Het is bewolkt en niet te warm, als we iets voor 6 uur ‘s morgens vertrekken naar Zwitserland. In feite zijn het ideale rij-omstandigheden en we ontmoeten ook geen files. Pas als we de Zwitserse grens in Bazel oversteken, begint het te regenen, maar dat zijn we ondertussen ook al gewend.

In Lauterbrunnen zetten we na 827 km de auto voor de volledige week in de parkeergarage en we bereiken met al onze bagage via twee treintjes het station van Mürren.

We hadden verwacht om zelf in het tussenstation Grütschalp onze bagage op het tweede treintje te moeten overladen, maar gelukkig is er sinds 1994 een lift die dat werk overneemt.

Een krakkemikkig vrachtwagentje brengt ons voor veel geld en met minimaal comfort naar onze vakantiewoning, die ruim bemeten en zeer comfortabel blijkt te zijn. De afwasmachine wordt door iedereen hartelijk verwelkomd. Het uitzicht vanaf het ruime terras zullen we wegens de dichte bewolking nog moeten afwachten.

Zoals altijd hier in Zwitserland ben ik vroeg wakker. Het is helder buiten. Samen met dat van Grindelwald is het uitzicht vanaf de vakantiewoning één van de mooiste die we hebben gehad, met in het oosten het beroemde trio Eiger, Mönch en Jungfrau.

En daarnaast ligt nog een hele bergkam van bijna 4000 meter met onder andere Breithorn en Gspaltenhorn.

Ik maak nog voor het ontbijt een mooie “zonsopgangs”-wandeling in de dalkom boven Mürren.

‘s Namiddags staat de mooie en bijna vlakke afdaling van Mürren naar Grütschalp, die ik vorig jaar al met Geert had verkend, op het programma.

Dankzij een ietwat uitgelopen “tank”stop vanwege het warme weer in Winteregg met live muziek duurt deze wandeling wel wat langer dan de verwachte 50 minuten. Terwijl Veerle en ik in Lauterbrunnen nog wat boodschappen gaan doen, wandelen Veerle Jr en Benji terug.

Zoals door het weerbericht gisteren voorspeld, wordt het vandaag een schitterende dag. We profiteren er direct van om met de kabelbaan naar de Schilthorn te gaan. Boven, op 2960 m met 17°C, is het uitzicht op de Berneralpen indrukwekkend en wolkenloos.

Terwijl Veerle, die twee jaar terug een zware rugoperatie onderging, noodgedwongen met de kabelbaan teruggaat, daalt de rest van ons af van de Schilthorn naar Mürren. Het wordt een mooie, doch vrij steile en zware afdaling voor onze nauwelijks geacclimatiseerde voeten en knieën, maar in de bergen dicteert het weer nu eenmaal het verloop van de wandelingen.

Omdat de knie van Veerle Jr terug begint op te spelen op het laatste stuk (een skipiste met zeer slechte ondergrond), nemen we na 1100 m afdaling vanaf de Allmendhubel het bakje naar Mürren.

Veerle Jr blijft een dagje in de vakantiewoning om haar knie wat te laten recupereren. De rest van ons gaat via 3 treintjes en 1 gondelbaan naar Männlichen.

Ondanks de bewolking valt het uitzicht op de wandeling naar de Kleine Scheidegg mee, vermits de hoge bergen toch af en toe nog hun toppen laten zien.

Tijdens de wandeling zien we natuurlijk traditioneel de vele Japanners ijverig de flora bestuderen. We zitten nog juist op tijd voor het onweer op het treintje van de Kleine Scheidegg naar Wengen, waar we Benji onze vakantiewoning van vorig jaar laten zien. Hij blijkt zich hier tot een fanatiek cadeaushopper te ontpoppen.

De ochtendwandeling naar Gimmelwald begint eerst in het bos met veel bewolking, maar daarna stortregent het en zit alles potdicht. Omdat het uitzicht wel mooi moet zijn, besluit ik deze wandeling te reserveren voor beter weer.

‘s Namiddags gaan Veerle Jr en Benji (gratis dankzij de gastenkaart) zwemmen in een wel heel klein mini “Hallenbad”. Voor de rest brengen we deze regendag door met de typische bezigheden: schaken, kaarten en lezen. Veerle vindt in het dorp eindelijk een wassalon. De avondwandeling in het dorp speelt zich gans af in de mistwolken.

Vandaag is het weer gelukkig beter en blijkt de afdaling van 200 m van Mürren naar Gimmelwald gemakkelijk en een mooi uitzicht biedend op de Gspaltenhorn.

De gondelbaan overbrugt de steile 600 m van Gimmelwald naar Stechelberg, van waaruit we de vlakke (en warme) 5 kilometers langs de beroemde watervallen van het Lauterbrunnendal afleggen.

Tijdens de middagpauze bezoekt Veerle Jr samen met Benji de Trümmelbachfälle. Voor haar is dit reeds de derde maal, maar zij vindt de watervallen nog altijd even indrukwekkend.

Benji verwondt zijn hand op een nogal ongelukkige manier, maar alles blijkt na een bezoek aan de dokter mee te vallen.

Terwijl de anderen samen met Benji in Thun gaan shoppen, profiteer ik van het mooie weer om nog eens een serieuze “klassieke” wandeling, dus alles zonder bakjes met de ouderwetse benentram, op de flanken van de Schilthorn te maken: eerst naar Wassenegg met een mooie blik op het Sefinental en de Gspaltenhorn, dan een “mini”pasje oversteken naar Schilttal en Blumental boven Mürren.

Ik passeer een gedeelte van de Northface-Trail, waar op verschillende plaatsen borden staan met uitleg over de eerste beklimmingen van de Noordwanden van de verschillende bergtoppen die zichtbaar zijn aan de overzijde van het Lauterbrunnental. Heel interessant allemaal, maar spijtig genoeg is de toegang tot dit pad juist iets te steil om later nog eens met Veerle terug te komen.

Het gedeelte van de Allmendhubel naar Grütschalp loopt langs de Mountain View Trail, waar vooral de uitbundige flora opvalt. Buiten de 200 m naar boven van Gimmeln naar Bryndli en de afzink op het einde van de wandeling naar het station naar Grütschalp is dit een prachtige en niet al te zware wandeling; het bad in de vakantiewoning doet toch deugd. De top van de Schilthorn is wel bijna de hele tijd in de wolken geweest en ik betwijfel zeer of ze daar wel een mooi uitzicht hebben gehad.

Op weg naar Bönigen pauzeren we even in Grindelwald, waar we toch nog altijd graag terugkomen en waar we onze vakantiewoning van een paar jaar geleden aan Benji laten zien.

Terwijl de anderen vanwege het mindere weer aan het shoppen slaan, wandel ik langs de Terrassenweg, een mooi gelegen asfaltweg boven Grindelwald.

Ik passeer een Natuurvriendenhuis, waar ik de tarieven voor overnachting vergelijk met die van de twee vakantiewoningen, waar wij dit jaar onze vakantie doorbrengen. Tot mijn grote verbazing komen deze goedkoper uit de vergelijking en dat met véél meer comfort.

In Bönigen betrekken we onze volgende vakantiewoning, die een minder riant uitzicht heeft.

Ook het comfort valt wat tegen: minder ruimte, geen afwasmachine en geen bad en dat voor slechts 10 Zwitserse Franken per dag minder. De ligging vlak bij meer en zwembad zal er wel iets mee te maken hebben.

Ik ga vandaag mee met de rest shoppen in Interlaken, zelfs zonder zagen. In Interlaken fotograferen we de mooie Japanse tuin en het Casino Kursaal.

‘s Avonds en ‘s nachts regent het, maar in de rest van Zwitserland was het veel erger en in België is het ook niet veel soeps. Al met al mogen we over het weer dus niet klagen.

De oude dorpskern van Bönigen is, ook dankzij de iets hogere ligging boven de Lütschine, beschermd gebleven voor overstromingen en andere rampen.

Een groot aantal huizen en andere gebouwen uit de 18e eeuw is bewaard gebleven. Aan deze panden is een dorpswandeling gewijd, die echt de moeite waard is. Op vele van die huizen wordt op de voorgevel de onstaansgeschiedenis ervan beschreven.

Op de boot ‘s namiddags naar Brienz is het warm en schijnt eindelijk terug de zon. We besluiten echter om het treintje naar de Brienzer Rotholm niet te nemen wegens de opkomende bewolking.

Een goede beslissing, want een beetje later verdrijft een onweer ons van een terrasje in Brienz naar de trein terug naar Bönigen. En deze ene keer hadden we natuurlijk onze regenkleding niet meegenomen.

Vanwege het weer gaat de rest nog een keertje in Interlaken op zoek naar de laatste cadeautjes van Benji voor zijn familie. Ze kennen de winkelstraat nu ongeveer wel van buiten.

Ik maak een wandeling langs het wildpark en het Waldlehrpad, een redelijk vlakke wandeling die de flora van de streek (bomen en struiken) probeert te beschrijven. Maar je vindt de betreffende plant alleen maar aangegeven met een nummer, dat je moet opzoeken in een foldertje dat ik op dat moment nog niet heb.

Voor de rest is de bewegwijzering niet om over naar huis te schrijven en kan men mij in het Verkeersbureau niet aan een goede wandelkaart met onder andere tijdsduur en moeilijkheidsgraad van de wandelingen in de omgeving helpen. Dat heb ik toch al veel beter meegemaakt.

Ook het dierenpark kan mij niet bekoren: alleen een kooi met een paar gemzen en steenbokken en een weide voor de bergmarmotten die zich vanwege de regen natuurlijk niet laten zien. Al bij al toch een mindere dag.

Iedereen is uitgeshopt en blijft vanwege het weer in de vakantiewoning. ‘s Namiddags regent het niet meer en Veerle Jr en Benji gaan zwemmen in het zwembad achter de hoek, maar de zon laat zich toch niet meer zien. ‘s Avonds maak ik nog een kleine wandeling langs het meer. Maar het weerbericht belooft beterschap voor de volgende dagen.

Terwijl Veerle Jr en Benji eindelijk van hun lang beloofde zon- en zwemdag aan het meer kunnen genieten, nemen wij in Brienz het antieke treintje (1891) naar de top van de Rothorn op 2244 m. Alhoewel de zon en de bergtoppen verstoppertje spelen met de wolken, is het uitzicht zeker de moeite waard om later nog eens terug te komen, als het helemaal helder is.

We varen terug naar Interlaken en nemen daar het al even antieke treintje (1901) naar de Harder Kulm op 1321 m. Alhoewel minder hoog gelegen is het uitzicht op de stad Interlaken en het daarachter oprijzende Jungfraumassief prachtig.

Onze laatste vakantiedag. Vermits het volledig helder is, gaan we nog niet direct naar huis en via de gondelbaan bereiken we vanuit Grindelwald de First.

Terwijl de rest van de familie tevergeefs naar marmotten gaat zoeken in het Murmeltiertal, verken ik de wandeling naar de welbekende Bachalpsee (2 x 50 minuten aangegeven, niet al te steil en met een beetje geduld ook voor Veerle een volgende vakantie te doen).

Het uitzicht op Schreckhorn, Fiescherhörner en de daarachter gelegen piramide van de Finsteraarhorn, die ik voor de eerste maal zie, is werkelijk magnifiek.

De Finsteraarhorn is wel de hoogste piek van de Berneralpen, maar is vanwege zijn afgelegen ligging vanuit weinig plaatsen zichtbaar.

Langs het pad is de flora met daarbij vooral de Alpenbloemen aangegeven met bordjes, alhoewel ik het langs de Mountain View Trail boven Mürren toch allemaal wel indrukwekkender vond.

‘s Middags vertrekken we naar huis. De terugreis verloopt voorspoedig zonder files, maar het is wel warm. Een half uur voor we de Belgische grens bereiken regent het echter alweer.