Dubai International Airport (DXB) is groot. De hal bij de paspoortcontrole, met ongeveer 25 rijen, is tegen middernacht gevuld met passagiers die net zijn geland.

Na een half uur maken we, twee stempels in ons paspoort rijker, een lange wandeling naar de bagageband.

Eenmaal buiten krijgen we een déjà vu met koninginnedag in Amsterdam: wat een menigte! Vooral mannelijke Indiërs, Pakistani, Somaliërs, Iranezen en Emirati gehuld in witte gewaden met roodwitte hoofddoeken staan te wachten. Ook liggen veel mensen buiten te slapen.

De transfer naar het appartement in Bur Dubai in het oude centrum van Dubai duurt een halfuur. Auto’s en taxi’s scheuren roekeloos hard over drukke wegen met soms zeven stroken per rijrichting. Claxonneren lijkt wel een volkssport. Je moet stalen zenuwen hebben om hier achter het stuur te zitten.

Na een korte nacht nemen we de taxi naar Wafi City, een luxe winkelcentrum in de vorm van een piramide met grote obelisken en Egyptische beelden. Achter Wafi zien we het Raffles hotel, een ook in de vorm van een piramide gebouwd vijfsterrenhotel, en daarachter Planet Hollywood.

Wafi City met zijn dure winkels is het beginpunt van zowel de rode route (de City Tour) als de blauwe route (de Beach Tour) van de hop-on-hop-off bus. We stappen op de blauwe lijn voor een eerste verkenning van Dubai.

De Beach Tour gaat o.a. langs de Mercato Shopping Mall, Jumeirah Moskee, Jumeirah Beach Park, Burj al Arab, Wild Wadi, Souk Madinat Jumeirah, Mall of the Emirates, Times Square, Dubai Festival City en Deira City Centre.

Het is zo’n 25 graden en boven in de dubbeldeksbus hebben we een goed uitzicht, terwijl we luisteren naar informatie die de gids geeft over Dubai.

Dubai ligt in de Verenigde Arabische Emiraten, grenzend aan de Arabische Golf (Perzische Golf), het conservatieve Saoedi-Arabië en Oman. De zeven emiraten verenigden zich in 1971 nadat de Engelsen de Arabische Golfregio verlieten.

Toen in 1966 olie werd ontdekt had de sjeik van Dubai, Rashid bin Saeed al Maktoum, een vooruitziende blik. Hij realiseerde zich dat die olie eens op zou raken en wilde daarom de vissershaven aan de Dubai Creek omtoveren tot een metropool met een belastingvrij klimaat en westerse leefregels. Hij richtte hij zich o.a. op de ontwikkeling van dienstverlening, zakenleven, infrastructuur, onroerend goed en toerisme.

Rashid bin Saeed al Maktoum overleed in 1990 en werd opgevolgd door zijn zoon sjeik Maktoum Bin Rashid al Maktoum. Deze sjeik overleed in 2005 en werd opgevolgd door zijn broer Mohammed bin Rashid Al Maktoum. Deze zet de droom van zijn vader voort en staat bekend als vooruitstrevend en ambitieus.

Dat ambitieuze geloven we graag, als we horen wat voor toekomstplannen hij voor Dubai heeft. Niets is ondenkbaar bij deze man. En als sjeik Mo iets wil, dan gebeurt het ook. De gerealiseerde projecten zijn opzienbarend, zoals The Palm Islands, The World Islands en de Burj al Arab.

Om buitenlandse investeerders en toeristen te trekken, is er een tolerantiebeleid waarin ruimte is voor andere culturen, gewoonten en religies. Dubai is islamitisch maar naast de moskeeën zijn er ook christelijke kerken en hindoetempels.

Ook betaalt men geen belasting, medische hulp is gratis en is er weinig criminaliteit, want daar staan zware straffen op. Wie zich misdraagt wordt, eventueel na een gevangenisstraf, het land uitgezet en hoeft niet meer terug te komen.

Dubai is een grote bouwput waar 24 uur per dag wordt gebouwd. Nergens op de wereld wordt zo veel en zo snel gebouwd als in Dubai, want Dubai wil meer, meer en nog eens meer. In Dubai gebeurt alles in superlatieven.

We rijden over de drukke 14-baans hoofdweg Sjeik Zayed langs het financiële centrum. Deze snelweg is een belangrijke verkeersader en loopt parallel aan de kust tot aan Abu Dhabi.

Langs deze weg staat de Burj Dubai (de Dubai Toren) die op dit moment 145 verdiepingen heeft. Per week worden er nieuwe twee verdiepingen opgeleverd. Hij zou 800 meter hoog worden. Maar, zegt de gids, als in een ander land een hogere wolkenkrabber wordt gebouwd, dan moet de Burj Dubai nog hoger!

In de omgeving van Burj Dubai staan nog meer hypermoderne gebouwen, zoals het World Trade Center en de Emirates Towers, de Twin Towers van Dubai, waarvan 1 toren in gebruik is als hotel. In dit gebied komt ook het allergrootste winkelcentrum ter wereld en worden luxe appartementen gebouwd.

Voor de bouwprojecten worden goedkope arbeidskrachten aangetrokken uit Aziatische landen als India, Sri Lanka, Pakistan, Maleisië en de Filippijnen. Zij werken o.a. als bouwvakker, taxichauffeur, schoonmaker en maken lange werkdagen voor weinig geld en zullen nooit een vaste verblijfsvergunning krijgen.

In Dubai leven zeer veel nationaliteiten vredig naast elkaar. Indiërs, Pakistani, Arabieren, Filippijnen, Chinezen, Libanezen, Irakezen, Somaliërs en niet te vergeten de westerse expats waaronder veel Nederlanders. De gids vertelt dat ca. 20% van de bevolking tot de Emirati, de oorspronkelijke bevolking, behoort.

De bus stopt bij de Jumeirah-moskee, de grootste van Dubai. De gids vertelt dat toeristen op dinsdag, donderdag en zondagochtend naar binnen mogen voor een rondleiding. Je moet dan wel voor 10.00 uur aanwezig zijn, vrouwen moeten de armen, benen en haren bedekken en de schoenen moeten uit.

We vervolgen onze weg via de Jumeirah Beach Road, die langs het gelijknamige strand loopt. Het symbool van Dubai, de Burj al Arab, komt steeds dichterbij. We stappen uit bij Jumeirah Public Beach. Een groenblauwe  Arabische Golf en een wit strand met op een paar meter afstand de Burj al Arab.

Het 321 meter hoge 7-sterrenhotel is gebouwd in de vorm van een dhow, een traditioneel Arabisch zeilschip. Burj al Arab (Toren van de Arabië) ligt op een kunstmatig eiland. Je kunt als je geen hotelgast bent niet zomaar over de brug binnenwandelen.

Ja, wel als je reserveert voor een High Tea in de sky bar, maar wij hebben veel te laat een mail gestuurd om te reserveren. We kregen direct een mail terug dat de eerstvolgende mogelijkheid pas over twee weken is.

De prijs van de duurste kamer in Burj al Arab is ca. € 40.000 per nacht. Maar dan krijg je ook wat: een suite, een privé-butler, een privé-lift en een privé-bioscoop. Het hotel moet de komende 400 jaar volgeboekt zijn, om de bouwkosten eruit te krijgen.

We lopen langs het Jumeirah Beach Hotel richting Wild Wadi, het grootste waterpark ter wereld. Hier hebben we een nog beter zicht op de Burj. Het is superdruk met toeristen: iedereen wil op hetzelfde plekje staan om te fotograferen.

We drinken wat in Souk Madinat Jumeirah, een overdekte toeristische shoppingmall in Arabische soekstijl met terrasjes aan het water. Op de achtergrond zien we de Burj al Arab.

We stappen weer in bus van de blauwe Beach Tour en rijden o.a. langs grote showrooms met dure automerken. Een auto is hier belastingvrij. Ook zien we busjes met bouwvakkers die vrolijk naar ons zwaaien. De arbeiders maken geen deel uit van het straatleven van Dubai, ze worden na het werk met de bus naar het ‘woonkamp’ vervoerd.

Het is vrijdag, voor moslims de belangrijkste dag voor het gebed. Veel winkels zijn daarom ‘s ochtends gesloten. Dubai telt meer dan 500 moskeeën en vanaf de minaretten wordt vijf keer per dag tot gebed opgeroepen.

We nemen de taxi naar Wafi City en doen weer een bustour, dit keer de rode route, de City Tour. We stappen uit bij het Deira-museum. Met een aantal Russen, Italianen, Engelsen, Duitsers en andere toeristen maken we o.l.v. een gids de stadswandeling Arabian Treasure Walk.

We zijn nu in het oude gedeelte van Dubai. Wat een contrast met wat we gisteren hebben gezien. Het oude centrum van Dubai bestaat uit de wijken Bur Dubai en Deira, ieder gelegen aan een oever van de Dubai Creek.

We beginnen de wandeling in de wijk Bur Dubai voor de Grote Moskee met de langste minaret van Dubai. Het gebouw dateert uit 1900 maar werd later herbouwd in islamitische stijl. Er is een aparte ingang voor vrouwen en mannen, niet-islamieten mogen er niet in.

Achter de Grote Moskee liggen de soeks, lokale markten met allerlei kleine winkeltjes. We gaan als eerste naar de Indian Souk, waar je je inderdaad in India waant. We zien veel hindoebeelden en verse jasmijnbloemen en ruiken allerlei geuren zoals wierook. De steegjes zijn heel smal. Verkopers roepen ons naar binnen en proberen ons van alles en nog wat aan te smeren.

In de textielsoek zien we o.a. prachtige gekleurde stoffen, Pashmina sjaals, kussenhoesjes en kasjmier. Hier zijn ook veel kleermakers. Voor een van de winkels in de textielsoek zien we twee poppen gekleed in de stijl van de Emirati.

De Emirati-mannen dragen een dishdasha, een witte, wijde jurk. De shumagh is de roodwitte hoofddoek, de gutrah de witte. De igal is de zwarte band rond de hoofddoek.

De vrouwen dragen de abaya, een zwarte lange jurk, tot aan de grond, met lange mouwen. Soms zijn de randen mooi versierd met borduursel. De vrouwen dragen meestal ook handschoenen.

Sommige vrouwen bedekken het gezicht met een masker, waarbij je alleen de ogen kunt zien. Het is wel even wennen om een vrouw met een ijzeren masker te zien lopen. De maskers dienen de vrouwen te beschermen tegen blikken van mannen en worden vooral gedragen door bedoeïenenvrouwen.

We lopen naar een van de abra-stations. De abra’s zijn oude Arabische vissersbootjes die als watertaxi fungeren en maximaal 20 personen mogen vervoeren.

De abra’s varen kriskras over de Dubai Creek tussen de soeks en markten van Deira en Bur Dubai. We zitten op een houten bankje en onze kapitein stuurt de abra met zijn voeten. We botsen tijdens de overtocht bijna tegen een andere abra aan.

De abra zet ons af in Deira. Ook hier geen hypermoderne gebouwen, maar traditionele winkeltjes en gebouwen. We lopen via een tunneltje naar de Spice Souk (kruidensoek), die ons doet denken aan onze rondreizen in Tunesië en Marokko.

De meeste winkeliers in de kruidensoek komen uit Iran, Oman, Somalië en India. Ook hier lopen we door smalle steegjes en ruiken de vreemdste geuren.

We worden naar een winkel geloodst en mogen ruiken aan kruiden als saffraan, anijs en kaneel die je in je eten kunt gebruiken. Andere kruiden hebben een ‘heilzame werking’ tegen allerlei kwaaltjes.

Daarna mogen we in het kruidenierswinkeltje kijken, natuurlijk met de bedoeling dat we iets kopen. Naast kruiden verkopen de mannen ook schelpen en sjisja’s (waterpijpen).

Vervolgens lopen we naar de Gold Souk. De naam zegt het al, hier verkopen ze goud. Echt goud. 18-24 karaats goud. Dit is de grootste goudsoek van de wereld en wordt daarom ook wel Gold City genoemd. We zien etalages vol armbanden, horloges en kettingen.

Vanaf de Gold Souk lopen we weer naar de halte van de hop-on-hop-off bus. We worden gelijk lastiggevallen door straatverkopers die ons neptassen en horloges willen verkopen.

We vervolgen de rode route richting Souk Madinat Jumeirah. Van de oude echte soek in het oude centrum naar een nieuwe toeristische overdekte soek aan het strand.

Souk Madinat is in Marokkaanse stijl, met veel winkeltjes die bijna dezelfde prullaria verkopen als in de soek in het oude centrum, maar dan voor hogere en vaak vaste prijzen.

Rondom de soek zijn meer dan 20 restaurants en bars met terrasjes aan het water. De toeristen uit de omringende hotels worden met bootjes die geruisloos over kanalen varen van en naar hun hotel gebracht.

Het is vrijdag en het weekend is begonnen. Alle terrasjes zitten vol en alle tafels zijn gereserveerd. We moeten meer dan een uur wachten voor er een tafeltje vrij komt.

Ook in de Mall of the Emirates is het druk. We kunnen merken dat het vandaag een vrije dag is. Het is hier zien en gezien worden. Mannen paraderen trots in hun hagelwitte dishdasha’s en vrouwen in hun abaya’s.

De rookvrije Mall of the Emirates is tot nu toe het grootste winkelcentrum van het Midden-Oosten, met meer dan 400 winkels. Hier is tevens Ski Dubai, waar je bij vijf graden onder nul kunt skiën en snowboarden op de 400 meter lange piste, de langste indoor piste ter wereld.

Ski Dubai heeft verschillende afdalingen en er is zelfs een zwarte piste. We vinden het heel bijzonder om in onze zomerkleding van achter een raam te kijken naar wintersporters. Dubai blijft ons verbazen. Alles lijkt hier mogelijk.

In de Mall of the Emirates is ook een après-skibar, een foodcourt (een grote ruimte met tafels en stoelen met rondom veel fastfoodketens naast elkaar), bioscopen en speelhallen voor kinderen.

Het winkelcentrum is superschoon. We zien geen prulletje op de marmeren vloer. Het plafond heeft mooie ronde glazen koepels.

Als we een taxi naar het hotel nemen blijkt het zelfs laat op de avond nog spitsuur, vooral op de hoofdweg Sjeik Zayed Road.

‘s Ochtends nemen we de taxi naar Deira en rijden o.a. over de al Maktoum-brug, genoemd naar de regerende familie. De chauffeur zet ons af bij het Radisson hotel, vlak bij het gemeentehuis, voor een boottocht in een dhow over Dubai Creek.

Dubai Creek of Khor Dubai is een natuurlijke inham en staat in directe verbinding met de Arabische Golf, nog steeds een belangrijke handelsroute voor handelaren uit India, Somalië en Iran.

We varen tussen de traditionele dhows en de abra’s. We zien aan de ene kant de gebouwen van Bur Dubai en aan de andere kant die van Deira. Via een bandje wordt in het Engels verteld over de geschiedenis van Dubai.

In de jaren zeventig was Dubai niet meer dan een zanderig havenstadje aan de oevers van de kreek, waar men leefde van handel en visserij. Handelslieden uit o.a. Iran, India en Afrika kwamen met een kleine handelsboot, de dhow, via de Arabische Golf naar de haven van Dubai.

De oude houten handelsbootjes die we aan de kade zien, doen nog steeds dienst om goederen te vervoeren vanuit o.a. India en Iran.

Ook nu zien we weer grote contrasten. De houten bootjes liggen aan de kade naast luxe jachten, met op de achtergrond hypermoderne gebouwen als de Rolex Towers, net als de Emirat Towers ook al Twin Towers genoemd, de Chamber of Commerce en de Emirates Bank.

Na het boottochtje lopen we via een zijstraatje vlakbij de Rolex Towers naar een rommelige achterafstraat in het oude centrum, met vooral winkels voor de lokale bevolking. Hier snuffelen we in een Discount Centre waar we producten inslaan voor thuis. We vragen ons af hoe lang de prijzen zo laag zullen blijven.

We nemen een taxi naar Deira City Centre om iets te eten. Op de begane grond zien we een grote versierde kerstboom en dansende speelgoedberen die muziek maken. Het lijkt eerder of we in een shoppingmall ergens in de Verenigde Staten lopen dan in Dubai.

Als we een taxi terug willen nemen moeten we ons tussen linten opstellen in een rij, als in een pretpark. Eerst moeten we ons melden bij een mannetje dat vraagt waar we naartoe willen. Vlak voordat we aan de beurt zijn staan er nog twee mannetjes. Een opent het lint en de ander geeft aan in welke taxi we mogen stappen. De taxi’s rijden hier af en aan en zitten in een mum van tijd vol.

De volgende ochtend wandelen we naar het Dubai Museum. Naast de hypermoderne gebouwen, luxe shoppingmalls, luxe hotels, dure auto’s, mooie jachten is er ook de mindere kant van Dubai.

Het oude centrum is een wijk met veel bedrijvigheid op straat, waar Aziatische immigranten werken en leven. We zien vooral winkeltjes voor de lokale bevolking.

Een paar straatverkopers proberen ons nephorloges (Rolex) en -tassen (Gucci en Vutton) aan te smeren, maar daar blijft het dan ook bij.

We hebben geen stadsplattegrond van het oude centrum, door aan locals de weg te vragen vinden we het museum. Het valt op dat iedereen Engels spreekt.

Het Dubai Museum is gevestigd in het Al Fahidi-fort uit 1787, dat werd gebouwd als bescherming tegen vijandige invallen. Het 41 meter lange fort is gemaakt van zeerotsen. In en voor het museum staan een paar kanonnen.

Direct na de entree zien we voorbeelden van bootjes waarmee de eerste inwoners en handelslieden Dubai Creek binnenvoeren en van de huisjes waar de bevolking in woonde, die toen voornamelijk leefde van parelduiken, visserij en de handel.

De geschiedenis van Dubai wordt levendig uitgebeeld d.m.v. wassenbeelden. We lopen door een nagemaakte soek en zien ambachtswinkeltjes, traditionele huisjes en een expositie over het leven van de bedoeïenen in de woestijn.

We leren niet alleen de geschiedenis van Dubai, maar ook welke effecten de Creek op Dubai had en heeft. Deze Creek is tegenwoordig de poort naar een surrealistische stad met opzienbarende projecten.

We zien op een groot scherm welke toekomstige projecten gerealiseerd zullen worden, zoals Dubai Land, het allergrootste themapretpark ter wereld, de eerste draaiende wolkenkrabber, de Franse stad Lyon zal voor een deel worden nagebouwd, het allergrootste winkelcentrum, de hoogste woontoren ter wereld…

Maar wanneer houdt dit op? Dubai wordt wel vergeleken met een zeepbel. Dubai ontwikkelt zich razendsnel, maar zo snel zal het ooit ook uit elkaar kunnen spatten.

Het is stil in Heritage Village. We zien een centraal zanderig plein met daar omheen winkeltjes en ruimtes die gesloten zijn. Het moet een traditioneel Arabisch dorpje voorstellen waar je o.a.  kunt zien hoe aardewerken potten en handgemaakte producten worden gemaakt. Het blijkt dat je hier in het weekend en ‘s avonds moet zijn voor meer activiteit.

Bij de uitgang van Heritage Village eten we iets op een terras aan de monding van de Creek en lopen dan door naar het in Arabische stijl gebouwde Sheikh Saeed al Maktoum-huis, dat uitkijkt over de monding van de Khor Dubai. Dit was vroeger een strategische plek, men kon zien welke schepen de kreek binnenvoeren.

In de 19e eeuw zetelde hier de regering en het was tevens het huis van sjeik Saeed al Maktoum, de opa van de huidige sjeik Maktoum bin Rashid al Maktoum.

Na de ingang komen we eerst op de centrale binnenplaats, een groot zanderig plein omringd door hoge muren en oude windtorens. Die windtorens, barajeels genaamd, zijn de voorlopers van de airconditioning en bieden bescherming tegen de hete woestijnwinden. De open torens zijn zo ontworpen dat ze ieder zuchtje wind naar de binnenplaats leiden.

Rondom de binnenplaats zijn er allerlei kleine deurtjes, soms moeten we echt bukken, die toegang geven tot de verschillende ruimten van de tentoonstelling.

We zien in het gerestaureerde huis veel oude foto’s die een goed beeld geven van de snelle groei en ontwikkeling van Dubai. Ook zien we foto’s van parelduikers, vissersbootjes van de parelduikers en dhows. Verder een grote postzegelverzameling, oude munten etc.

Hoewel het Sheikh Saeed al Maktoum-huis veel saaier is dan het Dubai Museum, vinden we het toch wel heel leerzaam.

We slenteren langs de kreek richting het oude centrum en nemen daar een taxi naar Souk Madinat Jumeirah. We drinken wat op een terrasje aan het water en wachten tot het 19.00 uur is. Dan zien we een prachtig kleurenschouwspel, want elk kwartier krijgt het Burj al Arab-hotel een andere kleur: paars, roze, geel, oranje groen etc.

Na het ontbijt nemen we de taxi naar, jawel, een winkelcentrum. Dit keer is dat het nieuwe Dubai Festival City aan de Dubai Creek.

Rechts van de hoofdingang zien we een grote Ikea en rondom bloemen en palmbomen. Alles wat je in Dubai aan groen ziet, is kunstmatig. Gras, palmbomen en bloemen worden via irrigatiesystemen en tuinslangen in leven gehouden.

Dubai Festival City bestaat tot nu toe uit twee delen: Dubai Festival City en Festival Waterfront Center aan de achterkant daarvan. We zien nog veel open plekken met borden waar binnenkort nieuwe winkels worden geopend. Ook zal er een megabioscoop komen.

Het winkelcentrum is ruim opgezet, met strakke lijnen, veel lichtinval door het glazen dak en lichte pastelkleurtjes. Er zijn ook veel watervalletjes en fonteinen. Buiten is er een boulevard met terrasjes rond een kanaaltje. We vinden dit het mooiste winkelcentrum van Dubai.

Het is oudejaarsavond maar we merken er niets van: geen rotjes, gillende keukenmeiden of strijkers en er is geen troep op straat. Zelf the Mall of the Emirates is nog open. Twee uur voor nieuwjaar slenteren wij nog in de winkels en skiën mensen in Ski Dubai.

Klokslag 00.00 uur barst het vuurwerk los op het strand van Jumeirah bij de Burj al Arab. Na een kwartier is het afgelopen.

Dubai heeft aan de ene kant de woestijn en aan de andere kant de Arabische Golf. De shuttleservice van het hotel brengt ons naar het Jumeirah Beach Park. Vanaf 11.00 uur wordt het drukker en drukker. We worden omringd door Russen, Duitsers en Engelsen.

De Indiërs en Pakistani gluren van een afstand naar de badgasten. Zij worden goed in de gaten gehouden. Er mag namelijk niet gefotografeerd en gefilmd worden op het strand. We horen het corrigerende fluitje vanuit de ‘Baywatch toren’ om de haverklap. Topless zonnen is verboden en speciaal voor vrouwen is er op maandag ladies day.

Heel in de verte zien we de Nederlandse baggerschepen zand opspuiten voor de kunstmatige eilanden die in zee komen, zoals de Wereldeilanden.

Onze laatste avond in Dubai nemen we een taxi naar Global Village, dat zo’n 10 km buiten het centrum ligt. Het is weer druk op de snelweg. Onze chauffeur haalt links en rechts in, dwingt andere automobilisten om te stoppen als hij wil invoegen.

Eenmaal aangekomen schuiven we aan in een rij wachtenden, vooral Emirati met kinderen. Rechts van de hoofdentree zien we een grote wereldbol, want in Global Village komt de wereld bij elkaar.

Global Village is een combinatie van kermis, lokale markten en entertainment welke elk jaar van december t/m maart wordt gehouden. Er zijn paviljoens uit o.a. China, Pakistan, Afghanistan, India, Iran, Libanon en Jordanië maar ook uit Europa en Afrika die lokale producten uit dat land verkopen, maar ook eten en drinken. Achter elk paviljoen schuilt een markt die ons doet denken aan een braderie.

Het is nieuwjaarsdag en heel erg druk. Er lopen vooral Emirati, Arabieren en Aziaten. Het is op bepaalde plekken zo druk dat we het er letterlijk benauwd van krijgen. Na anderhalf uur besluiten we terug te gaan naar het hotel.

We worden om 05.00 uur opgehaald voor de transfer naar Dubai International Airport.

Het is zowaar rustig op de weg. Dubai wil dat de luchthaven de allergrootste van de wereld wordt. Natuurlijk!

De luchthaven is, we hadden ook niet anders verwacht, één grote shoppingmall. De mensen raken kennelijk niet uitgeshopt. Wij kunnen voorlopig echt geen winkel meer zien!

Vlak na het opstijgen hebben we een mooi uitzicht op Burj al Arab en Palm Jumeirah.