Op de luchthaven van Samos komt de warmte je tegemoet. De afhandeling van de bagage verloopt goed maar absoluut niet snel. Net als de rest van het Griekse leven, zo blijkt later.

Een bus brengt ons naar ons appartement. Onderweg maken we al kennis met de intens mooie natuur van dit eiland. De buschauffeur die de bus voor ieder stofje wil behoeden zorgt ervoor dat het zo’n anderhalf uur duurt voordat we in Votsalakia, een badplaats westelijk aan de zuidkust, aankomen.

In ons appartement trekken we wat luchtigere kleding aan en gaan er direct op uit om de buurt te verkennen. Het appartementencomplex wordt door de doorgaande weg van Votsalakia gescheiden van het lange zandstrand. Langs deze weg bevinden zich tal van taveernen en cafeetjes.

De omgeving bestaat alleen uit laagbouw, dus huizen en appartementen niet hoger dan drie etages. Je vindt in deze omgeving geen grote hotels of winkelcentra. De supermarktjes zijn er alleen voor de toeristen en de prijzen zijn er in vergelijking met Nederland erg hoog. Uit eten gaan is trouwens niet duur.

We huren de volgende ochtend mountain bikes en al krakend fietsen we naar het havenplaatsje Ormos Marathokampou ten oosten van Votsalakia om daar een kopje koffie te drinken.

Onderweg maken we voor het eerst kennis met de bergen van Samos. We fietsen verder naar het oosten en vinden daar afgelegen strandjes.

De fietstocht heen is zwaar maar verloopt voorspoedig, we rusten heerlijk uit aan het strand van Limnionas, nog een eind verder naar het zuidoosten. Een klein strand met twee taveernen en ligstoelen met parasols. De terugtocht valt ons zwaarder, maar we redden het en hebben aan het eind van de dag een heel voldaan gevoel.

Om 7 uur ‘s ochtends gaan we met de bus naar Ormos. Van hieruit varen we in een uur naar Pythagorio. Natuurlijk bekijken we hier het beeld van Pythagoras en de haven. Daarna langs de ruïnes van een oud kasteel en vervolgens naar de ingang van de beroemde Efpalinion tunnel. Als we zien hoe smal de tunnel is, besluiten we er niet in te gaan maar terug te wandelen.

Omdat de heenweg iets langer bleek dan we van te voren dachten, nemen we terug een verkorte route. Onderweg door het weiland naar benenden komen we over het erf van een boerderij. Hier lopen drie enorme kalkoenen die stuk voor stuk tegen ons gillen. Ook de hond laat merken dat dit zijn terrein is. Afgezien van het lawaai komen we er heelhuids langs.

Beneden in Pythagorio bekijken we de winkels en gaan vervolgens van terrasje naar terrasje. Zo’n excursie is leuk maar duurt eigenlijk te lang.

Vandaag gaan we per motor het eiland verkennen. Zodra we de berg op rijden richting Marathokampos, ten noordoosten van Votsalakia, komen we bij enorm veel haarspeldbochten tegen die je echt heel rustig door moet rijden wil je niet uit de bocht vliegen.

Onderweg komen we nogal eens oude Griekse mannen op een ezel tegen. Vlakbij het bergdorpje staan onder een boom twee ezels te wachten tot hun baasje ze aan het eind van de dag weer mee terug naar huis neemt.

Marathokampos zelf blijkt een klein dorpje met maar één doorgaande weg. Het is echter zeer de moeite waard eens door het dorpje te wandelen en de vele trapjes op en af te gaan. De plaatselijke bevolking groet je hartelijk.

Net voorbij Marathokampos komen we op een heel mooi uitkijkpunt, vanaf hier kun je de kust van Votsalakia en het plaatsje Ormos goed zien liggen. Je kijkt echt de diepte in en we verbazen ons over de mooie natuur en het uitzicht.

We vervolgen onze reis richting Karlovasi aan de noordkust. Het plaatsje is niet heel bijzonder. Er is een haventje met wat terrasjes waar je koffie kunt drinken maar een mooi strand heeft het eigenlijk niet.

Na een korte stop rijden we naar Kokkari, een heel eind oostelijker aan de noordkust van het eiland. Deze plaats met schilderachtige huisjes doet erg knus aan. Het heeft een toeristisch centrum en een paar strandbaaitjes met grove kiezels.

Onderweg van Karlovasi naar Kokkari zien we nog een paar strandjes, een daarvan is Tsamadou. Het is er niet druk en het waait er heerlijk. Er staat een gezellige taveerne waar moeder kookt en zoon bedient.

Op onze terugreis gaan we via de Vallei van de Nachtegalen. Het bezoek aan deze vallei is de tijd dubbel en dwars waard. Er loopt een beekje doorheen waar je overheen kunt springen om aan de andere kant verder te wandelen. Als je stil bent hoor je de nachtegalen zingen.

Midden in de vallei kom je ook enorme kalkoenen tegen die vrij rondlopen en als je geluk hebt tegen je beginnen te gillen. Na de wandeling eten we bij een aan het begin van de vallei gelegen taveerne een heerlijke salade.

Vandaag rijden we met de motor vanaf Votsalakia naar Drakei in het westen. Het uitzicht aan deze kant van het eiland is adembenemend. Er is hier net een nieuwe weg aangelegd die er mede voor zorgt dat dit een heel bijzondere route is. Je kunt vanaf bepaalde uitzichtpunten heel goed andere Griekse eilanden zien liggen.

Onderweg besluiten we van de doorgaande weg af te gaan om naar een beneden gelegen strandje te gaan. De weg naar beneden is onverhard maar goed begaanbaar voor een jeep of motor. Beneden heeft een oude Griekse vrouw een klein restaurantje en enkele kamers te huur.

De reis terug naar boven duurt lang en na zo’n 45 minuten hebben we de grote weg weer bereikt. Verderop zien we beneden iets dat lijkt op een scheepswerfje. Beneden gekomen blijkt het een mooi plekje waar inderdaad boten gebouwd worden.

In Drakei houdt de weg op, we worden verzocht de motor te parkeren en verder te voet te gaan, dit is overigens een erg leuke ervaring. Hier zijn we allereerst iets bij Kostas gaan eten, een Griek die als gastarbeider enige jaren in Duitsland heeft gewerkt. De salade die we hier geserveerd krijgen bestaat uit groenten die hij zelf verbouwt.

Drakei is een dorpje met schilderachtige huisjes. De tijd lijkt hier stil te staan. De rust en de natuur zijn geweldig. Het enige wat we tijdens onze wandeling tegenkomen zijn poezen met jonkies en af en toe een Griekse vrouw die vriendelijk groet.

Vandaag gaan we de grot van Pythagoras, een klein eindje ten noorden van Votsalakia, bezoeken. We nemen de route via Marathokampos. Deze onverharde weg is goed te rijden maar op de terugweg merken we dat de route via Votsalakia korter zou zijn geweest. Bij de grot moeten we toch echt al die traptreden naar boven beklimmen om in de grot te komen.

Boven staat weer een kerkje waar kaarsjes gebrand kunnen worden en icoontjes geplaatst zijn. Dit soort plekken kom je veel tegen op het eiland. In de grot is de temperatuur ook een stuk aangenamer dan in de volle zon. We hebben even tijd nodig om onze ogen aan het donker te laten wennen.

We gaan niet verder de grot in, aangezien het er aardedonker is en ook nog eens erg koud. Vervolgens de hele klim weer naar beneden. Onderweg naar beneden kun je afslaan om nog een grot te bekijken, deze blijkt niks te zijn, niet de moeite waard om heen te gaan.

De terugweg gaat een stuk sneller en komt uit aan de doorgaande weg in Votsalakia. Omdat het nog niet laat is, rijden we naar Platanos, het hoogste bergdorp op 500 m. Hier heeft de opdringerige Leon een restaurant. Zodra we Platanos binnen rijden, komt hij op ons af gerend met de mededeling dat we moeten parkeren en bij hem moeten eten. Hij spreekt twee woorden Engels dus dat is lastig.

We wandelen eerst nog wat door Platanos, waar we de Liefdesbron vinden. Achteraf blijkt dat het dorpje nog twee bronnen telt, dus of we de juiste gevonden hebben blijft de vraag. We laten ons toch strikken door Leon en drinken iets op het pleintje van Platanos. Zijn taak is alleen mensen binnen te halen, voor de rest moet zijn dochter voor alles opdraven, hij reageert niet eens als je wat tegen hem zegt. Als we weggaan, houdt Leon ons nog aan om visitekaartjes mee te geven en een flesje eigengemaakte jenever.

We rijden door naar Pefkos en vinden hier een strandje dat totaal verlaten is. We klimmen over de rotsen heen, wat makkelijk gaat omdat het niet zo hoog is, en komen in een verlaten baaitje terecht.

Nog een paar rotsen over en daar is nog een verlaten baaitje. Ongelofelijk mooi zo helemaal alleen op een klein privé-strandje. We blijven hier de rest van de middag en zien geen mens.

Iets verderop aan het strand staat een restaurantje met prachtig uitzicht over zee. We proberen hier op aanraden van de ober een visschotel met allerlei verschillende gefrituurde vissoorten. Dit blijkt een voortreffelijke keuze, we gaan later in de week nog een keer terug.

Na dit heerlijke eten rijden we terug naar Votsalakia en door naar een strandje achter Limnionas, iets verder naar het westen. Hier kun je via trapjes beneden komen en heb je weer een verlaten strandje. Hier zie ik voor het eerst een slang. Voordat ik de camera kan pakken is het beest al achter een rots geglipt.

We gaan op weg naar Samos-stad. De reis per motor duurt iets langer dan een uur ook al is het qua kilometers niet eens zo heel ver. Onderweg stoppen we dan ook regelmatig om onze benen te strekken en van de mooie vergezichten te genieten.

In Samos is het een stuk drukker dan wat we een week lang ervaren hebben. Aan een lawaaierige doorgaande weg drinken we koffie maar besluiten al snel weer verder te gaan. Het oude gedeelte is aardig maar niet bijzonder; de kleine straatjes zorgen ervoor dat je er met de motor net doorheen komt maar als je met een auto komt, kun je toch beter te voet gaan.

Samos is leuk voor stadsmensen maar niet voor mensen die meer van de natuur en de rust willen genieten. We rijden richting Pythagorio om zo een eilandtour te maken. Het strandje waar we naar op zoek zijn, vinden we niet en uiteindelijk komen we bij Psili Amos (ten oosten van Pythagorio) uit. Dit strand loopt heel langzaam af in zee en is dan ook zeer geschikt voor kinderen. Het is erg druk en we merken dat we met die afgelegen strandjes erg verwend geraakt zijn.

Via de binnenlanden (Pirgos) rijden we terug. Hier zie je wat voor schade de bosbranden van 2000 hebben aangericht. Het lijkt op een groot bomenkerkhof. Gelukkig zien we dat er op verschillende plaatsen uitkijkposten met brandweerauto’s op wacht staan.

Vandaag zoeken we het strand bij Limnionas weer op en blijven tot het wat minder warm is. Vervolgens rijden we nog twee strandjes verder. We vinden een pad dat waarschijnlijk alleen door geiten gebruikt wordt en lopen omlaag. Hier liggen alleen wat oude boten en verder is er niets.

De volgende dag bezoeken we Koumaradei, ongeveer in het midden van het eiland. Het is een schattig stadje waar je veel keramiek vindt.

Onderweg komen we veel kleine kraampjes tegen waar oude Grieken honing verkopen. Natuurlijk kopen we een blikje. We vervolgen onze reis richting Tsopela, althans dat willen we. De weg naar dit strand is onverhard en een bordje geeft aan dat het nog 6 km is. Eenmaal op weg blijkt dat deze door de regen echt onbegaanbaar geworden is. Er zijn enorme gaten geslagen en de weg ligt vol met grote stenen.

Onderweg komen we nog twee motorrijders tegen die het zwaar hebben op deze weg. Halverwege moeten we tot de conclusie komen dat de weg te slecht is om door te rijden.

Op de terugweg komen we nog eens twee Duitsers tegen die ons vertellen dat het strand niet eens de moeite waard was. Gelukkig dat we zijn omgekeerd.

Vandaag ruilen we onze motor voor een jeep. Het is een zeer warme dag, onderdeel van een hittegolf die een week zal duren. We rijden naar Balos (naast Pefkos). Hier is het zo warm dat we alleen maar onder de mimosaboom kunnen liggen om het een beetje uit te houden.

Voordeel is wel dat het ‘s avonds minder snel afkoelt maar overdag kun je echt niets anders meer doen dan de schaduw opzoeken. Na de mimosaboom verplaatsen we ons alleen nog maar naar het ernaast gelegen strandje van Pefkos.

Omdat onze eerste ervaring met de westkust een echt succes was, rijden we deze route nog een keer. Niet helemaal tot aan Drakei maar we komen toch aardig in de richting.

Op weg ernaar toe lijkt het ons leuk een klooster te bezoeken dat ergens langs een onverharde weg ligt. Deze onverharde weg is nog net niet onbegaanbaar. We vinden uiteindelijk het klooster niet en moeten omdraaien omdat de weg verandert in een weiland. Iedereen voor ons is hier al omgedraaid aan de sporen in het gras te zien.

Bijna in Drakei aangekomen genieten we nog één keer van het schitterende uitzicht en keren daarna om omdat we op geen andere manier aan de andere kant van het eiland kunnen komen.

Omdat we nog tijd over hebben, rijden we via Leka naar Karlovasi. Deze route is werkelijk prachtig met bijzonder veel groen en wijngaarden. Onderweg komen we nog een ouder Grieks echtpaar tegen dat meelift tot aan Karlovasi. Wij gaan nog een keer naar de Vallei van de Nachtegalen om het plaatsje Manolates te bezoeken.

Manolates is verboden voor auto’s. Je moet de auto parkeren voordat je het bergdorpje kunt bezoeken. Na een wandeling in het steile dorpje komen we bij een taveerne die tegen de berg is aangebouwd. Zittend op het terras heb je hier een mooi uitzicht over het eiland. Je krijgt het gevoel dat je van de berg afvalt, maar gelukkig is dit niet het geval.

Na ons bezoek aan Manolates gaan we nog even wat drinken op het strand van Tsamadou en rijden vervolgens weer naar Votsalakia.

Op aanraden van enkele appartementgenoten besluiten we de volgende dag een alternatieve route te nemen om van Platanos naar Karlovasi te rijden. Dit wordt een echt avontuur. De route die we eigenlijk hadden moeten volgen hebben we nooit gevonden.

We volgen de weg richting Konteika en komen op een niet verharde weg terecht: het wordt een echte jeepsafari. We komen in een bosachtig gedeelte terecht waar het heel mooi is, maar de weg is niet echt geschikt voor andere auto’s dan jeeps. We vragen ons af hoe onze appartementgenoten dit met een gewone auto hebben volbracht.

Achteraf blijkt dat zij over een geasfalteerde weg gegaan zijn en nooit onze route gereden hebben. We gaan verder naar Potami aan de noordkust, hier is de Potami-waterval vlak in de buurt.

De wandeling ernaar toe is langer dan verwacht en loopt door bosachtig gebied met in het midden een stromend beekje dat van de waterval afkomt. Om bij de waterval te komen moet je door het ijskoude water. De waterval is heel klein, maar de moeite van een bezoekje waard.

We gaan nog even naar het strand van Potami. Dit strand heeft geen ligstoelen met parasols en door de warmte is het er te heet om te blijven. We zoeken verkoeling op het strand bij Tsamadou, hier is het onder een parasol veel beter uit te houden.

In Pythagorion lukt het met veel moeite een zeiltocht te boeken voor morgen. Opgelucht drinken we nog wat in de haven van Pythagorion en houden dan ons laatste stranddagje op het strand van Limnionas. Ook vandaag is het erg heet en zijn we blij dat we onder de parasol kunnen liggen.

Om 9 uur ‘s ochtends varen we de haven van Pythagorion uit. Omdat er nog niet veel wind staat, varen we op de motor.

We varen naar Agathonisi, een eiland waar slechts 120 mensen wonen. Onderweg geeft de kapitein het roer regelmatig over aan een van de passagiers wat wel eens betekent dat we ineens van koers veranderen.

De kapitein heeft bij aanvang al verteld dat ze bijna iedere dag wel dolfijnen tegenkomen. Natuurlijk hopen we hier ook op en ja hoor, een school van vier dolfijnen zwemt vrolijk voor de boot uit en geeft ons de gelegenheid om ze te fotograferen. De boot heeft echter te veel vaart en de dolfijnen haken na een tijdje af.

Agathonisi is een klein eiland en droger dan Samos. Hier kunnen we uitrusten op het strand en lunchen we in een taveerne. Het eiland telt slechts twee taveernes. Op de terugweg waait het enorm en worden beide zeilen gehesen.

Terug in de haven concluderen we dat dit een fantastische afsluiting van onze vakantie is. Nog een keer eten we ‘s avonds heerlijk bij Muses (een afgelegen taveerne aan de doorgaande weg in Votsalakia). Nog een keer drinken we een drankje bij Esperos, het cafeetje naast ons appartement dat beheerd wordt door een heel vriendelijk Engels meisje. We moeten afscheid nemen van dit heerlijke eiland en dat valt ons zwaar.