Op Johannesburg Airport staat de eigenaar van de Avant Garden Lodge mij al op te wachten. Het is een half uurtje rijden naar de lodge, waar ik mijn nicht uit Amerika ontmoet die hier vanuit New York naartoe is gevlogen. Samen maken we de komende drie weken een fly-drive door Zuid-Afrika.

De volgende morgen halen we de huurauto af op het vliegveld. Omdat mijn nicht in Amerika alleen maar automaat rijdt en dit een handgeschakelde auto is, besluiten we dat ik als eerste zal rijden. Ok, links rijden dus, dat is toch wel even wennen, zeker in een drukke stad als Johannesburg.

Ik ga na een kwartier de fout in, neem de verkeerde baan en schrik me lam. Echt heel eng om auto’s recht op je af te zien komen. Zoiets overkomt je maar een keer.

Eenmaal de stad uit is het heerlijk rijden op de autoweg. We genieten van het mooie weer en het heuvelachtige landschap. We zijn op weg naar Hoedspruit, zo’n 500 km ten noordoosten van Johannesburg. De wegen zijn goed. Tot Belfast rijden we over vierbaansweg N4, daarna gaan we verder over de tweebaansweg 540 richting Lyndenburg en vervolgens over de R3, de R36 en de 526 naar Hoedspruit.

Het landschap verandert van heuvelachtig in bergachtig en we worden steeds verrast door mooie uitzichten. In Hoedspruit nemen we de afslag links de R40 op en zijn na een kwartiertje bij de ingang van het Balule Nature Reserve, een 40.000 hectare groot privéreservaat dat onderdeel is van het Kruger National Park.

De Amukela Game Lodge heeft leuke ronde huisjes, rondawels. ‘s Avonds zitten we buiten en horen leeuwen, ze zijn dichtbij maar een hoog hek om de lodge houdt ze buiten.

De volgende dag bezoeken we het nabijgelegen Moholoholo Wildlife Rehabilitation Centre, een opvangcentrum voor dieren die gewond zijn geraakt of wees zijn geworden nadat de ouders zijn gedood door stropers. Er zijn veel vrijwilligers werkzaam in het centrum en zij verzorgen ook een rondleiding.

We zien o.a. een zwarte neushoorn van 5 maanden en een witte neushoorn van 1,5 jaar, cheeta’s, leeuwen en veel roofvogels. Er zijn dieren die weer terug worden gezet in het wild maar die krijgen wij niet te zien om ze zo min mogelijk met mensen in contact te laten komen.

Andere dieren, waaronder een luipaard, kun je tussen het gaas door zelfs aaien. Deze dieren kunnen niet meer terug de wildernis in en zijn er voor speciale bijeenkomsten, om de boeren en scholieren vertrouwd te maken met deze dieren en zo de jacht en de stroperij tegen te gaan.

‘s Middags lunchen we bij een zijdecentrum langs de weg. Daarna rijden we door naar de Garden of Eden, ook in Moholoholo. Het is eigenlijk een heel grote bananenplantage met daarnaast een grote tuin die je kunt bezoeken.

We gaan al vroeg op pad om in het Blyde River Canyon Nature Reserve de panorama­route te rijden. De Blyde­riviers­poort, zoals de Afrikaanse naam luidt, is een 26km lange en 800m diepe kloof met zandstenen wanden aan de noordkant van de Drakensbergen.

Eerst rijden we zuidwaarts naar Graskop, een niet te groot stadje met leuke restaurantjes. Na de koffie gaan we door naar Pelgrimsrest aan de R533, een voormalig goudzoekersplaatsje dat nu vooral bekend is van de vele souvenirs die je in kraampjes langs de weg kunt kopen.

Vanaf Pelgrimsrest gaan we via Graskop naar de R532, die voert langs de hoogtepunten van de panoramaroute, met fraaie uitzichten en imposante rotsformaties. We stoppen bij The Pinnacle, een 30 meter hoge, verweerde kwartsietzuil.

Vervolgens rijden we naar God’s Window, waar het uitzicht inderdaad goddelijk is. Hier storten de kliffen ruim 700m naar beneden naar het Lage Veld. Een volgende stop is bij de Berlin Falls, een van de vele prachtige watervallen langs de route.

Een ander hoogtepunt langs de route vormen Bourke’s Luck Potholes. Op de plaats waar de Treur River en de Blyde River bij elkaar komen, zijn door de kracht van het water en het meegevoerde zand en stenen prachtige cilindrische gaten in het gesteente uitgesleten. Je kunt deze kolkgaten telkens vanaf een ander uitzichtpunt bekijken.

We nemen afscheid van de Amukela Game Lodge en bezoeken een kwartiertje rijden ten zuiden van Hoedspruit het Hoedspruit Endagered Spiecies Centre aan de R40. Dit centrum heeft naast de opvang van dieren een speciaal fokprogramma voor de cheeta.

Na een informatiefilm over het centrum gaan we met een gids in een jeep het terrein op en krijgen veel cheeta’s te zien, waaronder hele groepen jongen.

We rijden door naar de ingang van het prestigieuze Klaserie Private Nature Reserve. Dit 60.000 hectare grote reservaat grenst aan het Kruger National Park. De Gomo Gomo-lodge ligt nog een half uur rijden verder, midden in het reservaat.

Naast ons chalet staan dikke palen met schrikdraad waarop 12000 volt staat. Genoeg om een olifant buiten te houden volgens de ranger. Hij vertelt dat er grote kuddes olifanten langs ons chalet kunnen lopen op weg naar de drinkplaats. Mochten zij over het terrein lopen dan richten ze makkelijk veel schade aan, daarom houden ze deze dikhuiden liever buiten.

We blijven hier twee dagen geheel verzorgd: ‘s morgens en ‘s middags is er een gamedrive in een open jeep van zo’n 2,5 tot 3 uur en rond de middag kun je ook nog deelnemen aan een bushwalk onder begeleiding van een ranger.

‘s Middags gaan we meteen mee met onze eerste gamedrive. Het is prachtig weer en we zien leeuwen, giraffen, olifanten en een neushoorn. Onderweg maken we een korte stop om iets te drinken en te eten.

Om 8 uur ‘s avonds zijn we terug op het kamp. Het is inmiddels donker en onder begeleiding van een ranger gaan we naar ons chalet om ons op te frissen. Het is verboden om in het donker je chalet te verlaten, want het wild kan vrij over het terrein lopen. Dat gebeurt zelden maar ze nemen het zekere voor het onzekere en in het donker begeleidt een ranger met geweer je.

Iedereen krijgt ook een alarm mee voor het geval je iets niet vertrouwt, best spannend. Om precies half 9 staan we klaar om te worden opgehaald voor het diner. Dit is buiten in een grote kraal. Na het eten worden we weer onder escorte teruggebracht naar ons chalet. We maken het niet te laat, want om 5 uur worden we gewekt en om kwart voor 6 is er de ochtend gamedrive.

Vanmorgen zien we nog meer wild: antilopen, bavianen, zebra’s en een dood steenbokje wat ten prooi is gevallen aan een luipaard. ‘s Avonds gaan we terug naar de zelfde plek in de hoop de luipaard te zien. We hebben geluk, de prooi ligt inmiddels hoog in een boom en de luipaard is dus in de buurt.

De ranger spot hem en even later kunnen hem allemaal zien in de koplampen van de auto. Hij is vrij rustig en loopt een beetje heen en weer, niet van plan zijn prooi uit het oog te verliezen.

‘s Middags zit ik heerlijk op de veranda met een drankje te genieten van het uitzicht op de drinkplaats, waar een hele groep apen zich prima vermaakt. Even later zie ik ook een aantal olifanten langs de oever water drinken.

Ik zit met mijn camera in de aanslag om Henri de Hippo op de foto te zetten als hij uit het water komt. Helaas heeft meneer er geen zin in en moet ik het doen met een foto van zijn neus, ogen en oren aan het water­oppervlak.

‘s Avonds in het donker, als we met z’n allen in de kraal zitten, hoor ik Henri op de oever. De ranger zegt dat hij meestal een keer per week een dagje hier in het water ligt en dan weer verder trekt.

Vroeg de volgende morgen maken we onze laatste gamedrive. Daarna rijden we naar Johannesburg voor een binnenlandse vlucht naar Port Elizabeth.

In de loop van de middag landen we in Port Elizabeth aan de zuidkust van Zuid-Afrika. Met een nieuwe huurauto rijden we naar het backpackershostel waar we twee nachten zullen blijven. Het hostel ligt vlak bij de boulevard en zit in een groot oud huis.

De schoondochter van mijn nicht en haar vriendin hebben als vrijwilligers een bibliotheek opgezet op de high school van Walmer Township, het oudste township van Port Elizabeth. Als ze ons rondleiden door de school komen veel studenten naar ons toe voor een praatje. Na een rondje rijden door het township gaan we terug naar het centrum van Port Elizabeth, waar we met z’n allen lunchen.

De volgende morgen vertrekken we al vroeg met de meisjes naar Tsitsikamma National Park, westwaarts richting Kaapstad over de N2. In Stormsriver, een rustig plaatsje met uitzicht op de bergen, checken we in in een hostel. Daarna rijden we naar Stormsriver Mouth.

De Stormsriver mondt hier uit in de Indische Oceaan, de zee beuk tegen de rotsachtige kust waarover een lange, wiebelende touwbrug hangt met houten planken: de Suspension Bridge. De brug bestaat uit 2 delen en hangt zo’n 7 meter boven het water, het eerste deel is 40 meter lang en het tweede deel is 50 meter. Het is echt een belevenis er overheen te lopen.

Aan de overkant besluiten we het pad de berg op te nemen, een hele klim maar eenmaal boven krijgen we als beloning wel een prachtig uitzicht over de oceaan en de ruige kust. Ik tuur over de oceaan in de hoop walvissen te spotten, helaas ik zie ze niet.

De volgende morgen nemen we afscheid van de meisjes, die gaan terug naar Port Elizabeth. Wij rijden verder over de N2 en volgen de Garden Route ofwel de Tuinroute, die langs de spectaculaire kust van een deel van Oost-Kaap en West-Kaap loopt.

De eerste stop maken we bij de 216 meter hoge Bloukrans Bridge. Je kunt hier de hoogste bungeejump ter wereld maken, erg mooi om naar te kijken maar wij wagen geen sprong.

De volgende stop is Plettenberg Bay, een badplaats met een druk centrum waar veel winkels en restau­rant­jes zijn. Plet­ten­berg Bay is vooral bekend om haar prachtige stranden en de vele water­sport­mogelijk­heden. Je kunt hier ook walvissen en dolfijnen spotten. We lopen een lange route langs het strand en door de duinen met steeds een ander mooi uitzicht, maar walvissen of dolfijnen zien we niet.

We lunchen in het centrum en rijden dan verder naar Knysna. Deze plaats heeft de mooiste baai van de Tuinroute, de Knysna Lagune. We volgen de borden The Heads en rijden helemaal naar boven. Op de Knysna Heads, twee zandstenen kliffen, hebben we een spectaculair uitzicht over de baai.

We rijden terug naar het centrum van Knysna waar onze lodge ligt, bestaande uit verschillende kleine huisje tegen een berg met erg veel groen. Je waant je eigenlijk in een jungle. Nadat we onze bagage in ons huisje hebben gelegd lopen we naar Waterfront, een haventje met gezellige winkeltjes en restaurantjes. We eten er vis en genieten van de ondergaande zon.

De volgende morgen vertrekken we vroeg uit Knysna voor een hiking in het Wilderness National Park bij het gelijknamige plaatsje aan de N2. Het is een groot park dat sinds 2009 is opgenomen in het Garden Route National Park. We lopen de Half Collared Kingfisher Trail, een route van 7,2 km door de bergen.

We lopen veel onder bomen, wat wel lekker is want de zon is fel. Halverwege de route steken we met een vlot de rivier over. De trail eindigt bij een waterval met daarachter een rotsplateau, waar we een tijdje zitten.

‘s Middags rijden we over de N2 verder westwaarts langs de kust. Bij George slaan we af en nemen de N12 die ons landinwaarts naar Oudshoorn voert. Om half 4 komen we aan bij onze B&B in Oudshoorn, een prachtig oud huis met een schitterende tuin met zwembad en een riviertje waar otters zitten en een schuilhut om vogels te spotten.

We relaxen heerlijk in de tuin en gaan tegen de avond het stadje in. Oudshoorn is erg rustig, de gebouwen zijn oud en mooi en aan de tuinen wordt veel aandacht besteed. In de mooi aangelegde tuinen staan dankzij het voorjaar de bomen en planten al in bloei. Oudshoorn is vooral bekend vanwege de grote struisvogelfarms. In een restaurant eten we, hoe kan het ook anders, struis­vogel­biefstuk.

De volgende morgen ben ik om 6 uur wakker. Het wordt al licht en ik besluit in de schuilhut in de tuin te gaan zitten in de hoop otters of vogels te zien. Otters zie ik niet, maar op nog geen twee meter afstand zie ik prachtige vogels in de rietkraag zitten, o.a. de wever. Wevers zie je hier best vaak, ze maken typische bolvormige nesten die aan de takken van de bomen hangen, soms meer dan tien in een boom.

Nadat het uitchecken rijden we om half 10 naar de Safari Ostrich Farm, een struisvogelfarm waar we een rondleiding krijgen. Maar eerst bekijken we een video over de geschiedenis van de struisvogelfarm en uitleg over alles wat met de struisvogel te maken heeft.

Zo weet ik nu dat er 24 kippeneieren in 1 struisvogelei gaan, dat een ei 1,5 kilo weegt, 2 uur moet koken voor hij gaar is en dat een ei een gewicht kan dragen tot 210 kilo. Toch blijven het voor mij vooral ongelofelijk domme dieren, door de manier waarop ze naar je kijken met die gekke koppen.

Aangekomen bij een kraal worden we uitgenodigd om voor de foto op een struisvogel te gaan zitten. Hier doe ik dus niet aan mee. Ik mag een struisvogel dom vinden maar om zo’n dier een kap over z’n kop te doen om hem rustig te houden, hem klem tussen 2 houten palen te duwen, er dan met een trapje op te klimmen, even de kap van zijn kop en lachen naar de fotograaf, nee dank je. Iedereen in ons groepje denkt er anders over, want ze gaan allemaal op de foto op de rug van een struisvogel.

Als je niet meer dan 70 kilo weegt mag je ook, tegen betaling, een rondje op de rug van een struisvogel rennen. Zelfde ritueel, alleen wordt het dier nu onder luid joelen aangespoord te rennen.

Over de R328 rijden we terug richting kust. Het is een prachtige route door een kaal en ruig berglandschap met mooie vergezichten. Langs de weg zien we geregeld grote kuddes struisvogels.

Vroeg in de middag komen we aan bij het Backpackers Hostel in Mossel Bay. Nadat wij onze spullen op de kamer gelegd hebben lopen we richting het strand van Mosselbaai. Er staat een heel harde wind, het zand waait tegen onze benen en voelt aan als schuurpapier.

We lopen naar The Point. De golven zijn hier hoog, maar we vinden een beschut plekje achter een paar rotsen en zitten zo een hele tijd te genieten van het uitzicht op de oceaan.

De volgende morgen rijden we over de N2 verder westwaarts, via Riversdale naar Swellendam. Net voorbij Swellendam verlaten we de N2 en nemen de R319 via Bredasdorp naar Agulhas. Hier ontmoeten de Indische Oceaan en de Atlantische Oceaan elkaar. Er staat een vuurtoren, waar we helemaal naar boven kunnen klimmen voor een mooi uitzicht.

We rijden een stukje terug over de R319 en nemen de afslag naar Elim, dit is een onverharde weg door een erg kaal en verlaten landschap. Op een gegeven moment zien we langs de weg een meertje liggen waar een grote groep flamingo’s in staat.

Via Elim gaat de onverharde weg verder naar Baardskeerderbos en vervolgens naar Gansbaai. Gansbaai ligt weer aan de oceaan en is met name bekend vanwege de grote witte haaien en de walvissen die hier voorkomen in de Walker Bay.  We stoppen kort om te kijken of we walvissen kunnen spotten, maar zien helaas weer geen walvis.

Over een verharde weg rijden we naar Hermanus aan de noordkant van de Walker Bay, waar we inchecken in het Backpackers Hostel. In Hermanus zwemmen walvissen dicht langs de kust en ‘s avonds lopen we dan ook nog even naar de boulevard om te kijken. Dit keer hebben we geluk en spotten een walvis! Af en toe steekt hij een vin de lucht in en na korte tijd verdwijnt hij weer uit het zicht.

De volgende morgen staan we vroeg op. We hebben een White Shark Diving geboekt en moeten ons om 8 uur melden in de haven van Gansbaai. De boot is niet erg groot, met een groep van 20 personen en 4 bemanningsleden is hij wel vol.

Na een half uurtje varen op hoge snelheid gaan we voor anker en krijgt iedereen een wetsuit, het water is veel te koud om er in zwemkleding in te gaan. Aan de rand van het schip hangt een kooi waar maximaal 5 personen in kunnen.

Bemanningsleden gooien een drijver met twee vissenkoppen het water in en als het zo lukt om haaien te lokken trekken ze de drijver met een touw naar de boot. Vanuit de kooi kun je de haai dan tot heel dichtbij zien komen. Ik zie heel veel haaien langs zwemmen maar ik kan helaas de kooi niet in omdat ik zeeziek ben. En niet zo’n beetje ook.

Na een paar uur gaan we terug naar de haven. Nog een paar uur later gaat het zwabberigge gevoel gelukkig weer uit mijn benen en rijden we verder. In Hermanus wacht een verrassing, daar zien we maar liefst vier walvissen. Afwisselend steken ze hun kop, vin of staart uit het water.

We hebben een aardig ritje voor de boeg naar Franschhoek. Eerst over de R43 richting Botrivier, dan een stukje over de N2 en dan tot Villiersdorp over de R45, een prachtige weg door de bergen. In Villiersdorp nemen we de afslag naar Franschhoek, de route gaat nu over de 17 km lange Franschhoek Pas door een bergmassief.

Tegen 5 uur komen we aan bij onze B&B in Franschhoek. ‘s Avonds eten we in een plaatselijk restaurant een typisch Zuid-Afrikaans gerecht: bobotie, dat bestaat uit gehakt met ei, melk en specerijen.

In Franschhoek bekijken we het Hugenoten­monument, dat herinnert aan de Franse Hugenoten waaraan Franschhoek (dat voorheen Olifantshoek heette) zijn naam dankt. Gevlucht voor de katholieken zijn zij via Nederland en de VOC in de Nederlandse Kaapkolonie terecht gekomen.

Op de begraafplaats bij het monument valt op hoeveel Nederlandse namen er op de grafstenen staan. We lopen de Hugenootstraat in, de hoofdstraat waar veel leuke winkeltjes te vinden zijn. Daarna bezoeken we een van de vele wijnhuizen waar deze streek rond Stellenbosch (district Kaapse Wijnlanden) om bekend staat.

Bij Haute Cabriere, dat ruim 300 jaar geleden door Hugenoten is opgericht, gaan we na een korte rondleiding en uitleg over het proces wijn proeven. Allemaal heel lekker, mijn favoriet is de Chardonnay-Pinot Noir.

Bij het volgende wijnhuis, La Petite Ferme, hebben we een luxe lunch geboekt. Vanaf de veranda heb je een prachtig uitzicht over de vallei en de lunch smaakt uitstekend.

Op de weg terug naar Franschhoek brengen we nog een bezoek aan het wijnhuis La Motte. Ook weer een prachtig groot wijnhuis met een gezellig terras en een winkeltje. Ook is er een klein museum, waar naast foto’s van diverse generaties eigenaren ook mooi porselein en kunstwerken te zien zijn.

De eigenaar van de B&B adviseert ons een route naar Kaap de Goede Hoop. Als we voor Kaapstad de N2 verlaten rijden we vele kilometers door een township en dat is niet de veiligste route. We rijden volgens zijn aanwijzingen via Stellenbosch naar Sommerset West, waar we de N2 richting Kaapstad nemen.

Daar nemen we de afslag naar Muizenberg en rijden via de M9 naar het zuiden. Bij Muizenberg gaan we via de M4 langs Bolders Beach, een van de mooiste stranden.

Iets verder ligt Simons Town, bekend om de kolonie zwartvoet­pinguïns. We zien die grappige beesten in zee zwemmen en op het strand lopen ze met het van pinguïns zo bekende loopje.

We rijden langs de kust verder naar het zuiden en komen bij de ingang van Cape Good Hope Nature Park, waar naast Kaap de Goede Hoop ook Bolders Beach en de Tafelberg toe behoren. Even later zien we het zuidwestelijkste puntje van Afrika, Kaap de Goede Hoop. Er staan bussen vol toeristen en iedereen wil op de foto met het bord, als bewijs dat je er geweest bent. Wij ook.

Op weg terug naar Kaapstad rijden we eerst naar de Tafelberg. Er is vandaag geen wolkje aan de lucht en dan moet je de Tafelberg op. Je kunt lopend naar de top maar wij nemen de kabelbaan. Boven heb je een prachtig uitzicht over Kaapstad. We lopen de hele route over de platte top van de berg en genieten van het uitzicht.

Vanaf de Tafelberg rijden we naar het Cape Town Backpackers Hostel. Omdat we vanaf Kaapstad terugvliegen, leveren we de volgende morgen eerst de huurauto in. Die hebben we in de stad niet nodig. Achter het inleverpunt bij het Hilton hotel ligt een wijk met felgekleurde huisjes: Bo-Kaap, de moslimwijk van Kaapstad.

De inwoners van Bo-Kaap (vroeger de Maleisische buurt genoemd) stammen af van de voormalige slaven, die o.a. door de Nederlandse VOC naar Kaapstad werden gebracht.

We bezoeken ook de Groenmarkt, een markt vol kraampjes waar je allerlei spulletjes uit Afrika kunt kopen. Ook mensen uit andere Afrikaanse landen verkopen hier handgemaakte spulletjes.

We lopen verder naar het 17e eeuwse Kasteel de Goede Hoop, waar we om 12 uur het wisselen van de wacht bijwonen. Niet zo groots als in Londen maar aardig om te zien. Daarna lopen we door de Company Gardens, aangelegd onder leiding van Jan van Riebeeck. Het ligt midden in het drukke centrum van Kaapstad en heeft een vogelhuis en een oranjerie.

De straatnamen staan in het Engels en Nederlands op de bordjes. Zo heb je Churchstreet en Kerkstraat, Groenmarkt is ook Greenmarket.

De volgende morgen nemen we een taxi naar het Victoria & Alfred Waterfront, waar we vanaf de Clock Tower een ferry nemen naar Robbeneiland, waar Nelson Manuela gevangen zat. Het eiland heeft meer dan 400 jaar dienst gedaan als gevangenis maar er is ook een groot gedeelte waar dieren leven, o.a. impala’s, struisvogels en een kolonie pinguïns.

Een bus rijdt over het eiland en stopt bij bijzondere punten, zo ook bij de kalkmijn waar gevangen moesten werken zonder beschermende kleding of een bril tegen de zon. Ook Mandela heeft hier gewerkt. Hij werd nadat hij vrij kwam twee keer aan zijn ogen geopereerd in een poging de schade te herstellen.

Bij de gevangenis worden we opgewacht door een voormalige gevangene, die dit deel de rondleiding op zich neemt. De cellen zijn heel klein, met naar de gang toe tralies, waardoor de gevangenen zelfs in hun cel geen privacy hadden.

Op de boot terug naar het vasteland heb ik vanaf het eerste dek een mooi uitzicht op Kaapstad. Terug in de haven besluiten we de rest van de dag door te brengen in Waterfront, het gerestaureerde havendistrict waar het erg druk maar ook gezellig is. Overal spelen bandjes, op een groot scherm kunnen liefhebbers van football een wedstrijd volgen, er is een reuzenrad, veel terrasjes en heel veel dure winkels.

Voor een stranddag nemen we een taxi naar Clifton. Hier zijn vier stranden, die gewoon Clifton 1 t/m 4 genoemd worden. Clifton 4 is het meest een familiestrand. Na de middag lopen we naar Camps Bay Beach, dit strand staat bekend als een van de mooiste van de wereld. Het is inderdaad een mooi goudgeel zandstrand met een blauwe zee. Ook zijn er veel restaurantjes met uitzicht op zee.

Om op onze laatste dag nog zo veel mogelijk van Kaapstad te zien nemen we de Cape Town Tour Bus, een Engelse dubbeldekker met open bovenverdieping, die als hop-on hop-off bus langs de belangrijkste attracties rijdt. Via een oortelefoon krijg in je eigen taal precies te horen waar je bent en wat je ziet.

Wij bezoeken de National Botanic Garden Kirstenbosch, een 560 ha groot park aan de voet van de oostelijke helling van de Tafelberg, met enorm veel planten en bloemen.

En vanaf de kruising Mandela road-Victoria road worden we door een bewoner rondgeleid door township Imizamo Yethu. Ondanks de afschaffing van de apartheid leeft de zwarte bevolking hier nog steeds onder erbarmelijke omstandigheden.

De bus rijd verder de over Victoria road, helemaal langs de kust en het voetbalstadion naar Waterfront, waar we nog iets drinken. Dan verder naar het centrum waar de bus niet ver van ons hostel stopt. We kijken terug op een geweldige reis door een prachtig land met heel vriendelijke mensen, een heerlijke keuken en een goed glas wijn.