We landen in Denver na een tussenstop in Atlanta. Het is al donker, maar we hebben toch een heel mooi zicht op de stad en over de luchthaven met zijn tentvormige dakstructuren.

De volgende morgen krijgen we een lekker ontbijt aangeboden met gemeend vriendelijke bediening en kunnen we onze vier weken durende natuurvakantie aanvatten.

We kiezen voor de reis meestal toeristische achterafwegen, niet altijd het kortst maar meestal de moeite waard om ten volle te kunnen genieten van de pracht van de natuur. We nemen geregeld de tijd om te stoppen en leggen alles vast met digitale foto- en filmcamera.

De weersomstandigheden zijn wel wisselvallig maar we ontdekken snel dat de voorspellingen correct zijn en daar kunnen we ons dan op voorzien met shorts, regenkledij en/of pullover.

Na het aanschaffen van een Golden Eagle pas (die ons de toegang verleent tot alle nationale parken en nationale monumenten in de VS) nemen we Route 36 doorheen het Rocky Mountain National Park tot aan een parking, waar een shuttle ons naar verschillende trails brengt.

Wij kiezen voor Nymph Lake, een halve mijl in stijgende lijn tot een hoogte van 9000 feet, toch eventjes naar adem happen gezien ons lichaam nog niet is aangepast aan de hoogte. We zien er prachtige gele bloemen op het meer en verschillende families eendjes. De betovering van de stilte is intens.

We brengen de nacht door in Estes, een gezellig stadje met heel veel kleine winkels en restaurantjes waar we ook een spelend orkestje zien in het park dat op aanvraag nummers brengt.

De volgende dag nemen we Route 34 doorheen de Rockies met talloze voorziene pittoreske plaatsen om te stoppen en de weidse omgeving in je op te nemen. Hertachtigen komen echt dichtbij en we zien een eland in de verte.

Picknicken is hier een zaligheid en de voorzieningen daarvoor perfect, van de toiletten tot ruime overdekte banken en tafels en de alomtegenwoordige BBQ.

Bij de verschillend points of interest heb je altijd de mogelijkheid om te kiezen uit verschillende wandelroutes.

We komen over de Fall River Pass (11.796 feet) en kijken op reuzen als Flat Top Mountain (12.324 feet) en Mount Ide (12.880feet).

Via Lake Grandby rijden we naar Leadville, een heel schoon stadje in Old West stijl op een hoogte van 9.927 feet. Dat voelen we ‘s nachts duidelijk aan de lagere luchtdruk. Het geeft ons precies de indruk dat onze ademhaling gebrek aan zuurstof heeft.

In Gunnison bezoeken we het bezoekerscentrum. Een bezoek aan Black Canyon of the Gunnison Monument lijkt ons heel interessant. Het is een nationaal park en de kloof met bijna verticale wanden en een spectaculaire wilde rivier is een waar natuurwonder.

De canyon is 53 mijl lang en heeft diepten tussen 1.730 en 2.700 feet en het nauwste punt is slechts 40 feet breed.

Met zijn donkere kleuren van 2 miljoen jaren erosie is het een mooi landschap. Er zijn 11 mijl aan te berijden wegen in het park, met verschillende uitzichtpunten. Er zijn ook moeilijke wandelroutes, maar daar wagen wij ons niet aan.

De verdere baan naar Ridgway is een prachtige kronkelende weg doorheen verschillende dalen. In het motel vinden we nog een interessante weg naar de top van de heuvels waar we een heel mooi zicht hebben over het stadje.

We nemen nu de US 550 of de One Million Dollar Highway die ons door tunnels en spectaculaire bochten van Quray over de 11.008 feet hoge Red Mountain Pass naar Silverton brengt na 23 mijl.

We rijden door Durango en Cortez naar het Mesa Verde National Park: In 2000 woedde hier een door bliksem veroorzaakte hevige brand, daar ziet men heden ten dage nog altijd de zwartgeblakerde sporen van.

Het is hier broeierig heet. Het Mesa Verde National Park is het grootste bewaarde archeologische stuk land met woningen door mensen gebouwd in de wanden. Deze dateren van de jaren 600 tot 1300. Men kan ze begeleid bezoeken doch er zijn grote wachttijden in de zomermaanden.

Nu we zo dicht (relatief) bij de Four Corners zijn nemen we deze er ook bij. Dit is het punt waar de vier staten Arizona, Utah, Colorado en New Mexico elkaar haaks raken. Mits een inkom van $3 per persoon kun je je uitstrekken op een ronde koperen plaat waarbij je ledematen zich elk in een andere staat bevinden.

In door Navajo-Indianen uitgebate kraampjes worden halskettingen, snoeren, armbanden, ringen en door hen gemaakte tapijten aangeboden. De commerce tiert er welig.

We verblijven nu in Farmington, New Mexico en het verschil met Colorado is onderweg al goed duidelijk. Het is woestijn en de wegen zijn minder goed onderhouden, het is er dor en droog en we rijden nu meestal door indianenreservaten.

Farmington is een grote stad, bevolkt door vooral indianen en Mexicanen. Nu gaan we richting Gallup, een eind naar het zuiden, via Route 666, 152 mijl door Navajo Indian Reservation. Een van de mooiste uitstappen in het National Park is de weg naar Castolon in Big Bend National Park, Texas; 70 km heen en terug met een prachtzicht op de Santa Elena Canyon.

We stoppen bij het Sotal Vista uitzichtpunt en ook bij Mule Ears. Een andere weg door Big Bend is die naar Rio Grande Village en verder tot het Boquillas Canyon uitkijkpunt waar men Mexico binnenkijkt. Er zijn alleen schamele huisjes te zien met magere paarden voor de deur.

De waarschuwingen om de Rio Grande rivier niet over te steken zijn heel duidelijk aangebracht en men riskeert er de gevangenis in te vliegen als men toch die uitstap waagt, men komt immers op dat moment illegaal terug de US binnen.

We overnachten in Study Butte Motor Inn. Eerst controleren we alles goed op ongenode gasten zoals spinnen en schorpioenen. We hadden gelezen dat dit wel eens kon. En wat zie ik op het kopkussen? Een reuzensprinkhaan die we door middel van het kussen naar buiten de vrije natuur in evacueren. Voor de rest hebben we nergens last van en slapen goed.

Daar het laagseizoen is hebben we niet veel keuze van restaurants. We vinden toch een gezellig eetcafé in een ghost town bij Terlingua dat vroeger bloeiende zilvermijnen had. Nu wonen er nog maar een 25 mensen.

In het vroeger theater is nu een eetcafé, heel gezellig, waar de plaatselijke bewoners te paard naartoe komen om een gezellige babbel te slaan en te eten. Ranchers met hun brede hoeden en hoge laarzen vergezeld van hun meestal Mexicaanse knechten zijn er ook vaste klanten.

We worden voortreffelijk bediend en het is er heel lekker en gezellig. Je zou zo denken hier is de tijd blijven stilstaan.

Na die twee heerlijke dagen zetten we nu onze trip door Texas verder naar Odessa en zowaar onderweg komen we de alom bekende jaknikkers tegen en we zien ze niet alleen in werking maar ruiken ook zeer doordringend de olieproducten.

Via Lubbock en Childress bereiken we Caprock Canyon en Palo Duro State Park langs een farmerroute. We zien verschillende longhornrunderen.

In Amarillo hadden we graag een veemarkt meegemaakt maar daar we er juist zijn op een feestdag hebben we dit niet kunnen ervaren. Dan maar een bezoek gebracht aan de ingegraven cadillacs die compleet onder een grafittilaag zitten.

Langs Lake Meredith en Dumas rijden we terug Colorado binnen naar Trinidad, een mooi stadje waar we een stukje van de Scenic Highway of Legends nemen. We rijden over 35 mijl ongeplaveide weg (gravel) doorheen prachtige bossen over de Cuchara Pass. Daar krijgen we een mooie dubbele regenboog te bewonderen.

Ons volgend doel is de Royal Gorge Bridge in Canon City, een heel lange brug en 1.053 feet hoog over de Arkansas River. Op de brug kijkt men in die enorme diepte, duizelingwekkend. Je kunt hier een kabellift nemen over de Canyon of een railkooi tegen de bergwand naar beneden tot bij de kolkende rivier, of een tocht te voet, of met shuttle over de brug, een echte aanrader.

Via Salida rijden we naar Crested Butte, op de toeristische Route 135 vergissen ons van afslag en komen over een ongeplaveide weg in een betoverend landschap terecht waar we het waarschuwingsbord ‘fourwheel drives only’ negeren.

In het bezoekerscentrum was ons al gemeld dat je over de ongeplaveide wegen 50 mijl per uur mag rijden. Wij rijden met maximaal 3 mijl per uur over smalle bergpaden, naast afgronden over bergrivierkes en tussen de koeien.

Tot we voorbij de Shofield Pass niet meer verder kunnen en ons in niemandsland wanen. Als we aan een toevallige bejaarde bewoner in een 4×4 onze juiste positie vragen, kunnen we niks anders doen dan rechtsomkeer maken en héél traag en voorzichtig terugrijden.

Onze juiste afslag en de toeristische ongeplaveide route, die goed berijdbaar is voor gewone personenwagens, vinden we zonder problemen. Dus hier is de boodschap: nooit een waarschuwingsbord negeren.

We hebben fantastische beelden kunnen opnemen en zijn een hoop ervaring rijker door de schrik die we hebben uitgestaan, immers een huurwagen die geen 4×4 is mag niet alleen Mexico niet binnen, maar mag zich zeker niet begeven op ongeplaveide wegen die expliciet 4×4 zijn.

Nadien rijden we via Somerset en Glennwood Springs langs een toeristische route naar Grand Junction.

De vierde week rijden we doorheen Utah, Nevada en Californie, plaatsen die we reeds meermaals bezochten, naar Los Angeles. Van daar vliegen we terug naar België.

Voor ons is Colorado één van de mooiste staten die we ooit bezochten en tot op heden hebben we er al 13 aangedaan. Big Bend heeft ons enorm aangegrepen door zijn woeste natuur, echt een prachtpark.