Nadat we naar ons hotel aan de Jinyu Hutong zijn gebracht, gaan we ‘s middags de omgeving verkennen. We nemen vast een kijkje bij de Verboden Stad en op het Tiananmen-plein (Plein van de Hemelse Vrede). We lopen langs de muren van de Verboden Stad naar de hoofdingang bij de Meridiaan-poort.

We wandelen over de grote laan die tussen het Zhongshan-park en het Cultureel Arbeiderspaleis loopt naar de Tiananmen-poort (Poort van de Hemelse Vrede). Als we er onderdoor gelopen zijn, zien we op de andere kant van de poort een gigantisch portret van Mao.

Links van het Mao-portret staat de Chinese slogan: ‘Lang leve de Volksrepubliek China’. En aan de rechterkant: ‘Lang leve de eenheid van de mensen van de wereld’.

Deze poort is gebouwd in de 15e eeuw en gerestaureerd in de 17e eeuw. In de tijd van de keizers fungeerde de poort als een spreekgestoelte om menigten toe te spreken. Er zitten vijf deuren in de poort en aan de voorkant overspannen zeven bruggen een riviertje. Voor elke brug golden beperkingen voor het gebruik, zo mochten de middelste brug en de middelste deur alleen door de keizer gebruikt worden.

De avondzon geeft prachtig licht over het Tiananmen-plein en de 36 meter hoge obelisk van het Monument van de Helden van het Volk en op de achtergrond de Tiananmen-poort. Mao zelf heeft in 1949 de eerste steen gelegd voor dit monument, maar pas in 1958 was het af.

De obelisk is gemaakt van Qindao-graniet en bevat reliëfs van belangrijke revolutionaire gebeurtenissen (één reliëf toont de vernietiging van opium door Chinezen in de 19e eeuw) en toepasselijke kalligrafie van Mao Zedong en Zhou Enlai. Ook de beelden met strijdende mensen behoren tot dit monument.

Na het ontbijt gaan we naar het antiekstraatje Liulichang. De winkels zien eruit alsof ze uit een oud Chinees dorpje komen. Bijna alle winkels worden door de staat beheerd en de prijzen zijn belachelijk hoog.

Vrijwel alles lijkt antiek, maar het meeste is namaak. In één van de winkelstraatjes aan de achterkant van het antiekstraatje zien we zelfs een nachtegaal in een kooitje.

Dan brengt de bus ons naar de Drumtoren en de Klokkentoren. De Drumtoren ligt aan Guloudong Dajie, vlakbij de Klokkentoren die aan Jiugutou Dajie ligt. De Drumtoren is een indrukwekkend gebouw met een solide stenen basis. Het is gebouwd in 1420 en had 24 drums waarop geslagen werd om het uur van de dag aan te geven. De tijd werd bijgehouden door middel van een waterklok.

Tegenwoordig is er nog maar één drum aanwezig. Lokale artiesten zijn gek op Beijing’s Drumtoren en er worden dan ook regelmatig exposities gehouden. Wij beklimmen de toren via 69 steile treden en hebben dan een prachtig uitzicht op de stad.

De Klokkentoren is gebouwd in dezelfde tijd als de Drumtoren, maar hij is afgebrand. Het huidige gebouw dateert uit de 18e eeuw. In de toren hangt een gigantische klok, die helaas niet meer in gebruik is.

In deze wijk wil de Chinese staat de hutongs bewaren. Verder worden ze overal in de stad gesloopt om plaatst te maken voor flats. Volgens de regels van Feng Shui lopen de hutongs ideaal gezien in oost-west richting, omdat de toegang naar het zuiden moet liggen. In de loop der tijd zijn de regels omtrent de breedte van de paden versoepeld, waardoor deze nu variëren tussen 50 centimeter en 10 meter.

Tussen de hutongs onder de Drumtoren is een markt. Er wordt vooral eten verkocht, met name vis (vaak nog levend).

We worden afgezet bij het Zijdestraatje. Hier verkopen ze kleding. We kopen een joggingbroek en handschoenen, meer dan de helft afgedongen, en twee stropdassen. Dan gaan we naar de Friendship Store. Een staatswinkel, dus de prijzen zijn laag en vast.

We eten bij een Chinese fast food-zaak. Michael neemt garnalen in een soort deeg met mie en ik neem rundvlees met asperges en rijst.

Terug naar het hotel en dan naar de nachtmarkt. Hier verkopen ze alleen eten. Iedereen nuttigt er staande z’n maaltijd. Ziet er best lekker uit. Aan het eind van de markt vinden we aan de overkant van de straat een klein restaurantje, daar gaan we eten.

Ze hebben hier alleen een Chinese kaart maar met de lijst die we van de reisleidster gekregen hebben kunnen we wel bestellen: een soep met ei, een gerecht met gebakken varkensvlees in een soort paneermeel en dofu (groente). Behalve de soep is alles lekker.

Vandaag gaan we naar één van de wereldwonderen. Maar eerst langs een cloisonné-fabriek, waar we zien hoe in fasen koperen strips op aardewerk worden geplakt en hoe de vakjes dan worden opgevuld met email.

Vervolgens wordt het gebakken, gepoetst en gepolijst. Ze maken hier kerstballen, serviesgoed en vazen. Het is nogal prijzig. Grappige wc’s trouwens hier in China, allemaal halfhoge hokjes. En in het algemeen niet al te schoon.

De bus brengt ons naar de Ming-graven, zo’n 50 kilometer ten noorden van Beijing. Eerst lopen we een deel van de Weg van de Zielen. Deze begint bij een erepoort, gaat dan door de Grote Paleispoort en passeert een gigantische schildpad (gemaakt in 1425). Hierna volgen 12 sets van stenen beesten.

Elk tweede beest heeft een liggende positie, volgens de legende zodat om middernacht de wacht gewisseld kan worden. Hierna komen 12 stenen beelden van generaals, ministers en andere officials, elk herkenbaar aan zijn hoofdtooi. Aan het eind van de stenen beelden kom je bij de Lingxing-poort.

Vanaf de Lingxing-poort gaan we met de bus naar één van de tombes in dit dal, die alle op een beschutte plaats tegen de bergen aan liggen volgens het Feng Shui-principe van water en lucht.

Vlak na de ingang komen we langs een prachtige wierookbrander en zien we dakruiters waar Michael verliefd op raakt. Zoals altijd worden de dakruiters aangevoerd door de keizer op de kip. Helaas mist de keizer vaak z’n hoofd, want dat hebben ze er in de Culturele Revolutie in veel gevallen afgehakt.

Het complex bestaat uit drie mooie poorten, gevolgd door een toren tegen de enorme zandheuvel waar de tombes (nu leeg) onder liggen. Boven de ingang hangt steeds een prachtig bord met in het Chinees de naam van de poort.

We lunchen onderweg bij een Friendship Store en rijden dan door de bergen naar de Chinese Muur in Badaling. Daar waait ‘t nogal, maar het is lekker weer en we nemen linksaf de heldenroute en niet rechtsaf de VIP/Beatrixroute.

Weer beneden gaat Michael naar de wc, waarvoor hij moet betalen. Hij heeft al eens een briefje van 0,5 yuan (13 eurocent) gehad, maar nu moet hij 0,3 yuan betalen. Dus Michael geeft het briefje van 0,5 yuan en denkt dat hij nu eindelijk een muntje krijgt, maar hij krijgt twee gloednieuwe briefjes van 0,1 yuan (2,5 eurocent).

Vandaag bezoeken we de Lamatempel en de Confuciustempel, beide tempels liggen aan dezelfde straat in noordoostelijk Beijing.

Onze gids David vertelt dat de Lamatempel ooit is aangepast om het officiële onderkomen te worden van graaf Yin Zhen. Maar in 1723 werd hij keizer en werd de Verboden Stad zijn onderkomen. Zijn naam veranderde in Yong Zheng en zijn voormalige residentie (de Lamatempel) werd herdoopt tot Yonghe-paleis (dit is nog steeds de officiële naam).

De groene dakpannen werden vervangen door gele, de keizerlijke kleur, en zoals gebruikelijk kon de voormalige residentie alleen nog als tempel gebruikt worden. In 1744 werd het veranderd in een Tibetaans klooster (Lamasery) en werd het het onderkomen van een groot aantal monniken uit Mongolië en Tibet.

In 1792 installeerde keizer Qianlong, nadat hij een opstand in Tibet onderdrukt had, een nieuw administratief systeem, waarbij twee gouden vazen betrokken waren. Eén werd bewaard in de Jokhang-tempel in Lhasa, met als doel de reïncarnatie van de Dalai Lama te kunnen bepalen. De ander werd bewaard in de Lamatempel voor de loterij van de Mongoolse Grote Levende Boeddha. Op deze manier kreeg de Lamatempel een nieuwe rol in de overheersing van etnische minderheden.

De tempel heeft drie rijkbewerkte erepoorten en vijf grote hallen. Vanaf de ingang is elke volgende hal groter dan de vorige.

Er zijn diverse stijlen gebruikt, Mongoolse, Tibetaanse en Han, met binnenplaatsen en galerijen. In de Lokapala-hal staat een standbeeld van Maitreya (toekomstige) Boeddha, geflankeerd door hemelse bewakers.

In de Yonghedian-hal staan drie boeddhabeelden: de vroegere, huidige en toekomstige Boeddha. In de Yongyoudian-hal staan beelden van de Boeddha van het Lange Leven en de Boeddha van de Geneeskunst. In de Hal van het Wiel van de Wet staat een bronzen beeld van Tsong Khapa (1357-1419), oprichter van de Gelukpa- of Gele Hoeden-sekte. Het Wanfu-paviljoen bevat een 18 meter hoog beeld van de Maitreya Boeddha in zijn Tibetaanse vorm. Voor de galerijen staan op de binnenplaatsen gebedsmolens.

Na het bezoek aan de Lamatempel lopen we naar de Confuciustempel en het Keizerlijk College, schuin tegenover de ingang van de Lamatempel. De Confuciustempel is de een na grootste in het land. Hij is heropend in 1981 na een tijd als regeringsgebouw dienst te hebben gedaan.

Op de zuilen op de binnenplaats staan de namen van de mensen die geslaagd zijn voor het ambtenarenexamen van het Keizerlijke Hof. Elke student wilde hier zijn naam gegraveerd zien, maar het was niet makkelijk dat te bereiken. Kandidaten werden drie dagen opgesloten in kubussen van 1,5 m2. Velen stierven of werden gek gedurende hun opsluiting.

In het Keizerlijk College verklaarde de keizer klassieke Confuciaanse teksten voor duizenden knielende studenten en professoren: dit was een jaarlijks ritueel. De Confuciustempel is niet zo goed onderhouden, maar dat heeft ook zo z’n charme.

‘s Middags gaan we naar het Beihai-park. We gaan eerst aan de rand van het Shisha Qianhai-meer kijken. Daarvoor moeten we een drukke straat oversteken. Dat is oppassen met al die fietsers en taxi’s.

Het Beihai-park is de voormalige speelplaats van de keizers. De helft van het park bestaat uit een meer. Het eiland in het meer is gemaakt met de grond die uitgegraven is om het meer te creëren. Prominent aanwezig op het eiland is een witte pagode, 36 meter hoog en daterend uit 1651.

De grote attractie aan de noordkant van het park is het Negen Draken-scherm, 5 meter hoog en 27 meter lang, gemaakt van gekleurde geglazuurde tegels. Het scherm was bedoeld om boze geesten af te schrikken. We lopen langs het meer en bekijken de tempels, paviljoens en het Negen Draken-scherm.

Vervolgens lopen we naar het aangrenzende Jingshan-park en beklimmen de heuvel voor twee nevelige foto’s van de Verboden Stad. De heuvel wordt verondersteld de Verboden Stad te beschermen tegen boze geesten (of zandstormen) vanuit het noorden.

‘s Ochtends zet de bus ons af bij het Tiananmen-plein. We lopen langs alle monumenten naar de ingang van de Verboden Stad. We krijgen uitleg van de gidsen en kunnen dan even zelf rondneuzen.

Het is wel mooi, maar minder indrukwekkend dan verwacht. Vooral de tentoonstellingen binnen vinden we niet echt de moeite waard. De gebouwen stralen weinig sfeer uit en dat is toch jammer.

In de Verboden Stad bevindt zich ook een Negen Draken-scherm, maar dat in Beihai-park vinden we mooier. We bekijken lang niet alle 9000 kamers in de 800 gebouwen, maar krijgen toch een indruk.

De bus rijdt ons naar een hotel in de buurt van het Tiantan-park (Park van de Hemeltempel). Het hotel ziet er erg communistisch uit, maar het eten is heerlijk. Na de lunch gaan we naar het Tiantan-park.

Dit keer zien we overal blauwe dakpannen en opnieuw dakruiters. Het complex is minder indrukwekkend dan op foto’s, mede doordat het nogal heiig is. Het 5 meter hoge Ronde Altaar van de Hemel, dat uit drie marmeren terrassen bestaat, is bijzonder doordat het keizerlijke getal 9 steeds terugkomt. Oneven getallen werden in de keizertijd als hemels beschouwd en negen was weer het hoogste van de oneven getallen. De eerste rij telt 9 stenen, de volgende 18, dan 27 enzovoorts en de laatste 243 (27×9).

Het aantal trappen en balustrades is ook deelbaar door negen. Als je in het centrum van het bovenste terras gaat staan en iets zegt, wordt het geluid weerkaatst op de marmeren balustrades, waardoor je stem luider klinkt (negen keer?).

Iets ten noorden van het Ronde Altaar bevindt zich de Echomuur. Deze muur omgeeft het Keizerlijke Gewelf van de Hemel en heeft een diameter van 65 meter. Dit maakt een fluistering in staat om helder van het ene naar het andere eind van de muur te weerklinken.

Op de binnenplaats zijn Stenen met het Drievoudige Geluid: als je op de eerste staat en klapt of schreeuwt, wordt het geluid één keer weerkaatst. Op de tweede steen twee keer en op de derde steen drie keer. Het grootste gebouw is de Hal van het Gebed voor een Goede Oogst. Oorspronkelijk gebouwd in 1420, maar in 1889 door een brand volledig verwoest. Het jaar daarna werd een replica gebouwd volgens Ming-architectuur.

De vier centrale pilaren symboliseren de seizoenen, de 12 in de volgende ring de maanden van het jaar, en de 12 buitenste symboliseren de dag, opgedeeld in 12 wachten. In het plafond is een draak uitgesneden, het symbool van de vorsten.

Vanmorgen gaan we naar Zomerpaleis, dat prachtig ligt aan het Kunming-meer, dat vol ijs is. We bezoeken eerst een deel van het paleis, waaronder een operagebouw. Er zijn drie podia boven elkaar en het bovenste was volgens ons voor keizerin Cixi niet te zien. We passeren het gebouw waar Cixi altijd ontbeet en lunchte. Per maaltijd 108 gangen!

We lopen langs de tempel, die op een heuvel ligt. Dan volgen we de galerij en lopen een stuk langs het meer om de marmeren boot te bekijken. Die heeft Cixi laten bouwen van geld dat voor de marine bedoeld was.