De vliegreis vanaf Amsterdam duurt maar 1 uur en 35 minuten. Na het ophalen van de bagage nemen we weer de aerobus die ons in twintig minuten naar Placa Catalunya brengt. Onderweg zien we het drukke en hectische verkeer in de hoofdstad van Catalonië. Op het metrostation van Placa Catalunya kopen we een T-10 biljet waarmee we in totaal 10 keer kunnen reizen met zowel de metro als de bus.

Net als in Parijs en Londen bestaat het metronetwerk in Barcelona uit diverse lijnen met elk een eigen kleur en route. We moeten eerst uitzoeken bij welk metrostation we moeten uitstappen. Vervolgens volgen we de richting van de kleur en kijken we naar het eindstation, anders zouden we de verkeerde kant oprijden.

Het is nog een heel gesleep met de koffers; trap op, trap af, nee de roltrappen werken helaas niet en we moeten één keer overstappen voordat we het hostal in de gotische wijk bereiken.

Een stedenreis is eigenlijk een studiereis. We willen zoveel mogelijk zien in een paar dagen. We bezoeken deze week een aantal toeristische hoogtepunten. Ook al heb je een bezienswaardigheid meer dan twee keer gezien, je ziet altijd iets dat je de vorige keer niet hebt gezien.

Terwijl de Catalanen hun dagelijkse boodschappen doen op de overdekte levensmiddelenmarkt Mercat La Boqueria aan de Ramblas, genieten wij van het keurig opgestapelde fruit, lillend vlees, verse varkenskoppen, uitgestalde varkenslichamen, konijnenkoppen, diverse soorten verse vis…

Er zijn op dat moment ook varkensoren in de aanbieding… Nee helaas, we hebben geen interesse.

De marktkooplui zijn het gewend dat toeristen foto’s komen maken en ze storen zich niet aan onze fotoshots. De verkopers kakelen rustig door met de klanten over hun dagelijkse beslommeringen.

Op de flaneerboulevard de Ramblas komen we om de zoveel meter een levend standbeeld tegen. We komen de raarste figuren tegen, maar de twee mannen op de fiets vinden wij het leukst. Pas als je geld in het mandje stopt, komen de twee fietsers in beweging.

We lopen verder langs bloemenstalletjes, veel vogelkooitjes met verschillende soorten vogels, kiosken, smekend bedelende vrouwen met zorgvuldig verwaarloosde kinderen op de arm etc.

Aan het eind- of beginpunt van de Ramblas, het is maar net vanaf welke kant je komt, staat het Columbus-monument ‘Mirador El Colon’. Voor € 1,80 gaan we met de lift naar boven om vanaf het platform op 50 meter hoogte te genieten van het uitzicht over het winkel- en uitgaanscentrum Maremagnum, de Ramblas en de heuvel de Montjuïc.

Het platform is erg klein, we lopen schuifelend een rondje, zetten onze naam tegen de wand als herinnering voor als we later weer eens terugkomen en gaan dan met de lift weer naar beneden.

Eenmaal beneden hebben we een discussie over het monument van de Italiaanse ontdekkingsreiziger Columbus. Columbus wijst hier volgens de reisgids naar ‘de nieuwe wereld Amerika’ in het westen, maar het monument wijst met zijn vinger naar de zee en dat betekent in feite naar het oosten.

Later op de dag kunnen we met de ondergaande zon in het westen zien dat hij wel degelijk de verkeerde kant uitwijst. Een detail dat de meeste mensen niet zullen zien… We houden het er maar op dat hij met zijn vinger naar de zee wijst omdat hij met een schip ‘de nieuwe wereld’ ging ontdekken.

We lopen vervolgens naar het winkel- en uitgaanscentrum Maremagnum. Vanaf de houten golvende brug over het water zien we hele grote vissen zwemmen. We weten niet wat voor soort vissen het zijn, maar gelet op het aantal vissers aan de kant concluderen we dat het wel smakelijke vissen zullen zijn.

Ons hostal ligt midden in de gotische wijk Barrio Gotic, vlakbij de kathedraal La Seu (Santa Eulalia) . Voor de kathedraal, die helaas nog in de steigers staat, worden we belaagd door groepen bedelende vrouwen. De kathedraal is overweldigend. Gotischer kan het niet. Het koor is ragfijn uitgevoerd in hout.

Achter de kathedraal bezoeken we de kloostertuin om het fonteintje met het beeld van de heilige San Jordi (St. Joris), de belangrijkste heilige van Catalonië, en de beroemde witte ganzen. Er zijn in totaal 13 ganzen die de heilige moeten beschermen. De legende luidt: ‘Als een gans doodgaat, moet deze direct worden vervangen anders is Barcelona niet beschermd.’

Tegenover de kathedraal staat het drukst bezochte museum van Spanje, het Picasso-museum. We bewaren een bezoek aan dit museum voor de volgende keer.

Een wandeling door de kronkelige, donkere steegjes van de gotische wijk volgt. Onderweg komen we een paar ‘opvangkliko’s’ tegen. Groene opvangnetten waarin allerlei vuilnis ligt opgestapeld. Of de bewoners gooien het uit de ramen naar beneden of de troep wordt er van beneden naar boven ingegooid.

Onze wandeling eindigt bij de draak met de paraplu op de Ramblas tegenover het mozaïek van Joan Miro op de grond. Deze draak werd ontworpen voor een parapluwinkel en wordt deze week ons herkenningspunt om naar het hostal te lopen.

Vervolgens reizen we met de metro naar het metrostation Passeig de Gracia. Aangekomen in de dure winkelstraat Passeig de Gracia lopen we naar Casa Battlo, ontworpen door Antoni Gaudi.

We vinden het net een sprookjeshuis. Het eerste wat opvalt zijn de organische en keramische vormen van de balkons. Echt kenmerkend voor het werk van Gaudi.

Er zijn verschillende entreeprijzen, één voor als je alleen het appartement wilt bezoeken, een entreeprijs voor als je alleen het dakterras wilt bezoeken en een entreeprijs voor als je beiden wilt bezoeken.

Het is erg druk en we besluiten om naar Casa Mila te lopen, niet ver van Casa Batllo. Het is op dezelfde Passeig de Gracia, maar dan aan de overkant.

Casa Mila, ook wel ‘La Pedrera’ genoemd, letterlijk vertaald ‘De Steengroeve’ is ook ontworpen door Gaudi. Gaudi bouwde dit huis (casa) tussen 1906 en 1910 voor de zakenman Mila. Vandaar de naam Casa Mila.

Bij binnenkomst worden eerst onze tassen gescand. Rugzakken moeten we op de buik dragen en eventuele scherpe voorwerpen moeten we afgeven bij de bewaking.

We bezoeken eerst de tentoonstellingsruimte waar we alle werken van Gaudi kunnen bekijken via tv-schermen. Gaudi is in 1852 geboren en in 1926 gestorven.

Vervolgens bekijken we het ingerichte appartement van Mila . We zien de woonkamer, slaapkamer, keuken, badkamer en werkkamer van Mila.

Daarna lopen we via een wenteltrap naar het dakterras van Casa Mila. De beeldhouwwerken op het dak zijn schoorstenen. Het werk van Gaudi blijft ons verbazen. Wie verzint er nou zoiets.

Vanaf het dakterras kijken we uit op de Passeig de Gracia en we zien in de verte ook La Sagrada Familia.

Na het bezoek aan Casa Mila gaan we met de metro vanaf het metrostation Diagonal naar La Sagrada Familia. Uit het metrostation gekomen kijken we om en aaahhhh, daar staat de gigantische nog steeds niet afgebouwde kathedraal van Antoni Gaudi.

La Sagrada Familia betekent ‘De Heilige Familie’. Gaudi is in 1883 begonnen met de bouw van de kerk. Helaas heeft Gaudi de Sagrada Familia nooit af kunnen maken, want hij stierf in 1926 nadat hij onder een tram was gelopen. Zijn lichaam ligt in de crypte van de kerk begraven.

We zien de geboortefaçade (aan de kant van de ‘kerstboom’) en de lijdensfaçade van Jezus (aan de kant van de hoofdingang). We zien acht torens van meer dan 100 meter hoog. Acht van de 12 torens (12 apostelen) zijn af.

Na het bezoek aan de Sagrada Familia pakken we de metro naar station Vallarca voor een bezoek aan Parc Guëll. Vanaf het metrostation wordt met bordjes aangegeven dat het nog 650 meter lopen is naar het park. Het is net als de vorige keer een steile klim naar boven, over trappen afgewisseld met roltrappen.

Afgepeigerd komen we boven en worden daar eerst getrakteerd op een mooi uitzicht over een deel van Barcelona. De twee wolkenkrabbers bij de olympische haven Port Olimpic en La Sagrada Familia steken er duidelijk uit.

We lopen, genietend van de geweldige uitzichten, over een zandpad naar het centrale plein, waar de 152 meter lange kronkelende bank staat. Hier kun je rustig een dag doorbrengen met een boek. Wat een rust en schone lucht (vergeleken met de binnenstad).

Parc Guëll is ook ontworpen door Antoni Gaudi. Gaudi werd voor zijn bouwwerken gesponsord door de familie Guëll. Deze familie Guëll gaf Gaudi de opdracht om een soort stadspark te ontwerpen, vandaar de naam Parc Guëll.

Vervolgens lopen we via de mooie zuilen die het centrale plein dragen naar de beroemde draak die het park bewaakt. Het lijkt wel of je het park niet uit mag zonder daar een foto gemaakt te hebben…

Bij de uitgang die je ook als ingang kunt gebruiken staan twee ‘sprookjeshuizen’ en een terrasje. Hier wordt met een bordje aangegeven dat het nog 1220 meter lopen is naar de metrohalte Lesseps en 670 meter naar de bushalte. We besluiten om naar de bushalte te lopen. Het is een steile weg naar beneden en vervolgens lopen we langs een drukke straat waar we in de verte de bushalte zien. Er rijden verschillende bussen, de bus met nummer 24 rijdt naar Placa Catalunya.

Vanaf het hostal in de gotische wijk kunnen we naar Port Olimpic lopen, maar we hebben nog stempels tegoed op het T-10 biljet, dus pakken we de metro naar het metrostation Ciutadella- Villa Olimpica.

Na de lange wandelingen is het heerlijk om even op het strand uit te waaien. Het herkenningspunt van de olympische haven zijn de twee hoge wolkenkrabbers die we ook op de heenreis vanuit het vliegtuig zagen. Eén daarvan is Hotel Arts en het andere gebouw een kantoor. Tussen de wolkenkrabbers staat een koperen vis van dertig meter lang en achter het casino zien we fraaie waterpartijen.

De heuvel Montjuïc is ongeveer 200 meter hoog en heeft een aantal bezienswaardigheden die we gaan bekijken. De magische fonteinen voor Palau Nacional, het Olympisch Stadion en het Olympisch zwembad. We bewaren een bezoek aan Poble Espanyol voor de volgende keer.

We nemen eerst de metro naar het metrostation Espanya. Tegenover de Placa d’Espanya staat de oude ‘placa de toros’ (arena) die vroeger werd gebruikt voor stierengevechten. Op dit moment wordt het gerenoveerd. Tegenover het plein direct achter de twee hoge torens ligt de bushalte waar we bus 50 nemen, die ons naar het Olympisch Stadion brengt. We hebben een mooi uitzicht over Palau Nacional, waar je Romaanse kunst kunt bekijken. Aan de zijkant en voorkant zien we de magische fonteinen, een prachtig gezicht.

Op de terugreis reizen we met de taxi naar de luchthaven i.p.v. met de metro. We moeten er niet aan denken om met de koffers metro in metro uit te zeulen. Het starttarief van de taxi is niet hoog, er komt wel een toeslag voor de koffers bij. Het was een kort en intensief bezoek aan Barcelona. We komen zeker weer terug!