al Bahar aan een kunstmatige vijver met daarin de grootste dansende fontein ter wereld en daarnaast staat het allergrootste winkelcentrum ter wereld, de Dubai Mall.

De Burj Khalifa is vernoemd naar de huidige president van de Verenigde Arabische Emiraten, Sjeik Khalifa bin Zayed bin Sultan Al Nahayan. Er bevinden zich kantoren, appartementen, een moskee, een nachtclub en een hotel (Armani hotel). Op de 124e verdieping kun je op het observatiedek de omgeving bekijken. Tijdens de Big Bus Tour hoorden we dat de lift met 18 meter per seconde mensen naar het observatiedek brengt.

Langs de Emaar boulevard buiten de Dubai Mall en voor het kunstmatige meer vinden we een plekje op een van de vele terrasjes. Iets na twaalf uur begint de fonteinenshow. Prachtig om te zien hoe de waterpartijen op de maat van de Arabische en westerse muziek ‘dansen’. Op het laatst spuit het water wel 150 meter omhoog.

Het is heerlijk toeven op het terras. De voorbereidingen voor Oudejaarsavond zijn volop aan de gang. We zien tientallen brandweerlieden en politieagenten dranghekken klaarzetten om het meer i.v.m. de vuurwerkshow.

We bezoeken Souk al Bahar aan de overkant van het kunstmatige meer. Deze moderne soek oogt oud en somber. Er lopen vrij weinig mensen en het aanbod van winkels is hetzelfde als in de Souk Madinat in Jumeirah. Wat een contrast met de moderne Dubai Mall aan de overkant.

We nemen de stadsbus terug naar het metrostation om te informeren of er wel een metro rijdt na 00.00 uur. Het blijkt dat er ‘s nachts wel metro’s rijden, maar dat bepaalde haltes zoals de Emirates Towers en Burj Khalifa gesloten zijn.

Terug in het hotel reserveren we de laatste kaartjes voor het Nieuwjaarsfeest inclusief diner en vuurwerkshow. Het dinerbuffet is heerlijk en tegen 23.30 uur gaan we met een beperkt aantal mensen naar het dakterras van het hotel. We hebben een prachtig uitzicht op de Burj Khalifa en Dubai Marina in de verte en de Burj al Arab recht voor ons.

Iets voor middernacht tellen we het oude jaar af met een glas champagne. Om klokslag 12 uur begint een geweldige vuurwerkshow van een kwartier rondom het hotel Burj al Arab.

In de verte zien we ook het vuurwerk voor de Burj Khalifa en Dubai Marina. De combinatie van de telkens van kleur veranderende Burj al Arab en het prachtige vuurwerk maakt de show spec­taculair.

Het hoogtepunt van de stedenreis vinden we de High Tea op Nieuwjaarsdag in het 7-sterrenhotel de Burj al Arab, letterlijk Toren van Arabië. Het 321 meter hoge hotel in de vorm van een dhow bevindt zich op een kunstmatig eiland en is via een brug met het vasteland verbonden.

Wat een entree. Wij arriveren per taxi maar de hotelgasten van de Burj al Arab worden met een Rolls Royces en Porsches gebracht en de allerrijksten met een helikopter. Voor de ingang van de brug moeten we ons reserveringsbewijs laten zien. We laten hordes toeristen achter die verwoede pogingen doen om het hotel helemaal op de foto te krijgen. De taxideur wordt door één van de lakeien voor ons opengedaan. We wanen ons in een andere wereld.

Het atrium van de Burj al Arab is overweldigend. Het is zo hoog dat, volgens bronnen, de Eiffeltoren (317 meter hoog) erin past. De hele entree is bedekt met (blad)goud. Langs de roltrap naar boven zien we een aquarium en een vijver met dansende watergolfjes die klapgeluiden maken.

De liften zijn van goud, de wastafels in de toiletten zijn van (blad)goud; wij vinden de luxe ambiance over the top.

Onze High Tea begint met een glas bubbels zonder alcohol. De komende twee en half uur worden we bediend door verschillende butlers en krijgen we hartige en zoete lekkernijen geserveerd. We zijn zo vol dat we echt niets meer op kunnen. Het 7-sterren hotel is een ervaring om niet te vergeten.

We lopen vanaf de Burj al Arab over de brug, langs het privéstrand van het Jumeirah Beach Hotel, dat in de vorm van een brekende golf is gebouwd, naar Souk Madinat. Op één van de terrasjes langs het water komen we bij van de vele indrukken van de Burj al Arab.

Na het ontbijt nemen we de metro richting Jebel Ali tot Dubai Marina. Dubai Marina is een kunstmatige jachthaven met rondom The Walk, een boulevard met veel terrasjes. We wanen ons in Europa. We zien veel joggers met hondjes, au-pairs met kinderen van expats en slenterende toeristen. Er is ook veel hoogbouw waarin appartementen en hotels gehuisvest zijn.

In het Marriott hotel willen we naar het observatiedek, The Observatory, voor het uitzicht. We kunnen zo het hotel binnenlopen en zonder iets te vragen nemen we de lift naar boven. Niemand vraagt ons iets. Het knopje met nummer 52 doet het niet, vandaar dat we met de lift op de 51e verdieping uitstappen en vervolgens via de brandtrap naar de 52e verdieping lopen. Het restaurant is officieel dicht, maar een aardige schoonmaker laat ons binnen en we mogen het fantastische uitzicht aanschouwen.

Vanaf het observatiedek hebben we uitzicht op de jachthaven Dubai Marina en Dubai Sky Dive, waar kleine propellervliegtuigjes stijgen en landen om skydivers boven het water te droppen. We zien ook het kunstmatige palmeiland Jumeirah, waar we de morgen weer over heen zullen vliegen.

Na dit indrukwekkende uitzicht ploffen we neer op een terrasje langs The Walk. Achter de Dubai Marina doemen zandkleurige, hoge gebouwen op die ons doen denken aan Spanje. Het lijkt dichtbij, maar in feite moeten we nog honderden meters lopen voordat we daar zijn. Hier zien we het Jumeirahstrand met de boulevard Jumeirah Walk.

De boulevard is niet direct aan het strand, maar ervan gescheiden door een straat. Aan deze straat liggen restaurants en gezellige terrasjes.

We worden om twintig voor vijf ‘s ochtends opgehaald voor de transfer naar de luchthaven. De chauffeur is goed wakker en geeft ons nog een sightseeing tour met heel veel informatie.

Hij vertelt dat hij uit Pakistan komt en 32 jaar geleden naar Dubai is geëmigreerd. Hij heeft Dubai zien veranderen van een vissersdorp langs de Creek met maar twee stadsdelen (Deira en Bur Dubai) tot een metropool met vele moderne wijken.

De nieuwe wijken zoals Dubai Internet City, Dubai Marina, Business Bay etc. bestonden tien jaar geleden nog niet eens. En dat geloven wij graag, aangezien er in de afgelopen vier jaar al zo veel is veranderd.

De chauffeur vertelt dat de lokale bevolking, de zogeheten Emirati, geen belasting, water en elektriciteit hoeven te betalen. Zelfs het huis krijgen zij gratis en voor elk geboren kind krijgen zij 500 AED. Wellicht iets te kort door de bocht, maar nu begrijpen wij waarom zij zoveel kinderen hebben en de tijd doorbrengen in winkelcentra. De mannen mogen maar liefst vier vrouwen hebben.

Sjeik Khalifa bin Zayed Nahyan heeft verschillende huizen in Dubai en heeft een eigen terminal (nummer 6) op de luchthaven. Ook de allergrootste airbus A380 van de luchtvaartmaatschappij Emirates krijgt een eigen terminal.

Dubai is een stad vol contrasten. Je ziet hier de duurste en grootste auto’s rijden, maar aan de andere kant hebben de werknemers uit o.a. Pakistan, de Filippijnen en India het niet breed. Maar Dubai blijft veranderen. Wij zijn heel benieuwd wat de toekomst gaat brengen.