Het regent pijpenstelen als we met de Iberia vanaf de vlieghaven Zaventem bij Brussel naar Madrid vertrekken. De spiksplinternieuwe terminal van vlieghaven Barajas even buiten Madrid is van alle gemakken voorzien. Op een monitor zien we waar we onze bagage kunnen afhalen.

Een enorme hoeveelheid taxi’s, wit met een schuine rode streep, rijdt af en aan. Rechts naast de uitgang staan knalrode airport-bussen, die ons in tijd van 15 minuten rechtstreeks naar het metrostation América in het centrum brengen. América is een van de 190 stations van de 12 metrolijnen in Madrid, die elk een nummer en een kleur hebben.

We besluiten om bovengronds te voet verder te gaan en volgen de Calle del principe de Vergara. Via de Calle de Alcalá komen we op de Plaza de la Independencia met de Puerta de Alcalá, een van de bekendste monumenten in Madrid.

Toen deze triomfboog in 1778 af was fungeerde ze als stadspoort in de oostelijke stadsmuur. Tegenwoordig ligt de poort midden in de stad.

Een thermometer geeft 32 graden aan maar ondanks die warmte is het toch prettig om te lopen. Even later staan we op de Plaza de la Cibeles, een Castiliaans plein.

In de fontein midden op het plein staat een standbeeld van Cybele, de Griekse godin van de vruchtbaarheid, gezeten in een strijdwagen die door twee leeuwen wordt getrokken.

Rond het Plaza de la Cibeles staat een aantal van de belangrijkste en indrukwekkendste gebouwen van Spanje, o.a. het Palacio de Buenavista, waar het hoofdkwartier van het Spaanse leger is gevestigd.

Het Palacio de Comunicaciones is het meest typische en imposante gebouw wat ik ooit zag. Het heeft veel kenmerken van de Weense Jugendstil en is voorzien van een aantal Spaanse elementen. In het gebouw bevindt zich het Postmuseum en het fungeert tevens als hoofdpostkantoor van Madrid.

Aan het begin van de Gran Via, net als de Calle de Alcalá een van de 18^e eeuwse boulevards van Madrid, staat het Metropolis-gebouw uit 1911, met een zuilengalerij met baroksculpturen aan de voorzijde. Boven op de koepel staat een bronzen, gevleugeld overwinningssymbool.

Vlakbij staat een kiosk die behalve kranten, tijdschriften en ansichtkaarten ook gekoelde frisdrankjes verkoopt. De Gran Via is een vooraanstaande winkelstraat in het historisch centrum maar tevens de grote verkeersader van ongeveer anderhalve kilometer lengte die de Plaza de Cibeles met de Plaza de España verbindt.

Er staan behalve prachtige gebouwen in Spaanse stijl ook veel hotels, banken, restaurants, bars, bioscopen en winkels. In een van de winkels staan grote brokken zeep met allerlei felle kleuren, geuren en namen hoog opgestapeld.

De enorme boekwinkel Casa del Libro heeft vijf verdiepingen met boeken in alle mogelijke genres. Er staan ongeveer een half miljoen boeken in de rekken en het is een van de grootste boekhandels van Europa. Het heeft ook een zeer uitgebreide afdeling boeken in andere talen, waaronder ook Nederlandstalige.

De zitbanken op de tamelijk brede trottoirs van de Gran Via zijn allemaal bezet. Het verkeer raast voorbij maar niemand schijnt daar last van te hebben. Er waait een fris briesje en we lopen in de schaduw van de hoge gebouwen.

Het Edificio de España is een wolkenkrabber op de Plaza de España. Ernaast staat de nog hogere Torre de Madrid. In het midden staat een monument ter ere van Cervantes, die uitkijkt over zijn beroemdste personages: Don Quijote en zijn trouwe knecht Sancho Panza.

Over het voetgangersgebied in het winkelcentrum zijn grote netten gespannen die de warme zonnestralen filteren, in elke straat hangen netten van een andere kleur. Het lijken net grote vliegers.

Tegen de avond zoeken we een restaurantje en bestellen een paella de marinera. Als wij uitgeput en moe terug naar ons hotel in het centrum willen gaan, waar we ‘s middags onze koffers al hebben achtergelaten, lijkt het wel alsof Madrid nu pas tot leven komt.

De straten, bars en terrassen zijn vol met mensen, jong en oud, overal wordt gelachen en gezongen. Verschillende keren blijven we staan luisteren naar groepjes muzikanten.

Als we de volgende morgen bij het metrostation Goya uitstappen zijn we in de statige wijk Salamanca. Dit is de woonwijk waar de wereldberoemde Spaanse filmregisseur Pedro Almodóvar woont. Bijna al zijn films zijn in Madrid opgenomen.

We wandelen via de Calle Conde de Peñalver naar de Calle de Ayala. en bezoeken de Mercado de La Paz, een grote overdekte markt met kraampjes vol met Spaanse gastronomische producten. Varkens- en vissenogen kijken ons glazig aan. Enorme jambón Ibérico, Iberische hammen, hangen aan haken, schalen met olijven, amandelen groenten en fruit, vis en mariscos, schaal en schelpdieren. Bij een kraampje met kaas en worst laten we enkele chorizos (de ster van de Spaanse worsten) goed inpakken voor thuis.

Salamanca is een levendige wijk met zeer moderne chique kledingzaken met grote namen van Spaanse en internationale modeontwerpers en een groot aantal juweliers, leder-, schoenen- en geschenkenwinkels. Ook zijn er gezellige cafeetjes.

We lopen vervolgens door de Calle de Serrano. Bij Santa, een luxueuze chocoladewinkel, kijken we onze ogen uit naar vitrines vol met heerlijke bonbons. We wandelen smullend verder.

Later op de dag, wanneer de zon de temperatuur naar de 37 graden jaagt, zijn we terug in het centrum en strijken neer op een terrasje op het Plaza Santa Ana. Dit gebied is het centrum van literatuur en theater.

Op het plein staat een standbeeld van de Spaanse dichter Federico Carcía Lorca. Op zijn hand zit een vogel. Vlakbij bevindt zich het oudste theater van de stad, het Teatro Español.

Met kwetterende vogeltjes boven ons in de bomen genieten we van een Spaans biertje en overheerlijke tapas. Na ‘n paar uurtjes rusten gaan we op zoek naar het Plaza Mayor, het grootste plein in het centrum.

Het Plaza Mayor is een van de meest bezochte plekjes van de stad. Op het plein zitten portrettekenaars en straatmuzikanten maken er met hun vrolijke muziek een gezellige boel van. De Dienst voor Toerisme bevindt zich onder de arcaden van het Plaza Mayor.

Midden op het plein staat het ruiterstandbeeld van Felipe III, onder wiens bewind het plein (waarvan de aanleg was begonnen onder Felipe II) in 1620 gereed kwam.

De gevel van het Casa de la Panadería uit 1590 (het huis van het toenmalige bakkersgilde) is versierd met fresco’s van Carlos Franco, die de klassieke symbolen van de stad voorstellen.

Voordat we terug naar ons hotel gaan vinden we gelukkig nog een plaatsje op het zeer druk bezette terras van chocolatería San Ginés en in een mum van tijd staan twee koppen met dampende dikke chocoladesaus, waarin je lepel rechtop blijft staan, voor ons en een bord churros, lange gefrituurde deegstengels die je in de chocoladesaus doopt voordat je ze opsmikkelt. Het is een typische Spaanse traditie.

Op onze plattegrond zien we dat het Palacio Real, het koninklijk paleis, maar op een steenworp afstand van ons hotel ligt. Het is een van de meest majestueuze gebouwen van de stad. Het paleis werd in 1764 ingehuldigd onder Carlos III (1759-1788) en is een ontwerp van Juan Bantista Sachetti.

Het neoklassieke paleis staat op een helling die afdaalt naar de rivier Manzanares. We hebben geen zin om in de rij te gaan staan voor het bezichtigen van het interieur en gaan naar de ernaast gelegen Catedral Nuestra Señora de la Almudena. De kathedraal is genoemd naar de vrouwelijke beschermheilige van de stad, Onze vrouwe van Almudena.

‘n Uur later stappen we voor de kerk in een bus en bij de halte Calle de Embajadores stappen we over op een bus die ons naar de Plaza del Emperador Carlos V in de wijk Atocha brengt.

We snuffelen rond bij de vele leuke houten boekenstalletjes op de Cuesta Moyano die, in de schaduw van de grote bomen van de botanische tuin, hier het hele jaar staan met oude zeldzame maar ook nieuwe boeken tegen lage prijzen.

We wandelen naar El museo del Prado dat vlakbij ligt. Voor het museum staat een groot standbeeld van Velázquez.

Het Prado, een van de meest toonaangevende musea ter wereld, beschikt over vele kunstschatten. Naast de Spaanse meesters Goya, Velázquez en El Greco hangt er een groot aantal kostbare schilderijen uit heel Europa, evenals een belangrijke schat aan beeldhouwwerken. Het is geweldig om, in een te korte tijd, naar zoveel moois te kunnen kijken.

We steken het Plaza de Cánovas del Castillo over, waar een fontein werd gebouwd ter ere van Neptunes, en wandelen terug via het Plaza Puerta del Sol, het plein dat het middelpunt van Spanje is. 10 wegen komen uit op dit plein, dat nu jammer genoeg grotendeels opgebroken is.

Via een doolhof van straatjes belanden we op een terrasje van een cervezeria met tapasbar. Op de tapasbar staat in een jamonera (een speciale houder waar een complete ham met been in wordt vastgeklemd) een jamón ibérico, ham van het Iberische varken, herkenbaar aan de zwarte hoef (waar de Pata negra, een andere naam voor dit varken en deze ham, naar genoemd is). We hoeven niet lang na te denken om een portie ham te bestellen als tapa.

‘s Avonds vinden we een leuk visrestaurantje en bestellen Bacalao Vizcaina, stokvis uit Biscaje geserveerd met o.a. rode paprika, dobbelsteentjes rookspek, ui en knoflook.

Na het ontbijt gaan we de volgende morgen meteen op pad. Het was ons al opgevallen dat het ‘s morgens erg druk is in de cafeterías. De Madrilenen ontbijten niet thuis maar doen dat buitenshuis met koffie en veel zoetigheid.

Het is onze laatste dag en we willen graag nog iets van de stad zien. We lopen in zuidelijke richting en komen terecht in de oude volkswijk La Latina. Vele kronkelige straatjes, dan weer eens trap op of trap af. Ook in dit gedeelte van de stad wordt flink gerenoveerd en gerestaureerd, zowel huizen als straten.

We ontdekken traditionele tavernes en typische winkeltjes. Viool- en gitaarbouwers hebben hier hun werkplaats. Op een van de ramen van een gemeentelijke instantie staat het symbool van Madrid: El Oso y el Madroño, de beer en de aardbeiboom.

We komen dit symbool overal tegen, op taxi’s, bussen, politieauto’s en vuilniswagens, op ansichtkaarten en zelfs op de putdeksels in het wegdek.

Op het Plaza Puerta del Sol staat een groot standbeeld van El Oso y el Madroña dat vele malen per dag gefotografeerd wordt. De straatnamen in La Latina, maar ook in de rest van het centrum, staan geschilderd op een straatbord wat het steeds weer spannend maakt om te raden, naar aanleiding van de afbeelding, hoe de straat of het plein heet waar we op dat moment zijn.

Onze laatste inkopen doen we bij het bekende warenhuis ‘El Corte Inglés’. Madrid is een levendige stad, zowel overdag als ‘s avonds, waar we heel graag nog eens op bezoek gaan. Maar het is nu tijd om onze koffers op te halen en terug te gaan naar het vliegveld.