We zijn in Lisboa, de hoofdstad van Portugal op de zeven heuvels aan de rivier de Taag. Na een korte vlucht van 2 uur en 45 minuten landen we op Aeroporto de Lisboa.

We draaien ons horloge een uur terug, want het is in Portugal een uur vroeger dan in Nederland. Vervolgens nemen we de Aerobus tegenover de aankomsthal. Het busritje naar Praça do Comércio duurt ongeveer 25 minuten. De Portugezen houden zo te zien wel van pleinen en standbeelden, want we passeren er diverse tijdens het korte ritje.

De Praça do Comércio is de op een na laatste halte van de Aerobus en is gemakkelijk te herkennen aan de opvallende triomfboog aan de noordkant van het plein. Praça do Comércio ligt in de benedenstad Baixa en wordt door de inwoners van Lissabon Terreiro do Paço genoemd, naar het naar het koninklijke paleis Paços da Ribeira dat hier voor de aardbeving van 1755 stond.

Midden op het barokke plein zien we het standbeeld van koning José I te paard. Rondom staan gele gebouwen waar oorspronkelijk de haven- en belastingdiensten zaten. Ook nu zijn het nog grotendeels overheidsgebouwen, maar er zijn ook een café en restaurants gevestigd plus een kantoor van Turismo de Lisboa.

Eenmaal door de triomfboog lopen we in de autovrije winkelstraat de Rua Augusta. Ondanks dat het zondag is, is het behoorlijk druk met winkelende mensen. We lopen langs ‘kunstenaars’ die schilderijen verkopen met daarop het beroemde gele elektrische trammetje, het kasteel São Jorge en de kathedraal Sé.

Verder zien we levende standbeelden en andere straatartiesten maar ook bedelaars op straat.

Ons hotel in de Baixa, de benedenstad van Lissabon, ligt centraal tussen de Praça do Comércio en het Rossioplein. Nadat we hebben ingecheckt en de koffers hebben uitgepakt, lopen we weer naar de Rua Augusta om de buurt te verkennen en iets te gaan eten.

De Rua Augusta heeft veel modezaakjes, souvenirwinkeltjes, terrasjes, een internetcafé, banken, waaronder de Banco Espirito Santo (letterlijk vertaald: Bank van de Heilige Geest) en eetzaakjes waaronder Casa Brasileira. In de vitrine liggen heerlijk uitziende zoetigheden en gebakjes.

De Bolo Rei is een ‘Koninklijke taart’ die men tijdens oud en nieuw eet. Aangezien het bijna oudejaarsdag is, zien we in bijna elke winkel waar je eten kunt kopen deze machtige, vol kilocalorieën uitziende taart.

In de meeste eetzaakjes zien we een glazen bar met daaronder een vitrine gevuld met pastei en zoetigheden. De Portugezen krijgen het geserveerd op een schoteltje en hangen dan aan de bar om het te eten en weg te spoelen met de bica (Portugese espresso). De Portugezen houden wel van lekkere gebakjes en ze vliegen letterlijk en figuurlijk als zoete broodjes over de toonbank. Wij kopen een paar kokoskoekjes.

In een zijstraat van de Rua Augusta zien we de Elevador de Santa Justa. Deze sierlijke lift, een ijzeren constructie uit de 19e eeuw, verbindt de benedenwijk Baixa, waar wij staan, met de hoger gelegen wijk Chiado. Hoewel het buiten het toeristenseizoen is, staat er een hele lange rij wachtenden.

Wij hebben een goedkoper alternatief ontdekt om de wijk Chiado te bereiken. Via metrostation Baixa-Chiado loop je via diverse (rol)trappen op en af gratis naar de wijk Chiado.

In de andere zijstraten van de Rua Augusta zien we ook diverse schoenenzaken. Met dat geslof van de Portugezen misschien niet eens een gek idee.

De wijk Baixa, de benedenstad, werd in 1755 tijdens een grote aardbeving verwoest en is daarna weer opgebouwd o.l.v. Marquês de Pombal in een stratenplan met rechte blokken. In een zijstraatje van de Rua Augusta (oostzijde) zien we ook het Castelo de São Jorge bovenop de heuvel waartegen de wijken Mouraria en Alfama liggen.

Aan het einde van de Rua Augusta ligt het Rossio-plein. Dit plein heet officieel Praça Dom Pedro IV, naar de eerste keizer van het onafhankelijke Brazilië, maar in de volksmond is het gewoon Rossio.

Achter de fontein midden op het plein staat een grote kerstboom en daarachter het Teatro Nacional Dona Maria II in neoclassicistische stijl. Rondom het Rossioplein zien we vele terrasjes, waaronder dat van Café Nicola, het oudste café aan dit plein.

Zo druk is het overdag op het Rossioplein, Rua Augusta en Praço do Comércio, naarmate het later op de avond wordt, is het een uitgestorven boel. Het valt ons op dat de straten wel heel schoon zijn.

De volgende dag kopen we in het metrostation een Sete Colinaskaart waarmee we 24 uur kunnen reizen per metro, tram en bus. We nemen de blauwe metrolijn vanaf metrostation Terreiro do Paço richting Amadora Este naar de halte Baixa-Chiado, waar we vervolgens overstappen op de groene lijn richting Telheiras. Bij de halte Alameda stappen we weer over op de rode lijn naar de eindhalte Estação do Oriente.

Vanaf metrostation Oriente lopen we zo het Centro Vasco Da Gama binnen, een shoppingmall met een grote glazen koepel die ons doet denken aan de Emirates shoppingmall in Dubai. Ook hier zien we diverse watervalletjes en stroomt er water over de glazen koepel, niet van de regen, maar zodat het winkelcentrum koel blijft.

Ook hier is een food court aanwezig, net als in de shoppingmalls in Dubai. Een grote ruimte met tafels en stoelen en rondom allerlei eetzaakjes. In de shoppingmall heerst nog een kerstsfeer. Binnen zien we tientallen kerstbomen en zijn de winkels leuk versierd.

We slenteren wat rond en snuffelen rond in de vele winkels. Het thema in dit winkelcentrum is duidelijk water en zee. Op de vloer zien we golvende patronen en op het damestoilet is het thema strand.

Buiten zien we een toeristisch treintje dat een tour maakt over het terrein Parque das Naçoes. Dit Park van de Naties was het terrein waar in 1998 de World Expo werd gehouden. Het ritje met het treintje duurt ongeveer 45 minuten en het kaartje kunnen we 24 uur gebruiken. We rijden over de hobbelige kinderkoppen o.a. naar het Oceanário de Lisboa, het grootste aquarium van Europa, het Paviljoen van Portugal, Pavilhão do Atlântico, langs de kabelbanen Teleférico en de oevers van de rivier de Taag.

In de verte zien we ook de Ponte Vasco da Gama, met ruim 17 km de langste tuibrug van Europa. En de 140 meter hoge Torre Vasco da Gama. Deze toren is evenals de brug een eerbetoon aan de ontdekkingsreiziger Vasco da Gama. Bij het zien van de toren hebben we weer een déja vu met Dubai. De vorm van de Torre Vasco da Gama lijkt sprekend op de Burj al Arab, het 7-sterrenhotel in Dubai. Voor de toren wordt een hotel gebouwd. Helaas is het wat heiig waardoor we geen goede foto kunnen maken.

We lopen weer terug naar het metrostation. Tegenover het metrostation zien we station Oriente met een hele mooie constructie. De ronde witte bogen moeten de skeletten en graten van vissen voorstellen.

Het valt ons op dat het voormalige World Expo terrein inclusief het winkelcentrum Vasco da Gama en het Oriente station omringd wordt door moderne, strakke architectuur. Ten behoeve van de wereldtentoonstelling is de hele omgeving, voorheen een vervallen industriegebied, opnieuw ontwikkeld.

Weer terug in de Baixa eten we eerst iets en nemen dan het oude gele trammetje 28 richting Chiado en Bairro Alto. De 7 Colinaskaart is ook geldig voor een ritje in het trammetje. Bij de halte staan er heel wat wachtenden voor ons. Tring, tring, tring, daar komen twee trammetjes tegelijkertijd aanrijden. We hebben hoge verwachtingen van dit trammetje dat als het ware het symbool van Lissabon is en het meest gefotografeerde object in Lissabon.

Van binnen ziet het er inderdaad oud uit. Na een paar haltes moet iedereen uitstappen en overstappen op de volgende tram. Het duurt vervolgens weer heel lang voordat de volgende tram komt en daarom besluiten we de omgeving van de wijk Chiado te verkennen. We zien het terras waar het bronzen beeld van Fernando Pessoa voor altijd aan een tafel zit van café A Brasileira. De beroemde Portugese schrijver en dichter was hier stamgast.

Achter dit café zien we de verlichte winkelstraat Rua Garrett. We lopen schuin naar beneden langs een kerk en diverse winkeltjes. De meeste winkels sluiten om 20.00 uur dus de winkels aan de Rua Augusta zijn inmiddels gesloten, alleen de stomende kraampjes die kastanjes verkopen zijn nog open. Verder valt er weinig te beleven.

De volgende ochtend pakken we de metro vanaf metrostation Baixa-Chiado en nemen de groene lijn richting Cais do Sodré waar we uitstappen om de warenmarkt Mercado da Ribeira te bezoeken. Deze grote markthal ligt schuin tegenover het metro- en treinstation Cais do Sodré

In de grote kille markthal zien we voornamelijk oude Portugese mannetjes en vrouwtjes die al schreeuwend hun laatste koopwaar proberen te slijten. De markthal is ingedeeld in een vis-, fruit- en groentemarkt. We zien vissoorten die we niet eerder hadden gezien. We lopen een rondje over de markt maar vinden het niet zo spectaculair.

Tegenover de markt ligt de tramhalte waar tram 15 stopt. Deze tram rijdt richting Belém, een voormalig vissersdorp aan de monding van de Taag waar vroeger de zeevaarders begonnen aan hun ontdekkingsreizen. Er rijden zowel kleine oude trammetjes als lange moderne trams en bussen richting Belém. En vanaf Cais do Sodré rijden er treinen. We besluiten te wachten op een moderne tram i.v.m. de ruimte.

We rijden o.a. langs de Doca’s, de oude pakhuizen langs de oevers van de Taag, die zijn omgebouwd tot uitgaanscentra en restaurants en langs de Ponte 25 de Abril, het broertje van de Golden Gate Bridge in San Francisco.

De Ponte 25 de Abril is 190 meter hoog en 3,2 km lang. We zien diverse auto’s en een trein over de hangbrug rijden. De brug uit 1966 heette eerst Ponte Salazar, naar de toenmalige dictator, maar is tijdens de Anjerrevolutie op 25 april 1974 omgedoopt tot Ponte 25 de Abril.

We vangen ook nog een glimp op van het Christusbeeld, Cristo Rei, aan de Outra Banda (overkant) van de Taag. Het in opdracht van dictator Salazar opgerichte beeld is geïnspireerd op het Christusbeeld in Rio de Janeiro in Brazilië.

We stappen uit bij de tramhalte Belém. We lopen langs pastelkleurige huizen, de ambtswoning van de president en diverse souvenirwinkeltjes. En dan zien we weer een hele lange rij wachtenden. Dit keer voor de pastelería waar sinds 1837 het lekkere taartje Pastéi de Belém wordt gemaakt.

We sluiten aan in de rij en bestellen twee Pastéis de Belém bestrooid met kaneel en een beetje poedersuiker. Naast de pastéi kun je hier nog veel meer lekkere gebakjes en zoetigheden kopen. Achterin de patisserie staan veel tafels en stoelen maar helaas allen gevuld met hordes toeristen, dus eten we het maar buiten op.

Vanaf het terras zien we 16e eeuwse Mosteiro dos Jerónimos. Het klooster ziet er aan de buitenkant werkelijk prachtig uit. Het is gebouwd in Manuelstijl (Portugese laatgotische stijl met veel versieringen). Het werd met duur pepergeld betaald en werd gebouwd als dank voor de geslaagde reis naar India door Vasco da Gama, die zoals zoveel Portugese ontdekkingsreizigers zijn reizen vanaf de Taag begon. In die tijd stond het klooster nog aan kade van die rivier. In het klooster ligt het graf van Vasco da Gama.

Voor de ingang van de kerk en het klooster staat er weer een zeer lange rij met wachtende toeristen. Voor het klooster zien we een mooi aangelegd park met cipressen, een fontein en standbeelden. Achter dit park zien we een trap naar beneden richting een ondergrondse tunnel die ons naar de overkant van de drukke kustweg brengt.

We lopen langs de Taag richting het Monument der Ontdekkingen (Padrão dos Descobrimentos), ook al een erfenis van Salazar. Op de grond voor het Monument der Ontdekkingen zien we een windroos met daarop de wereldkaart en jaartallen die aangeven wanneer bepaalde continenten door de Portugezen zijn ontdekt.

Het ontdekkingsmonument aan de Taag werd in 1960 gebouwd ter herdenking van de 500e sterfdag van Hendrik de Zeevaarder. Aan beide kanten van het monument zien we beelden van ontdekkingsreizigers. Hendrik de Zeevaarder staat voorop. In het monument is een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van Lissabon en de ontdekkingsreizen.

In de verte zien we ook de Ponte 25 de Abril en het Christusbeeld Cristo Rei aan de overkant van de Taag. We vervolgen onze wandeltocht langs de rivier naar de Torre de Belém.

De Torre de Belém was vroeger een fort in de monding van de rivier de Taag en het vertrekpunt van de ontdekkingsreizigers. De toren is, net als het Jerónimosklooster, in Manuelstijl gebouwd gecombineerd met de Moorse stijl en is nu verbonden met het vasteland.

We vinden het aan de buitenkant een mooi gebouw. Als we weer teruglopen richting het Jerónimosklooster zien we een bruidspaar dat wordt gefotografeerd in de tuin voor het klooster. Het blijkt dat de kerk in het klooster een gewilde trouwlocatie is.

Voor het klooster zien we een toeristisch treintje dat een tour maakt langs diverse musea en de residentiewijk met veel buitenlandse consulaten. Het ritje met het treintje duurt ongeveer 45 minuten en het kaartje kunnen we 24 uur gebruiken.

We lopen weer terug naar de tramhalte waar o.a. tram 15 stopt, maar voordat we weer opstappen richting Praça do Comércio eten we eerst nog een lekkere Pastéis de Belém.

We stappen uit bij de Praça do Comércio en lopen weer richting de autovrije winkelstraat Rua Augusta. We slaan rechtsaf een zijstraat in en lopen via een heuvelachtig straatje richting een kerk. Diverse gele trammetjes passeren ons en eenmaal door de bocht zien we de Sé, de kathedraal in de wijk Alfama. Dit is tevens de oudste kathedraal van Lissabon (de bouw begon in 1147) die om de overwinning van Lissabon op de moren dat jaar tijdens de kruistochten te vieren is gebouwd op de plek van een oude moskee.

Er wordt elke dag, behalve op maandag, om 18.30 uur een mis gehouden. Binnen ziet het er sober uit. Er zijn opgravingen van de moskee die hier voorheen stond te bezichtigen. Boven in de kathedraal ligt een schatkamer die op het moment van ons bezoek gesloten is.

Het is oudejaarsdag. Na het ontbijt lopen we naar de metrohalte Baixa-Chiado en pakken de blauwe lijn richting Amadora Este en stappen uit bij de halte Colégio Militar/Luz. We lopen vanaf de metrohalte zo het winkelcentrum Colombo Centro binnen. Het blijkt dat dit het allergrootste winkelcentrum van Portugal is.

We snuffelen rond in een paar zaken en nemen dan de metro terug naar de halte S. Sebastião om het Spaanse warenhuis El Corte Inglès te bezoeken. Het warenhuis is ontzettend druk met winkelende mensen die hun laatste inkopen voor nieuwjaarsdag te doen.

‘s Middags maken we een ritje met het gele trammetje nummer 28 richting de Alfama, een oude volksbuurt tussen het Castelo de São Jorge en de Taag. We rijden via heuvelachtige nauwe middeleeuwse straatjes door de wijk. Het vereist heel wat stuurmanskunsten en geduld van de bestuurder van het trammetje. Regelmatig worden de rails geblokkeerd door een stilstaande auto.

Op een wisselplaats moeten alle passagiers uitstappen. We denken dat dit de eindhalte is, maar het kasteel São Jorge is helaas nog te ver weg. Aangezien het aan het eind van de middag is, bewaren we een bezoekje aan dit kasteel maar voor een volgende keer.

We nemen het trammetje weer terug en stappen uit bij Miradouro Santa Luzia vanwaar we een mooi uitzicht hebben over een deel van het Alfama, de kerk Santa Luzia en de Taag. Vanaf dit punt zien we ook hoe rommelig de wijk is ingedeeld. De huizen staan schots en scheef tegen de heuvel aangebouwd. De muren rondom het uitzichtpunt zijn versierd met azulejos, blauw-wit beschilderde tegels.

‘s Avonds lopen we via de drukke Rua Augusta naar het Praça do Comércio waar het inmiddels is volgestroomd met mensen. Er is een live concert en ook hier horen we voor 00.00 uur nog geen vuurwerk of rotjes.

Tien seconden voor nieuwjaarsdag gaan alle lichten van het plein en de gele gebouwen rondom het plein uit. Er wordt klassieke muziek gespeeld en er wordt afgeteld naar 0 en dan begint er een waar vuurwerkspektakel boven de Taag en bovenop de regeringsgebouwen rondom het plein. Het duurt ruim twintig minuten. Een leuke afsluiter van onze stedentrip in Lissabon en een leuk begin van het nieuwe jaar.