Als we na de landing op het eiland Baltra over de kade lopen zien we de eerste zeehondjes liggen, dat maakt meteen al een bijzonder indruk. We zien bovendien tientallen jan-van-genten van een enorme hoogte kaarsrecht in het water duiken op zoek naar een prooi. We kijken onze ogen uit.

We stappen op de Darwin Explorer, de boot waarmee we in acht dagen diverse van de Galapagos-eilanden zullen bezoeken. Onze eerste ervaringen aan boord zijn niet erg gunstig. Ik ben nog geen half uur aan boord of ik hang al kotsend over de railing.

En het zal niet de laatste keer zijn. Ook van diverse medepassagiers horen we vreemde geluiden en zien groene gezichten. Wat moet dit worden? Een Amerikaan aan boord, die nergens last van heeft, probeert ons op te peppen en zegt dat we vooral moeten eten. Als ik alleen al aan eten denk moet ik weer overgeven.

Santa Cruz is het eerste eiland dat we bezoeken. Hier bevindt zich het Darwinstation, waar een kweekprogramma is opgezet met reuzen-schildpadden. Darwin heeft hier zijn evolutietheorie ontwikkeld. We zien de gigantische schildpadden die zich langzaam voortbewegen.

We maken een prachtige tocht over het eiland, maar het is al in de namiddag en snel donker. We moeten helaas terug aan boord. ‘s Avonds rapen we alle moed bij elkaar en ondanks de zeeziekte proberen we iets te eten, daarna gaan we weer van boord en brengen nog een bezoekje aan Santa Cruz.

Het is een van de weinige eilanden waar bewoning is, we bezoeken het dorp Puerto Ayora en kopen er wat souvenirs. Het is heerlijk om even vaste grond onder de voeten te hebben en de misselijkheid neemt gelukkig snel af. Maar we moeten weer terug aan boord en al strompelend weten we onze hut te bereiken. Ik word van de deining prompt weer misselijk en ga meteen in m’n kooi liggen. We hebben een kleine hut met twee stapelbedden, maar gelukkig wel een eigen toilet en douche. Dat is erg praktisch voor het geval je weer moet overgeven. Deze eerste nacht slapen we niet. Het schip vaart ‘s nachts en we moeten nog wennen aan het lawaai van de motoren.

We zijn de eerste slechte dag en nacht snel vergeten, wanneer we een onvergetelijke tocht maken over het eiland Isabela. Het eiland wordt gevormd door vijf aan elkaar gegroeide vulkanen.

In 1979 is de laatste vulkaanuitbarsting geweest en die heeft alles op dit eiland verwoest. Nu zie je weer wat cactussen groeien en een enkele vogel en salamander. Het eiland komt langzamerhand weer tot leven.

We maken een tocht naar een gigantische vulkaankrater. We dalen een stukje af in de vulkaan en lopen over de lavabrokken. De tocht er naartoe maken we per paard. Dat alleen is al een hele ervaring, omdat we nog nooit eerder paard hebben gereden. De paarden zijn gelukkig erg tam en ze hebben de tocht vele malen eerder gemaakt, dus weten ze de weg en kunnen wij de teugels laten vieren en genieten van de prachtige natuur. De lavastenen zijn rood, bruin, grijs, geel en zwart. Wat een landschap en wat voel je je dan nietig in zo’n natuur. Ik heb er wel wat zeeziekte voor over om dit te mogen meemaken.

Om halfzeven ‘s ochtends moeten we opstaan, want het ontbijt is al om zeven uur. We gaan om acht uur op pad. Dit is geen rust-vakantie waar je lekker kunt luieren, we staan iedere ochtend zo vroeg op en bezoeken ongeveer twee eilanden per dag.

Vandaag varen we naar het eiland Floreana, het zuidelijkste eiland van de archipel, waar zich diverse zeehondenkolonies bevinden. Het is een bijzondere ervaring om de zeehondjes zeer dicht te benaderen. We kunnen onze ogen gewoon niet geloven, zoveel zeehonden zien we. De pasgeboren zeehondjes maken een geweldige indruk op ons.

Als we gaan zwemmen wordt het helemaal te gek, de zeehondjes zwemmen in grote getale om ons heen en zijn erg speels en nieuwsgierig. Wat is dit geweldig. Op zo’n strandje is er één zeehond de baas, gids Jimmy noemde hem ‘The Master’, en je kan maar beter uit zijn buurt blijven.

We gaan voor het eerst snorkelen en na de eerste moeilijke momenten begint het aardig goed te lukken. Je moet even wennen om door je mond te ademen, de onderwaterwereld is in één woord schitterend. Prachtige felgekleurde vissen, helder water en koraal. We zien schildpadden en pijlstaartroggen zwemmen. Als we terug aan boord gaan is er heerlijke verse vis klaargemaakt met een voortreffelijke fruitsalade. We varen gelukkig nog niet, dus dat wordt smullen.

Op het eiland Floreana zien we ook de blauwvoet jan-van-genten, een zeer toepasselijke naam. De vogels hebben namelijk knalblauwe poten, die bij de mannetjes en vrouwtjes van tint verschillen.

Op de noordkant van het eiland ligt Post Office Bay. Dit is een historische locatie. De eerste walvisvaarders plaatsten hier een brievenbus om berichten achter te laten voor andere schepen, die deze brieven dan mee naar huis konden nemen om ze daar te posten. De originele postbus is er niet meer, maar toeristen hebben er een nagebootst en nu worden hier door toeristen brieven en kaarten achter gelaten. Ook wij hebben een kaartje gepost. Deze kwam een maand later, toen we alweer thuis waren, inderdaad op het juiste adres aan. En natuurlijk hebben wij ook een kaart meegenomen om in Nederland te posten.

Vandaag gaan we naar het vogeleiland Española. We staan erg vroeg op, om kwart voor zes. Onze gids Jimmy timmert bij elke hut op de deur om iedereen wakker te krijgen. Na al de indrukken van de vorige dagen hebben we gelukkig goed geslapen. Na het uitstekende ontbijt gaan we met een kleinere boot naar het eiland.

Española, dat is een echt vogeleiland en we zien er albatrossen, haviken, blauwvoet jan-van-genten, spotvogels, vinken, lavareigers en gemaskerde jan-van-genten.

Het meest indrukwekkende is dat de vogels gewoon blijven zitten en niet weg vliegen. Ze zijn totaal niet angstig en van zeer nabij zien we hoe een havik een prooi verslint. Ook zien we de paringsdans van twee albatrossen. We zijn er stil van.

Jimmy wijst ons erop, dat we beslist niet van de paden mogen afwijken. Hij is van beroep bioloog en weet enorm veel te vertellen over de dieren.

Je mag maar een zeer beperkt deel van het eiland bezoeken en altijd onder leiding van een ervaren gids. Het is overal beschermd natuurgebied. We bezoeken de kraamkamer van de zeehonden en zien tientallen jonge zeehondjes bewaakt door een paar oudere zeehonden. De overige moeders zijn voedsel aan het zoeken in de zee.

De zeeleguanen zien er erg gevaarlijk uit met hun préhistorische uiterlijk maar ze doen niets en liggen rustig op te warmen in de zon.

Deze reptielen hebben namelijk geen inwendig systeem om in de zee bij het zoeken naar voedsel hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Daarom moeten ze steeds weer opwarmen in de zon en om zo weinig mogelijk energie te verbruiken bewegen ze zo weinig mogelijk.

Nadat we de lunch aan boord gebruikt hebben varen we in vier uren naar Christobal. Daar gaan we water inslaan.

Het is prachtig weer en we smeren ons in met factor 35. We zitten namelijk vlak bij de evenaar en als je niet oppast verbrand je hier levend. We turen steeds in het water, omdat we hopen dolfijnen te zien. Helaas mogen we dit niet meemaken.

Iedere avond is er een briefing en Jimmy vertelt ons wat ons de volgende dag staat te wachten. Hij tekent de route uit op een boord en geeft ons veel informatie over de dierlijke bewoners van elk eiland. Elk eiland heeft zijn specifieke dierengemeenschap en meestal hebben de dieren zich op een speciale manier ontwikkeld. Ook krijgen we te horen of het een ‘wet landing’ of een ‘dry landing’ is. De grote boot kan namelijk nergens aanmeren en we moeten steeds met kleinere boten, zogenaamde panga’s, naar de eilanden toe varen en kunnen dan met droge of natte voeten de eilanden bereiken. We moeten iedere keer een zwemvest om, als we met de panga gaan. De golven zijn soms hoog en men wil natuurlijk geen risico’s lopen. Het vergt regelmatig goede stuurmanskunst om langszij bij een eilandje te komen en met veel gewiebel en op het juiste moment springen kunnen we de eilanden betreden.

Op dit eiland zien we de beroemde fregatvogels. De mannetjes hebben een knalrode keelzak en om indruk te maken op de vrouwtjes blazen ze die op. Een prachtig gezicht. We zien ook weer heel veel zeehondjes. Een zeehondje is een paar weken te vroeg geboren en heeft geen kracht om bij de moeder te drinken, het beestje ligt op sterven. Een pijnlijk gezicht, maar dat is de natuur.

We zien veel broedkolonies van blauwvoet jan-van-genten en zwaluwstaartmeeuwen. Ook zien we pasgeboren vogels die net uit het ei zijn gekropen. We blijven ons verbazen over het feit dat de vogels totaal niet bang zijn voor mensen en rustig op hun nesten blijven zitten.

Na een lange tocht van zeven uren varen door onrustig water komen we op het eilandje Genovesa aan. Op dit eiland zien we de roodvoet jan-van-genten. In tegenstelling tot de blauwvoet jan-van-genten, hebben deze schitterende vogels knalrode poten en een violette snavel.

Deze vogels zijn erg fotogeniek en ze blijven rustig zitten, zodat we een paar prachtige plaatjes kunnen schieten.

Op dit eiland zien we ook de Galapagos-duif. De paden lopen door de broedkolonies van de vogels en we zien veel jonge vogels.

Ook komen we hier een aantal pelsrobben tegen. Dit is erg bijzonder, want ze zijn zeldzaam.

We varen naar de andere kant van het eiland en maken ook daar een wandeling. We hopen dat we uilen zullen tegenkomen, maar helaas zien we die niet. Ook deze zijn zeldzaam en laten zich nog maar zelden zien.

Wij zijn de enige toeristen op dit eiland, het wordt namelijk niet zo vaak bezocht omdat het zover weg ligt van de andere eilanden en je een behoorlijk stuk moet varen. Maar het bezoek is zeker de moeite waard.

Santiago is het vierde eiland in grootte van de Galapagos Eilanden en bestaat voornamelijk uit lavabrokken. We maken weer een wandeling en genieten volop.

‘s Middags gaan we zwemmen, snorkelen en zonnen. De zeehondjes maken weer allerlei vreemde capriolen om ons heen. Ze zwemmen op ons af en op het laatste moment buigen ze af. Dat is toch iedere keer weer even schrikken. We komen warempel een aantal pinguïns tegen. Normaal gesproken zie je die alleen in koude gebieden, maar er is dus een soort die hier op de Galapagos Eilanden voorkomt.

De onderwaterwereld is prachtig en we komen totaal verkleumt uit het water, zolang zijn we erin gebleven om te genieten.

Gelukkig is het lekker warm er is een heerlijk strandje en warmen we snel op. Op het eiland zien we veel zeeleguanen en de zogenaamde Sally Ligtfoot-krabben. Deze krabben hebben een felle roodoranje kleur en steken prachtig af tegen de lavarotsen.

Het is al avond als we een tocht naar Bartolomé maken. We klimmen naar de top via een trap met 360 treden en voelen onze bovenbeenspieren en zijn bekaf als we boven komen, maar het uitzicht is geweldig.

We zien de beroemde ‘Pinnacle Rock’ en de eilandjes in de omgeving. Van deze zware inspanningen hebben we trek gekregen, als we terug aan boord zijn heeft de kok weer een voortreffelijke maaltijd klaargemaakt.

We spreken bijna alleen nog maar Engels, want het is een breed gezelschap aan boord. De groep bestaat uit Amerikanen, Zwitsers, Fransen, Duitsers, Engelsen, Spanjaarden en natuurlijk Hollanders.

‘s Avonds als het donker is bewonderen we de sterrenhemel op het bovendek van het schip. Het is helder weer en het is gigantisch, zoveel sterren zien we. Moe maar voldaan ploffen we in onze kooien.

Vandaag is het helaas de laatste dag. We staan om kwart voor zes op en gaan met de panga naar Caleta Tortuga Negra. Daar zien we grote scholen witpuntrifhaaien. Het is vroeg en de natuur is nog aan het ontwaken. We turen met z’n allen in het water en het is een fascinerend gezicht om de puntjes van de vinnen van de haaien boven water uit te zien. Ze vallen erg op, vandaar de naam witpuntrifhaai. Het water is zeer helder en ook roggen en schildpadden zijn duidelijk te zien.

We werpen een laatste blik op de lavareigers, pelikanen en fregatvogels en beseffen dat het einde nu snel nadert.

Als we om halftien terug aan boord zijn, zetten we de terugreis in en nemen afscheid van de voortreffelijke achtkoppige bemanning van de Darwin Explorer en van onze fantastische gids Jimmy. Hij heeft ons heel veel geleerd deze week. Deze acht dagen zijn omgevlogen en hebben een zeer bijzondere indruk op ons achtergelaten, die niemand meer van ons af kan nemen.

We vliegen naar Quito, om onze reis door Ecuador voort te zetten.