Na de beklimming van Mount Kenia rijden we met een bus van Nanyuki in Kenia naar Moshi in Tanzania. Het is een lange reisdag van 12 uur. Onderweg passeren we diverse dorpjes. Het landschap is zeer afwisselend, dan weer tropisch groen en dan weer enorme kale vlakten met dorre grasvelden.

Na de grensovergang komen we in Masai gebied. En zien we verschillende Masai lopen met hun kuddes. Het is al donker als we in ons hotel aankomen. Heerlijk, er is warm water en we kunnen eindelijk weer eens een warme douche nemen.

Het regent de hele nacht, maar ‘s ochtends is het gelukkig weer droog. We worden met een tweetal jeeps naar het begin van de trekking gebracht. We schrijven ons in bij een kantoortje waar een enorme bedrijvigheid heerst.

Er zijn meerdere groepen die de beklimming zullen wagen. De lokale bevolking en vooral veel kinderen kijken toe hoe we onze voorbereidingen treffen.

Hier regelen we ook onze dragers en maken we kennis met de twee gidsen die ons de verdere beklimming zullen begeleiden. In totaal gaan er 24 dragers mee, twee gidsen en twee koks.

Het is al 14.00 uur als we aan onze eerste wandeling beginnen. We starten op 2380 meter. Omdat het de hele nacht heeft geregend is het pad op sommige plaatsen zeer glibberig en modderig. Een aantal van ons maakt een slippertje in de modder. Het is echt oppassen en het advies is weer pole, pole (langzaam).

De dragers met enorme hoeveelheden bagage op hun hoofd passeren ons met gemak. Jambo zeggen ze vriendelijk en ze kijken toe hoe wij moeizaam vooruit komen op het modderige en soms spekgladde pad.

We lopen de eerste dag door subtropisch regenwoud en zien nog geen bergen. Het is een groene jungle met enorme bomen en bamboe. We lopen in twee-en-half uur naar het eerste kamp, Forest Camp op 2785 meter hoogte.

Wat een schrik als we zien hoeveel mensen hetzelfde idee als ons hebben en via de Lemoshoroute de Kilimanjaro willen beklimmen. Het is een bonte verzameling van mensen en tenten op de kampeerplek en we staan scheerlijn aan scheerlijn.

De dragers laten de bagage wegen en krijgen naar gedragen gewicht uitbetaald. Ondanks alle drukte is het ‘s avonds snel rustig en liggen we rond negen uur in de slaapzak en dromen alvast van de top van de Kilimanjaro, die nog ver weg lijkt.

Het is half negen in de morgen als we op pad gaan voor de tweede wandeldag. We vertrekken met een schraal zonnetje en wat bewolking. Gelukkig is het pad niet zo glibberig als de dag ervoor en na ruim twee uren lopen verandert de vegetatie. Van een dichte jungle wordt het meer open met laag struikgewas.

We moeten nu ook meer klauteren en klimmen over grote keien en rotsblokken. Het tempo ligt erg laag en dit is goed bij te houden. De natuur is mooi groen en wijds. Je ziet een lang lint van dragers door de bergen lopen en dat is een prachtig gezicht. Als kleine stipjes bewegen ze door het struikgewas. We kunnen zo goed zien hoever we nog moeten lopen. Het lijkt eindeloos ver weg.

Wij doen het rustig aan en nemen regelmatig pauze om te eten en vooral te drinken, want dat is nodig op hoogte. Na vijf uren lopen wordt het ineens erg mistig en is het mooie uitzicht weg. De mist gaat over in regen en we trekken onze regenjassen aan.

De laatste 20 minuten lopen we in de regen en na vijf en half uur wandelen bereiken we rond een uur of twee het volgende kamp, Shira 1 op 3470 meter hoogte. Gelukkig is deze kampeerplek heel wat groter dan de vorige en hebben we meer ruimte voor de tenten.

Onze eettent en de kleine tentjes staan al en we kunnen meteen aan de thee met popcorn. Het is nu oudejaarsavond, maar waarschijnlijk halen we de jaarwisseling niet. Het is erg koud en we kruipen al rond een uur of acht in onze slaapzakken. Hier komen we niet meer uit voor de volgende morgen.

Om twaalf uur ‘s nachts worden we wakker van het vuurwerk en horen hoe de dragers en gidsen de jaarwisseling vieren. De meeste toeristen blijven in hun slaapzak liggen en we wensen elkaar de volgende morgen een gelukkig nieuwjaar toe, met natuurlijk de wens om de top van de Kili te halen.

Nieuwjaarsdag worden we om 6.50 uur gewekt en krijgen we thee bij de tent en een bakje warm water om onszelf een beetje op te frissen. Half acht ontbijt en half negen vertrekken.

Het landschap wordt steeds ruiger en ook het lage struikgewas verdwijnt langzamerhand. Her en der verschijnt een reuzenlobelia en dat worden er steeds meer. Sommige zijn zo groot als bomen.

Het is een makkelijk pad met een geleidelijke stijging. We kunnen nu genieten van de natuur en je hoeft niet zo op te letten waar je je voeten neer zet. Het pad is helemaal uitgesleten van de duizenden die ons zijn voor gegaan.

Af en toe moeten we een klein riviertje over steken, maar dat kan door van kei naar kei te hoppen en we krijgen gelukkig geen natte voeten. We lopen in vijf uur naar kamp Shira 2 op 3840 meter hoogte en arriveren er al om kwart voor twaalf. We hebben het snel gelopen.

‘s Middags doen we nog een klein klimmetje van 200 meter omhoog en dalen daarna weer af naar ons kamp. Helaas begint het op de terugweg te plenzen van de regen en zijn onze broeken doorweekt.

Het is de vierde dag van de trekking en vandaag lopen we in zes uur naar het volgende kamp, Arrow Glacier Camp op 4800 meter hoogte. De vegetatie bestaat nu alleen nog maar uit grassen en korstmossen. We lopen over een soort grintpad.

Imposante bergen om ons heen. Wat een fantastisch maar ook desolaat landschap. Het maakt veel indruk op ons. We stijgen geleidelijk en moeten vandaag 1000 meter omhoog. In het begin is het redelijk makkelijk, maar het eindigt met een lastig stuk en een steile klim.

We lopen nu ook door de sneeuw. Het pad is echter een beetje gesmolten en het wordt af en toe wat blubberig en glibberig. Het begint nu ook onder het lopen echt koud te worden en we moeten onze windjacks aantrekken.

We vertrokken met helder weer maar na een paar uur komt de mist weer opzetten. Dat gaat iedere dag zo. ‘s Morgens helder met zon, tegen de middag komt de mist en bewolking, soms wat regen en ‘s avonds wordt het weer helder. Typisch weer voor de bergen.

We krijgen nu ook steeds meer last van de hoogte en merken het zuurstof tekort. Iedere stap omhoog kost veel inspanning en je hebt het gevoel of je twee keer zo vaak moet adem halen. Bij elke stap moeten we hijgen.

De gids prent ons iedere keer in, pole pole (langzaam) en veel drinken. Vandaag maar liefst 5 liter. Iedere 1000 meter stijging moet er 1 liter water gedronken worden, ondanks dat je geen dorstgevoel hebt. Dit allemaal om hoogteziekte te voorkomen. Om half drie komen we moe maar voldaan in het laatste kamp voor de top aan.

Vandaag is het de topdag. We vertrekken om half twee ‘s nachts, nadat we eerst een ontbijt met pap en toast hebben gehad. Het is helder weer en het vriest tien graden. Gelukkig staat er bijna geen wind. Er staan duizenden sterren aan de hemel en het is afnemende maan. We voelen ons allemaal heel bijzonder en zijn ook wel wat nerveus. Zou het ons lukken?

We zijn warm gekleed en hebben maar liefst 3 broeken aan. Thermo ondergoed, een broek en een fleecebroek. De regenbroek zit in de rugzak en kunnen we bij harde wind nog aantrekken. Twee paar handschoenen, een bivakmuts, T-shirts, fleece en windjack moet ons warm houden.

We hebben allemaal een hoofdlampje op en lopen in ganzenpas omhoog. We moeten vandaag als groep bij elkaar blijven en gaan in een slakkentempo stapje voor stapje omhoog. Het gaat meteen steil omhoog en af en toe is het zo hoog dat ik op mijn knieën omhoog moet klauteren.

Ook is het op sommige plekken ijzig en zeer glad. Hier mogen we onze voeten niet neerzetten in verband met uitglijden en je moet zeer geconcentreerd lopen. Als er één van ons valt of uitglijdt dan gaan we allemaal.

We kijken maar niet naar beneden, want dat beneemt je de adem. Zeer steil met diepe afgronden. We denken maar aan één ding en dat is hoe krijg ik mijn ene been voor het andere. Door de hoogte kost het lopen zeer veel moeite en we hijgen en snakken naar zuurstof.

We zijn rond 7 uur bij de kraterrand. Het uitzicht is verbluffend mooi met gigantische ijswanden en gletsjers om ons heen. Het is nu bitterkoud door de wind en de gevoelstemperatuur ligt op min twintig.

We moeten nu nog ongeveer een uur naar de top. De laatste steile berghelling is bedekt met sneeuw. Er is al een pad gevormd in de sneeuw door de vele voorgangers en dat maakt het lopen een stuk makkelijker. Het gaat ten opzichte van de eerste uren redelijk makkelijk. Ook telt mee dat het einde bijna in zicht is.

Ons hart begint er sneller van te kloppen, zouden we het dan toch halen? Na een half uur omhoog hebben we de laatste steile berghelling ook gehad en moeten we nog een recht stuk van een kwartier lopen. We zien het bord ‘Uhuru Peak’ al in de verte liggen.

Er gaat een juichstemming op als we om 8.20 uur met z’n negenen de top halen. We vallen elkaar in de armen en feliciteren elkaar. Alle inspanningen zijn niet voor niets geweest en we hebben de top van 5895 meter bereikt. Natuurlijk worden er foto’s gemaakt want dit resultaat moet wel worden vastgelegd.

Na een half uur op de top beginnen we aan de afdaling van ruim 2000 meter. We nemen de Mweka route. De afdaling is door een saai landschap, dan was de route omhoog heel wat mooier. We lopen door los lavazand en zakken daar bijna tot de enkels in. Af en toe is de afdaling erg steil en we zijn blij dat we stokken bij ons hebben.

We komen om half twee in het Millenniumkamp aan en zijn dan 12 uren onderweg geweest. We ploffen moe maar gelukkig op een stoeltje neer. De dragers hebben het kamp alweer ingericht en we worden ook door hen gefeliciteerd. De kok trakteert ons op kaastosti met komkommer en tomaat, heerlijk na zo’n inspannende dag.

Het is de laatste dag van de trekking en we lopen in 4 uur naar Mweka Gate. Het is alleen maar dalen, dalen en nog eens dalen. Het lijkt of er geen eind aan komt. Langzamerhand verdwijnt het uitzicht met de bergen en gaat het struikgewas over in groene jungle.

Het lavazand is verdwenen en we lopen nu over een mooi pad dat onlangs met Fins geld is gerenoveerd. Er zijn treden in aangebracht door middel van boomstammen. We hoeven nu niet meer door de blubber en modder te lopen.

Bij Mweka Gate schrijven we ons uit en kopen we natuurlijk een T-shirt van de Kilimanjaro. Daarna worden we met een jeep naar Moshi gebracht. Hier vindt de diploma-uitreiking plaats. Het bewijs dat we de top hebben gehaald. We zijn er allemaal erg blij mee. We overnachten in een goed hotel en nemen eerst een warme douche en trekken eindelijk weer eens schone kleren aan.

Vandaag begint de safari naar het Tarangire National Park. We zien de eerste olifanten, dik dik’s, impala’s, apen, struisvogels en giraffen. De ondergaande zon en de donkere luchten met dreigend onweer in de verte geven een special effect. We genieten en laten alles maar over ons heen komen.

We hoeven niet meer te lopen en mogen nu spotten en goed opletten of we dieren zien. Het is iedere keer weer verrassend als we een olifant ontdekken en die zitten er ruim voldoende in het Tarangire National Park. De gamedrive is geslaagd.

We vertrekken naar het Bushmancamp. Hier verblijven we drie nachten. Het is hier heerlijk weer, 30 graden in de schaduw. Het kamp ligt op 1690 meter hoogte. Onderweg passeren we nog een Masai markt en er worden wat souvenirs gekocht en foto’s gemaakt.

Het is half zeven in de morgen als we vertrekken naar de Ngorongoro krater. Het is ongelofelijk hoeveel wild we hier bij elkaar zien. De krater is een open grasvlakte met weinig bomen, dus de dieren zijn erg goed zichtbaar. Er lopen honderden wildebeesten, buffels en zebra’s. Ook zien we hyena’s en wrattenzwijntjes.

Het hoogtepunt van de dag zijn de leeuwen. Op een paar meter afstand staan we met onze jeep en we kunnen prachtige foto’s maken.

De cheetah’s, neushoorn en luipaarden zijn te ver weg voor een goede foto. Maar we hebben de big five gezien op één dag: de olifant, neushoorn, buffel, leeuw en luipaard.

De laatste dag van de safari bezoeken we Lake Manyara. We zien weer veel olifanten en apen, maar na het bezoek aan de Ngorongoro krater en de uitbundigheid aan dieren valt het Lake een beetje tegen.

Het is wel een prachtige tropische omgeving met een groot meer. We hebben echter voldoende olifanten en giraffen gezien en de middag besteden we dan ook aan lekker luieren op de kampsite.

Vandaag vertrekken we naar Arusha. Maar we maken eerst nog een prachtige wandeling door een bananenplantage naar een grote waterval. Het is een drie-en-half uur durende wandeling en de herinneringen aan de Kilimanjaro komen weer een beetje boven. Het laatste stuk is af en toe zeer steil en we moeten over grote rotsblokken klauteren.

Het is de moeite waard. De waterval is erg mooi. Na de afdaling bezoeken we nog een Masaidorp waar we ook een hutje van binnen mogen bekijken.

Het is de laatste dag. Vanaf Airport Kilimanjaro vliegen we terug naar Amsterdam. Voor ons was het een zeer geslaagde vakantie, want onze doelen zijn gehaald. Namelijk beide toppen halen, de Mount Kenia van 4985 m en de Kilimanjaro van 5895 m. Wij hadden vooraf een motto: ‘We gaan voor de top’ en dat is gelukt.

Voor ze naar Tanzania reisden beklommen Ina Kuipers en Herman Hoekstra eerst Mount Kenia.