We komen aan op Los Angeles International Airport, vanwaar we met een huurauto richting ons eerste hotel rijden. Het staat in de wijk Anaheim, dichtbij Disneyland. Los Angeles is de stad van de dromen en dat is duidelijk te merken. Op Venice Boulevard en Santa Monica Boulevard loopt men meer bloot dan bedekt in de hoop om ‘ontdekt’ te worden door de filmindustrie.

De Walk of Fame bij het Chinese Man’s Theatre is indrukwekkend, al staan er ook veel namen tussen die in Nederland (en Europa) niet bekend zijn. Je kunt je geld hier heel goed kwijt op dé winkelstraat van de Verenigde Staten: Rodeo Drive.

We verlaten Los Angeles via de Interstate Highway 5 South richting San Diego. De smog is vandaag duidelijk te zien aan de horizon. Onderweg zien we een oude windmolen staan zoals we die in Nederland wel vaker zien, maar wat hier natuurlijk iets speciaals is.

In San Diego vinden we eenvoudig een hotel. Helaas zijn we hier slechts anderhalve dag. Vandaag brengen we een bezoekje aan het strand en verkennen de stad een beetje.

San Diego is de zuidelijkste stad van Californië. De invloeden van het aangrenzende Mexico zijn in deze stad duidelijk te merken. De stad ligt dan ook nagenoeg op de grens van de Verenigde Staten met Mexico. De mensen zijn hier klein, overwegend latino en zeer vriendelijk. De stad ligt aan de Pacific Ocean, heeft lange stranden en is een echte havenstad.

De stranden van San Diego lenen zich uitstekend om een dagje te zonnen. Het strand wordt goed bewaakt door ‘lifeguards’, die in overvloed aanwezig zijn. Dat moet ook wel, want de stromingen voor de kust zijn hier sterk. De kust bij San Diego bestaat niet alleen uit mooie zandstranden. Er zijn ook veel steile en rotsachtige kustpartijen zoals de Sunset Cliffs.

Vandaag bezoeken we Seaworld of California, een groot attractiepark in San Diego. Het park is enorm groot en om alles te zien moet je er echt een dag voor uittrekken. Er zijn shows van dolfijnen, orka’s, zeehonden, zeeleeuwen, etc. Ook is er een 3D-show met piraten. Naast deze attracties kun je nog een gesimuleerde helikoptervlucht maken, ijsberen zien en vanuit een kabelbaan genieten van het uitzicht over San Diego.

Vanuit San Diego rijden we door de woestijn via Julian en langs de Salton Sea naar Palm Springs. De temperatuur onderweg loopt op tot zo’n 40°C. Er groeien hier in de woestijn vooral cactussen en citrusbomen, maar verder is de grond erg dor en wil er dus weinig groeien.

Het kleine dorpje Julian heeft een verleden met goudmijnen en goudzoekers. Omstreeks 1870 werd hier goud ontdekt. Later ging men over op de appelteelt als nieuwe inkomstenbron. Even later rijden we langs de Salton Sea, een groot meer midden in de woestijn, verder naar Palm Springs.

In Palm Springs hebben de gazons en bloemperkjes ingebouwde sproeiinstallaties die om de zoveel tijd beginnen te sproeien. Het plaatsje biedt recreatie voor zakenmensen uit onder andere Los Angeles.

Aan de rand van Palm Springs ligt een aantal zeer mooie golfbanen. Ook staan er in de omgeving veel windmolens die deze streek van schone energie voorzien. Dit is een van de grootste windmolenparken van de Verenigde Staten.

‘s Morgens om acht uur is de temperatuur alweer opgelopen tot 35 graden. We rijden naar Joshua Tree National Park. We zitten midden in de woestijn dus er groeien niet de bomen die je verwacht te zien. Er groeien hier onder andere cactussen, een aantal palmbomen en yucca’s.

De grond is hier kurkdroog en heel arm aan voedingsstoffen. Een ‘park ranger’ in het informatiecentrum weet ons te vertellen dat ze hier de laatste twee jaar 2 inches water hebben gehad. Een zijrivier van de Colorado River loopt langs dit park, maar staat momenteel helemaal droog.

In Joshua Tree National Park komen twee woestijnen samen. De Coloradowoestijn vanuit het zuiden en de Mojavewoestijn vanuit het noorden. De hoogte varieert van 400 tot 1500 meter. We brengen een bezoek aan de Cholla Cactus Garden die midden in het park te vinden is. Hier zie je de vele cactussoorten die het park rijk is. In het park komen verschillende diersoorten voor die zich overdag meestal niet laten zien, zoals slangen, hagedissen, wolven en uilen.

We vervolgen onze route richting Phoenix, Arizona. De weg is lang en recht. Vele borden aan de rand van de weg waarschuwen voor lifters: STATE PRISON. DO NOT STOP FOR HITCHIKERS!

Het landschap blijft ongeveer hetzelfde: vooral veel droge woestijngrond met hier en daar een struikje, plantje en cactus. De wind die hier waait, zorgt voor kleine wervelwindjes die het zand doen opwaaien.

Tegen het eind van de middag komen we aan in Phoenix. De bouwstijl van deze stad is heel apart en echt gericht op hoge temperaturen. De gebouwen zijn overwegend wit, crèmekleurig of in pasteltinten geverfd.

Ons hotel staat in Scottsdale, een plaats die grenst aan Phoenix. In Scottsdale wonen de rijkere mensen, zoals blijkt uit de grote huizen die hier staan.

We brengen een bezoek aan het Heard Museum. Er zijn exposities van kunstenaars en van indianen, die informatie geven over de oorspronkelijke bewoners van de Verenigde Staten: de indianen. Je kunt er zien welke kleding ze droegen, welke tradities ze hebben en hoe ze nu moeten leven. We lopen twee uur rond, wat eigenlijk te kort is.

Na het bezoek aan het Heard Museum rijden we verder richting Flagstaff. Onderweg komen we langs het Montezuma Castle, dat in een rots is uitgehouwen. Je kunt het van binnen niet bekijken, maar er staat wel een maquette buiten waarop je kunt zien hoe het er van binnen uitziet. De vroegere bewoners hebben het ‘kasteel’ in een rots gebouwd vanwege de koelte die deze biedt.

We nemen niet de snelste route, maar rijden via Sedona naar Flagstaff. Sedona ligt aan een scenic route en is nog helemaal in Western-sfeer. Er veel punten die uitzicht bieden op de rood gerotste Oak Creek Canyon. Als we Sedona verlaten rijden we via de Highway 89a naar Flagstaff.

Vanuit Flagstaff rijden we naar Williams, waar tegen zes uur de stoomtrein aankomt uit de Grand Canyon. We zetten onze tocht voort richting Tusayan. Hier overnachten we. Tusayan is een klein plaatsje dat ongeveer 2,5 kilometer van de ingang van Grand Canyon National Park verwijderd is.

Vanwege de nog immer hoge temperaturen vertrekken we de volgende ochtend heel vroeg naar de Grand Canyon. We zijn niet echt geoefende natuurwandelaars en moeten dan ook een lichte tot middelmatige wandelroute kiezen. Voor de tocht helemaal naar beneden naar de Colorado River moet je al gauw een aantal dagen uittrekken.

We gaan met de shuttle bus (hèt vervoermiddel in het gebied van de Grand Canyon) naar Yaki Point. Vanuit dit punt gaat een middelmatig zware route naar beneden. Na een kleine twee kilometer kom je dan op Ceders Ridge, vanwaar je een mooi uitzicht hebt. Onderweg komen we een aantal eekhoorntjes en heel mooi gekleurde vlinders tegen. De roofvogels kun je op een afstandje zien vliegen. In dit park leeft nog een aantal condors.

Je kunt echter vanaf Yaki Point en vanaf Ceders Ridge de Colorado River niet zien stromen en dus de bodem van de Grand Canyon niet zien. Maar zelfs vanaf dit nog hoog gelegen punt is de weg omhoog echt even afzien. We zitten onder het rode zand van de Canyon en zien er gewoon niet uit. De stilte die hier heerst is adembenemend.

We gaan met de auto naar Desert View. Vanaf dit punt kun je inderdaad de Colorado River zien stromen onder in de Grand Canyon.

De volgende dag staan we om half vijf op om de zonsopgang in de Grand Canyon te zien. Om ongeveer kwart over vijf begint het kleurenspel en tegen zes uur komt de zon echt over de Grand Canyon te voorschijn. Als de zon er eenmaal is, lichten de wanden van de kloof nog roder op dan ze al zijn. We hebben voor het eerst tijdens deze vakantie veel kleren aan. Er staat een koude, straffe wind.

Vandaag rijden we via Williams, Kingman en de Hooverdam naar Las Vegas. Vlak na Williams rijden we een eindje over Route 66, de sfeer is precies zoals je verwacht.

De Hooverdam is een gigantisch grote dam in de Colorado River. Erachter ligt Lake Mead, een enorm stuwmeer. De Colorado komt via de Grand Canyon uit in Lake Mead. Als het water de dam passeert, gaat de rivier weer onder de naam Colorado verder. De bouw van deze dam, die gereed was in 1935 en bedoeld is om stroom op te wekken en een waterreservoir te creëren, had nadelige gevolgen voor de indianenstammen in en om de Grand Canyon.

Vanaf de Hooverdam is het nog maar een klein stukje naar de gokstad Las Vegas. ‘s Avonds blijkt het inderdaad de stad van de neonverlichting te zijn. Overal flikkeren en branden lampjes en op de begane grond van elk hotel zijn gigantische gokhallen. Ook de vele shows zijn een kenmerk van Las Vegas. De keuze is groot. We gaan vanavond een show bekijken in ‘New York New York’, een groot hotel met een casino en een aantal showzalen. De shows zijn kenmerkend voor Las Vegas

Vanochtend controleren we de auto nog even goed, want we gaan naar Death Valley waar het ongelooflijk heet is. Vlak voor de ingang van Death Valley National Park stoppen we nog even bij een benzinestation, waar men ons vertelt dat het vandaag niet zo warm is als anders. We rijden slechts een eindje Death Valley in en gaan dan weer terug, anders wordt de route vandaag wel heel erg lang. We vervolgen onze route naar Bakersfield. De weg ernaar toe is lang en we komen pas om zes uur aan in ons hotel.

Vandaag reizen we van Bakersfield naar Mariposa en Yosemite National Park. De afstand is niet al te groot. Een week geleden werd de omgeving van Mariposa nog geteisterd door bosbranden. Bij de ingang van Yosemite Park krijgen we een aantal foldertjes, waaronder ook een A-4’tje met een waarschuwing voor bruine beren. Het is mogelijk om met een camper of caravan te overnachten op een van de campings van Yosemite. Je moet er dan wel voor zorgen dat je voedsel in speciale blikken bewaart die beren niet open kunnen krijgen.

We rijden met een pendelbus door Yosemite Valley. Er zijn diverse haltes van waaruit je een wandelroute kunt lopen. Door de droogte van de afgelopen weken is een aantal watervallen in het park droog komen te liggen. Men raadt ons aan om een route van twee kilometer te volgen naar een waterval die nog een beetje stroomt, maar ook minder dan normaal.

De omgeving is hier compleet anders dan in de woestijn. De grond is vruchtbaar, er zijn hoge bergen en er groeien kanjers van bomen. Ook leven er hier andere dieren. Herten, bruine beren, elanden, eekhoorns en heel mooie vogelsoorten zoals de Stellers Jay (een blauwe gaai). Je kunt duidelijk merken dat de dieren gewend zijn aan de enorme stroom toeristen. Ze zijn nergens bang voor en komen gewoon bij je zitten. Het is wel streng verboden om de dieren te voeren.

Vandaag reizen we van Mariposa naar San Fransisco. In tegenstelling tot de rest van de reis zien we hier veel groene velden langs de weg. Ook zien we weer veel windmolens.

We rijden San Francisco binnen via de San Francisco-Oakland-Bay-Bridge. Deze brug over een smal stuk van de San Francisco Bay is een dubbeldekker. De stroom auto’s vanuit Oakland en de stroom auto’s uit San Francisco rijden op verschillende niveaus. De brug is langer en technisch moderner dan de Golden Gate brug, maar toch blijft deze de trekpleister van San Francisco.

Na aankomst nemen we de kabeltram richting Chinatown. De rit op zich is al een belevenis. Chinatown in San Fransisco is vrij groot, met veel winkeltjes en restaurants. Wat ons opvalt, eigenlijk al tijdens onze hele reis, is dat de mensen hier veel kleiner zijn dan wij. Hier in Chinatown gaat dit natuurlijk helemaal op.

In San Francisco is het ‘s ochtends vaak mistig en de temperaturen zijn ook flink lager dan tijdens de rest van onze vakantie. San Francisco is gebouwd op heuvels en is nogal eens getroffen door aardbevingen. De aparte bouwstijl die je hier ziet moet dan ook aan veel eisen, van onder andere de brandweer, voldoen. Zo moeten de huizen, die in Amerika vaak aan elkaar geschakeld zijn, allemaal minimaal een centimeter los van elkaar staan. Als er brand uitbreekt, bijvoorbeeld door een aardbeving, moet de brandweer er water tussen kunnen spuiten.

Fisherman’s Wharf is het bruisende middelpunt van de stad. In ieder geval voor de toerist. Het is eveneens een eldorado voor sneltekenaars, kramen met T-shirts en (vis)restaurants. Vroeger lag hier Italy Harbor, de Italiaanse vissershaven.

San Francisco herbergt veel culturen. Er wonen behalve Italianen ook Russen en Chinezen, en er zijn nog veel meer buitenlandse invloeden. Deze invloeden zijn in de stad duidelijk te merken doordat een ‘volk’ vaak een eigen wijk heeft.

We maken een rondtocht door San Fransisco met een bus vol toeristen. Zo komen we langs alle toeristische plekken die we ‘gezien moeten hebben’ voordat we San Francisco morgen verlaten. We komen langs de kust, waar in het Golden Gate Park een oude windmolen staat die in 1902 door Koningin Wilhelmina aan San Francisco werd geschonken.

We rijden over de Golden Gate Bridge en staan even later aan de overkant op het hoogste punt in San Francisco; een berg van waaraf we een mooi uitzicht hebben over ‘Frisco’.

We bekijken de aparte architectuur van de stad, bezoeken Chinatown, rijden langs Lombard Street (een weg die zo steil is dat hij in tientallen bochten is aangelegd) en we zien het huis dat je altijd ziet in de opnamen van Full House.

Na deze stadstoer gaan we met de boot naar Alcatraz, de beroemdste voormalige gevangenis van de Verenigde Staten. Hier hebben zware jongens als Al Capone vastgezeten. Vanaf het eiland heb je uitzicht op de skyline van San Francisco.

Als we ‘s ochtends vroeg uit Frisco wegrijden, is de stad weer in nevel gehuld. We rijden naar Highway 1, één van de bekendste routes van de Verenigde Staten. Deze weg leidt langs de westkust en biedt mooie vergezichten over de oceaan. Deze kronkelige weg volgen we, via onder andere Big Sur, naar San Simeon. Vlak voordat we San Simeon binnenrijden, slaan we de oprit naar Hearst Castle in.

Hearst Castle ligt op een berg en is gebouwd door William Randolph Hearst, een krantenmagnaat. Het bestaat uit een hoofdgebouw en enkele gastenverblijven. Hearst kocht tijdens zijn reizen over de hele wereld meubelen en kunstvoorwerpen voor de inrichting van zijn kasteel. Binnen zijn in een aantal kamers kerkbanken tegen de muren te zien en er staan enorme tafels en stoelen.

Hearst had een extravagante smaak. Het buitenzwembad is helemaal met marmer omgeven, maar tijdens de rondleiding mogen we het niet aanraken, dit om aantasting van het marmer door lichaamszuren te voorkomen. In het binnenzwembad zijn de blauwe mozaïektegeltjes met goud ingelegd.

We volgen vanaf San Simeon nog een tijdje Highway 1 naar het zuiden. Vanaf San Luis Obispo nemen we Highway 101, de nieuwe snelweg, richting Los Angeles. Na nog een aantal keren gestopt te hebben, komen we redelijk op tijd aan in Los Angeles.

We hebben dit keer een hotel dat in het centrum ligt. Alles is eenvoudig te bereizen, alleen zijn de afstanden in deze wereldstad erg groot. We besluiten om nog even weer terug te gaan naar Santa Monica Boulevard en Hollywood.

Het is onze laatste dag in Los Angeles en we gaan vandaag richting Venice Beach. Op de boulevard achter het strand is het een aaneenschakeling van souvenirwinkeltjes. Er is een soort sportschool in de openlucht en de mannen mogen hier hun spierballen laten zien. Ze oogsten nog resultaat ook bij de schaars geklede dames. Het lichaam moet hier voldoen aan allerlei schoonheidsregeltjes en als je er aan voldoet dan is het zaak om zoveel mogelijk van jezelf te laten zien.

Op het strand is het niet zo druk. Misschien komt dat omdat de temperatuur voor Nederlandse begrippen lekker is, maar voor Californische begrippen frisjes. Het is ongeveer 25 graden en we besluiten nog even van het uitzicht te genieten op het strand. Het water van de oceaan is hier lekker op temperatuur.