×
Welkom Reisverslagen Reizen Boeken Blog Anders Reizen Contact

Weerzien met Suriname

Danpaati en Kabalebo in het Amazone-regenwoud

Reisverslag: Marianne Bekkering
Foto's: Marianne Bekkering

Vanuit Paramaribo, met zijn oude houten huizen en de plantages in de omgeving, wordt koers gezet naar het zuiden. Diep in het regenwoud van de Amazone wordt op bescheiden schaal ecotoerisme ontwikkeld. Danpaati, een eilandje in de Boven-Suriname­rivier, is uitvalsbasis voor tochten per korjaal over de rivier en langs watervallen of te voet door de jungle. Vanuit eco-resort Kabalebo, in het onbewoonde West-Surinaamse binnenland, kun je ook de Misty Mountain beklimmen.

Paramaribo

Papagaaien en zangvogeltjes in de tuin

Als we bij hotel Torarica in Paramaribo aankomen duiken we meteen het zwembad in om de vliegreis zo snel mogelijk van ons af te spoelen. In de amandelboom naast het zwembad zit een kulekule, een niet al te grote, grotendeels groene papagaai.

Vorig jaar januari waren we met zijn tweeën in Suriname. Dat beviel zo goed dat we dit jaar met zijn vieren terugkeren. We kozen nu eind augustus, begin september: vlak na de grote regentijd, als er voldoende water in de rivieren staat om overal met de korjaal naartoe te kunnen. Maar ook hier blijkt de natuur in de war; het heeft in de regentijd maar weinig geregend.

Eind van de middag gaan we het oude deel van de Paramaribo in om ergens aan de Waterkant wat te eten, maar we krijgen een wel zéér forse regenbui op ons hoofd en besluiten dan maar wat te eten en te drinken in het hotel.

De volgende ochtend loop ik nog voor het ontbijt door de tuin van het hotel om bloemen en vogeltjes te fotograferen, zoals de blauwe tangare (blauwforki /blauwki), de gele grikibi (grietjebie), de rode fluweel tangare (redikin) en het Surinaamse winterkoninkje in de tamarindeboom.

Daarna lopen we naar de grote centrale overdekte markt aan de Waterkant, kopen wat lokaal fruit, cassavechips en broodvruchtchips en dwalen weer verder.

Aan het eind van de middag is het een stuk koeler als we langs de mooie, maar deels slecht onderhouden oude gebouwen in de stad wandelen.

Helaas is de grote kathedraal nog steeds gesloten voor publiek omdat de restauratie nog niet is voltooid.

We lopen nog even wat rond door het centrum en gaan dan naar de Waterkant. De pom die we in restaurant Broki bestellen is erg lekker.

Suriname- en de Commewijnerivier

Halverwege de 18e eeuw lagen hier zo'n 500 plantages

De volgende ochtend stappen we bij de pier van hotel Torarica op de boot Bosrokoman voor een trip over de Surinamerivier en de Commewijnerivier. Het is prachtig zonnig weer en we varen eerst naar de aarden wallen van Fort Nieuw Amsterdam. Onze gids vertelt het een en ander, o.a. over de planten die je hier vindt en de eventuele medicinale werking ervan. Terwijl we rond het fort lopen fotografeer ik alle mooie bloemen, zoals de lotus.

De Bosrokoman vaart verder de Surinamerivier af. Halverwege wordt de boot stilgelegd en komen de snacks tevoorschijn. Vlak voor de lunch, maar wel erg lekker: bakbanaan met pindasaus.

We varen door naar de plek in monding van de Commewijne waar vaak dolfijnen te vinden zijn en zien zowaar een hele school een beetje loom door het water bewegen.

Aan beide kanten van de rivier liggen oude plantages met aansprekende namen zoals Zorg en Hoop, Goede Hoop, Lust tot Rust, Zeldenrust en Rust en Werk. Halverwege de 18e eeuw waren er zo’n 500 plantages in deze streek, zowel van Nederlanders, Fransen als Engelsen. Allemaal met slaven, grotendeels uit Afrika. Veel van die slaven vluchtten het binnenland in en vormden de Marron-cultuur, ook wel bosnegers of boslandcreolen genoemd.

In 1863 is de slavernij afgeschaft en raakten de plantages in verval. De Chinese, Hindoestaanse en Javaanse contractarbeiders hebben zich naderhand als kleine landbouwers op de landerijen gevestigd.

Van de dolfijnen varen we door naar plantage Frederiksdorp, een oude koffie- en cacaoplantage op de rechter oever van de Commewijne met historische huizen uit ca. 1760.

Frederiksdorp is vanaf 1976 prachtig in oude glorie hersteld door de familie Hagemeijer. Op de pier van plantage Frederiksdorp staat een aantal kratten bier waar een gifgroene slang uit tevoorschijn komt, waarschijnlijk een gladde groene boomslang, die voor ons niet giftig is. Maar onder het afdak boven ons hoofd zit nóg een grote slang verstopt.

Mevrouw Hagemeijer heeft een heerlijke lunchmaaltijd voorbereid, een soort Surinaamse rijsttafel. Na de lunch trekt driekwart van ons zich in de hangmatten terug. In de tuin zijn veel mooie bloemen en libellen te zien.

Uiteindelijk varen we terug naar het hotel, waar we om 16:30 uur aankomen, na een leerzame en erg leuke dag. Even douchen en dan wat drinken en een klein hapje op het terras. De riante lunch was al voldoende, trek in echt eten hebben we niet meer.

Danpaati

Ecotoeristisch eilandje in de Boven-Surinamerivier

We verkassen naar Danpaati, een eilandje in de Boven-Surinamerivier. We hebben het hier vorig jaar zo naar onze zin gehad dat we het graag aan de anderen willen laten zien. Dit keer gaan we niet met het vliegtuigje maar over land naar deze mooie plek diep in het regenwoud op 350 km ten zuiden van Paramaribo.

Eerst een uur of 4 tot 5 met een busje over de Afobakaweg naar Atjoni en waar deze weg eindigt nog 2,5 uur in een korjaal over de Boven-Surinamerivier. Het is zeker leuk om meer van het binnenland te zien maar het is geen snelweg waarover je rijdt. De eerste 30 kilometer, tot de bauxietfabriek Suralco, is nog geasfalteerd maar dan volgt een slecht onderhouden hobbelige bauxietweg.

Naast het rood van de weg is er het stoffige groen van het regenwoud. Onderweg zijn de stroompalen genummerd en met die nummers geven de bewoners ook aan wat hun adres is.

In Atjoni ligt de korjaal van Danpaati op ons te wachten en we varen heerlijk een paar uur over de rivier, wat je alle stof en hobbels al snel doet vergeten.

De rivier is mooi, met de grote steenpartijen erin en de groene wanden van het regenwoud langs de oevers. We zien onderweg veel watervalletjes (sula’s) en op een plek groeien mooie roze bloemen op de rotsen. De bootsman stuurt ons vaardig langs alle rotsen.

Op een gegeven moment gaan wij dingen herkennen, eerst de medische post en een tijd later het dorp Botopasi. Even later ligt daar het mooie eilandje Danpaati in de rivier, met de huisjes van de Danpaati River Lodge.

Wij hebben twee huisjes aan de zijkant, pal aan de rivier. Dat belooft een prachtig zicht op de mooie zonsopkomsten waar ik de vorige keer zo van heb genoten. De opbrengst van de lodge gaat naar zorgprojecten voor de 12 dorpen rond Danpaati. Het blijft mooi dat je zo’n sociaal project steunt terwijl je een paar super relaxte en mooie dagen hebt.

We drinken wat op het terras en dan is het tijd voor het diner. We zijn total loss van de reis en om 21:00 uur is het eiland stil en ligt iedereen op een oor.

Als we ‘s morgens vroeg wakker worden door het geluid van de vogels gaan we op ons terrasje zitten om de dag te zien beginnen. Lekker met een kop hete thee, dat in een thermoskan is neergezet. Het is flink mistig vandaag en nadat de zon zich heel even heeft laten zien trekt het weer potdicht. Op de rivier zijn aan de geluiden te horen wel mensen maar je kunt niets zien. Die moeten wel goed de weg weten tussen al die rotsblokken.

Om 08:00 uur is de zon sterker geworden en is het helemaal helder. Even later zitten we aan het ontbijt en besluiten om vandaag te relaxen: kanoën op de rivier, zwemmen en wat lezen op ons terrasje. En ik ga met de camera op pad om al dat moois vast te leggen.

‘s Avonds komen er dames uit Dan om voor de gasten van Danpaati te dansen, naar oude traditie.

De volgende dag gaan we naar de Tapawatra-watervallen, waar vorig jaar geen tijd meer voor was. Het is zo’n twee uur varen vanaf Danpaati en de korjaalreis erheen is op zich al de moeite waard. Onderweg komen we een aantal watervalletjes tegen waarvan ik me afvraag hoe de bootsman die gaat nemen.

Samen met Bernhard, onze gids die voorop zit, gaat dat uitstekend. Met op de juiste tijd uitwijken en gas geven of juist de buitenboordmotor helemaal uit het water tillen komen we zonder een spat water in de boot aan de andere kant van de waterval.

De dorpjes glijden aan ons voorbij, met de gele en rode kleien wallen en de wasplaatsen waar de vrouwen al pratend hun werk doen.

De watervallen liggen vlak bij Djumu en zijn schitterend om te zien. Niet omdat het verval zo indrukwekkend is, want dat is het niet. Het zijn de vele kleine watervalletjes bij elkaar met de mooie roze bloemen er bovenop. Via de planten stroomt het water steeds ongeveer een meter naar beneden.

We klimmen naar boven en gaan in een van de watervalletjes zitten voor een heerlijke natuurlijke massage. De stroming is erg fors en af en toe word je dan ook bijna meegetrokken. Gelukkig zijn er de lange slierten waterplanten waar je je aan vast kunt houden. Op het plateau zie ik een paar erg mooie juffertjes.

Inmiddels staat de lunch klaar en na al deze inspanning smaken de pittige kipkluifjes, rijst en een soort andijvie super. Nog een laatste keer het water in en dan moeten we alweer terug naar Danpaati.

Onderweg zien we een aantal vlinderkolonies drinken op de rotsen. Ze dwarrelen omhoog als we langs varen. Weer thuis gaan we snel onder de douche en daarna is het biertje op het terrasje erg welkom. Nog even lezen voor het diner, met op de achtergrond het geluid van de brulapen aan de overkant van de rivier.

De volgende dag hebben we een prachtige zonsopkomst en even later hoor je ook het geluid van de brulapen, die aan de overkant van de rivier uit de bomen naar beneden klimmen. Geweldig, al die geluiden om je heen, terwijl de eerste korjalen alweer langs glijden.

Vandaag kanoën op de rivier, nieuwe paden op het eiland verkennen en genieten van de rust en de natuur om ons heen. Na het avondeten gaan onze medegasten vissen en vangen een soort meerval van zo’n halve meter.

Kabalebo

Ecoresort in het onbewoonde West-Surinaamse binnenland

De volgende ochtend horen we iets over het dak lopen. Waarschijnlijk een grote hagedis maar om het spannend te houden, houden we het op een varaan, die hier op het eiland voor schijnt te komen. Of anders op zijn minst een leguaan.

We verkassen vandaag naar Kabalebo, even diep in het Amazonewoud als Danpaati maar dan in het westen van Suriname, aan de grens met Guyana. Om 11:00 uur gaan we met de korjaal naar Botopasi en om 12:00 uur landt het vliegtuigje op het grasveldje. Kort daarop racen we over het veldje en stijgen op. We hebben prachtig uitzicht op de rivier en het landschap, tot we boven de wolken komen.

Na 3 kwartier landen we op het grasveld bij Kabalebo, waar we worden verwelkomd met een glas koud, vers ananas sap. Wij hebben hier de river cabins van het Kabalebo Nature Resort geboekt, die zo’n 1,5 kilometer van het hoofdgebouw aan de oever van de Kabalebo-rivier liggen.

Met een soort golfkarretje worden we er naartoe gebracht. Ze voldoen helemaal aan de verwachting. De lodge ligt sowieso erg afgelegen, het eerstvolgende dorpje is 100 km verderop, maar hier voel je je helemaal één met de natuur.

We pakken de bagage uit en gaan daarna terug naar de main lodge, waar we met een gids het bos in trekken. Gids Julius is een heel aardige indiaan, die erg veel weet van de lokale flora en fauna, de medicinale werking van veel planten kent en ook nog eens mooie natuurverhalen heeft.

Na twee uur lopen komen we bij de rivier, waar een korjaal op ons wacht. Op de rivier zien we van alles: van felblauwe ijsvogeltjes tot kaaimannen. We zwemmen even onder een waterval en worden dan weer bij onze river cabins afgezet. We kleden ons om en gaan weer met zo’n golfkarretje naar het hoofdgebouw voor het diner. Gezellig met zijn allen aan een grote tafel.

De volgende dag beklimmen we de Misty Mountain, met meneer Julius en nog 2 gidsen. Het is een dagtocht van 7 uur, met 2 pauzes. Een pittige klim, vooral omdat de luchtvochtigheid aardig hoog is.

Het eerste stuk is gemakkelijk, tot we aan de berg zelf komen. Dan gaat het aardig steil omhoog. Er zijn daarom ook touwen gespannen, waar we ons aan op kunnen trekken.

Halverwege heb je een mooi uitzicht op de lodge. De Misty Mountain is 500 meter hoog en de lodge is vanaf hier als een heel klein huisje te zien. Als we helemaal boven komen zijn we allemaal tot op onze laatste draad doornat maar de beloning is groot: een prachtig uitzicht over de omgeving.

Onze gidsen hebben ook de lunch meegenomen: brood met een tonijnsalade en lekker koud water. We genieten nog even van het mooie uitzicht en dalen dan steil af naar de bergwaterval iets verderop, waar we met kleren en al onder gaan staan om af te koelen. Het is heerlijk en alles is toch al nat. Ook onze gidsen duiken gelijk de waterval in.

Na dit feestje dalen we verder af tot aan de voet van de berg, waarna we weer vlak kunnen lopen. James houdt er fors de pas in en om 16 uur zijn we weer bij de rivier, aan de overkant van het Kabalebo-resort.

Met de korjaal worden we over gezet en we drinken samen met de gidsen een koud biertje op de trap. Het was een inspannende, maar erg mooie dag. Terug bij de river cabins zit er een mooie ijsvogel vlak voor ons op een tak.

‘s Nachts horen we een waar koor van brulapen, volgens mij net aan de overkant van de rivier. Het is geen gewoon gebrul maar meer een samenzang.

We zijn om half 7 wakker en lopen over het pad naar het hoofdgebouw, met een hakmes dat we te leen hebben om eventuele obstakels op te kunnen ruimen. Het is een goed half uur lopen en een lekker begin van de dag.

Vandaag hebben we een relaxte dag, na de klim van gisteren. We varen met de korjaal naar de Zandkreek en zien onderweg weer van alles: grote gieren, een visarend die statig voor ons uit vliegt, kolibrietjes, ijsvogels etc. We kunnen helaas niet tot aan de grote Revelation-watervallen komen omdat er de afgelopen maanden – de grote regentijd nota bene – niet genoeg regen is gevallen en het waterpeil in de rivieren laag is. Maar we komen wel tot een aantal kleine watervalletjes, waar we aanleggen voor de lunch.

Ondertussen zien we twee mini-ijsvogeltjes en aan de overkant van de rivier wat aapjes die van tak naar tak springen. Een met een jong op haar rug.

Na de lunch varen we terug naar de lodge. Stroomafwaarts kan de motor uit, zodat je de geluiden van het regenwoud om je heen goed kunt horen. We komen een omgevallen boom tegen, die half in het water ligt en die we niet kunnen ontwijken, maar waar we door de sterke stroming ook niet meer langs kunnen. Meneer Eddy stapt uit en kapt hem maar af. Die kapmessen zijn dus echt vlijmscherp!

Om 19 uur worden we volgens afspraak opgehaald voor het diner. De volgende dag maken we met gids Julius een wandeling van een uur of 4. We steken een paar keer via een boomstam een kreekje over. Wel met een touw ernaast om je vast te houden, dus het ziet er indrukwekkend uit maar valt reuze mee in de praktijk.

We komen uit aan de overkant van de rivier, op de plek tegenover onze huisjes waar de brulapen hun concert hebben gegeven. We zien weer veel moois en en passant wordt de zonnebrand van een van ons met het sap van een boom behandeld.

Na de wandeling gaan we de korjaal weer in en worden iets verderop aan de overkant afgezet om naar de Mooi-Mooi watervallen te lopen. Met veel water moet dit een geweldig indrukwekkende waterval zijn, maar zoals gezegd is de waterstand nu laag.

Tegen enen beginnen onze magen te knorren en gaan we met de korjaal huiswaarts. Terug in de main lodge worden we verwend met heerlijke tosti’s, terwijl we in de luie stoelen van het uitzicht genieten. Hoog in de bomen zit een rode ara.

Vlak voordat we het bos ingaan of er juist uitkomen wordt er altijd even extra goed gekeken of er geen jaguars rondlopen. We hebben ze niet gezien, maar ze komen hier wel voor. Bewijs zijn de uitwerpselen die we op de wandelingen tegenkomen.

Lelydorp

De vlinderkwekerij levert ook aan Artis

Om 12 uur land het vliegtuigje dat ons naar Paramaribo zal brengen. Vanuit het vliegtuigje hebben we een prachtig uitzicht over de grote rivieren en de verschillende dichtheden van de bossen onder ons.

Na een uurtje is Paramaribo in zicht en landen we op de luchthaven Zorg en Hoop. Met een taxi rijden we naar hotel Torarica, waar we een duik nemen in het zwembad. ‘s Avonds eten we in de tuin van restaurant The garden of Eden in de Virolastraat in een buitenwijk van de stad.

De volgende ochtend vroeg gaan we met de taxi naar Lelydorp, waar een vlinderkwekerij is. We hebben van tevoren geregeld dat we een rondleiding krijgen. Een meisje leidt ons rond, van de eitjes naar de poppen, naar de volwassen vlinders, die geregeld op je hoofd of broek gaan zitten.

Wel jammer dat hun vleugels vaak zijn beschadigd door de netten die er hangen om te voorkomen dat ze wegvliegen. De poppen worden hier gekweekt en bijvoorbeeld naar Artis geëxporteerd.

We gaan nog even langs een aantal wurgslangen die de eigenaar een beetje als hobby heeft en een aantal schildpadden. Ook die zijn voor de export.

‘s Avonds eten we in de Roti bar van Ropram in de Keizerstraat roti’s met een gemberbiertje erbij. Onze laatste dag bezoeken we Fort Zeelandia en blijven verder aan het zwembad lezen. Al met al hebben we weer een geweldige vakantie gehad in dit mooie land.

Marianne Bekkering schreef ook een verslag van een eerder bezoek aan relaxed Suriname.

Zelf een reisverslag schrijven

De honderden reisverslagen op deze site zijn allemaal geschreven door reizigers zoals jij en ik. Ook jouw verslagen zijn welkom: over nieuwe bestemmingen, maar ook over bestemmingen waarover al verslagen op de site staan. We mailen je graag onze uitgebreide tips en aanwijzingen voor het schrijven en aanleveren van een reisverslag.
Ik wil zelf schrijven!
Banner Stem & Win