Hobbelend over slechte wegen die natuurlijk totaal niet geschikt zijn voor het soort bus waarmee we zijn opgehaald van het kleine vliegveld, gaan we van hotel naar hotel en wordt het aantal inzittenden steeds minder. Op een gegeven moment moet de bus zelfs over een stuk strand om zijn weg te kunnen vervolgen.

Ons hotel in Agios Sostis ligt aan een smal strand en de kamers zien er voor Griekse begrippen prima uit, we hebben twee kamers naast elkaar.

Het eerste dat me opvalt is het grote aantal huismussen bij het hotel, ze kunnen hier naar hartenlust nestelen onder de dakpannen. Was het bij ons ook nog maar zo. Vanuit mijn kamer zie ik een steenuiltje in een telefoonpaal zitten.

De omgeving van het hotel belooft veel goeds voor de komende dagen; erg veel bloemen, prachtige oude olijfboomgaarden en behoorlijk wat vogels. Vanuit de bus zag ik al geelgorzen, putters en veel zwaluwen.

Het is vandaag stralend mooi weer. We wandelen langs het strand in de richting van Laganas. Het smalle zandstrand ligt bezaaid met een soort harige bollen die wel wat weg hebben van zee-egels maar die afkomstig zijn van zee-ajuin, een grote hier in zee groeiende zeewaterplant. Schelpen vind je hier maar weinig, slechts enkele kleine ‘normale’ exemplaren.

Wel bloeien er links en rechts prachtige grote bloemen, een soort sedum met rode bloemen en soms ook gele. Bij Laganas wordt het drukker op het strand. Laganas is een badplaats en het stikt hier dan ook van de strandpaviljoens. Ondanks het feit dat ik gruw van dit soort plekjes straalt het voor even een leuke sfeer uit.

Op diverse plaatsen kun je hier met kleine bootjes gaan kijken naar de Carretta-Carretta, de grote zeeschildpadden die de trots van het eiland zijn. Wie weet gaan we de komende dagen nog een tochtje maken om de schildpadden te zien, maar ik moet het eerst met mijzelf eens worden of ik dat eigenlijk wel wil.

Na de drukte van Laganas wordt het strand iets breder en staan er links en rechts bomen op het strand. Hierachter bevindt zich meer groen: veel grote bamboestruiken, wilde narcissen en distels. Hier horen we behoorlijk wat vogels zoals piepers en leeuweriken.

Helaas kan ik vanwege mijn whiplash niet alles meesjouwen dus moest ik elke keer kiezen tussen videocamera en verrekijker. Ik maak een film van onze reis, dus meestal wordt het de camera, anders had ik nog zeker meer vogelsoorten kunnen herkennen.

Na het eten wandelen we nog even in het pikkedonker, dat is het hier al om 21.00 uur, in de omgeving van het hotel en genieten van een concert van de vele krekels en kikkers.

We klauteren de volgende dag rechtsaf langs het strand om te proberen een soort baai te bereiken. We zagen op de kaart een baai aangegeven en dit lijkt me wel een aantrekkelijk vogelgebied. Maar helaas, het blijkt onmogelijk om er via het strand te komen dus gaan we bij een hotel naar boven om middels kleine wegen ons doel te bereiken.

De baai vinden we niet, maar het is een prachtige, drie en een half uur durende, wandeling door schitterende olijfboomgaarden omgeven door veel bloemenpracht hetgeen weer de nodige vlinders aantrekt. We zien onder andere een zuidelijke koninginnenpage en een bruine beer.

Aan de kust lopen we verder over ronde afgesleten stenen langs hoge kliffen. Daarna boven langs weer terug. Enkele boeren zijn hier bezig om het gemaaide gras onder hun olijfbomen te verbranden; opa zit erbij om de nodige aanwijzingen te geven.

Het wemelt hier van de vogels, hoofdzakelijk vinken, mussen en putters maar we zien ook nog een soort klauwier.

We gaan een kijkje nemen in het kleine vissershaventje nabij Laganas en Agios Sostis. Net als in Denemarken ook hier kleine bootjes die volgepakt zijn met fijnmazige netten. Ik denk dat men hier hoofdzakelijk op ansjovis vist.

In verband met de aanwezigheid van de zeeschildpadden is het vissen hier sterk aan banden gelegd en dan kun je je wel voorstellen dat ze graag wat bijverdienen door toeristen mee te nemen om te kijken naar de schildpadden.

We wandelen rustig en genietend van het mooie weer terug naar het hotel. We praten met Pavlos, de eigenaar van het hotel. Pavlos is een zanger en treedt af en toe op op het terras achter het hotel. Hij vertelt ons veel over het eiland en over de vele aardbevingen. Desgevraagd vertelt hij ook over de vogels die het eiland gedurende de trek aandoen.

Vandaag wandelen we naar Kalamaki, waar de meeste Carretta-Carretta zeeschildpadden van de Middellandse zee voorkomen.

In juni komen de volwassen vrouwtjes van ongeveer 100 kg en een lengte van ongeveer 1 meter ‘s nachts het strand op om hun eieren te leggen. Daarom gelden strenge regels voor de recreatie in deze baai.

Wel mag je met bootjes gaan kijken naar de schildpadden, want ook nu zitten ze al voor de kust. Vanaf het strand hebben we al een paar keer een kop boven water uit zien kijken. Hoewel ik geen voorstander ben van het met bootjes opjagen van schildpadden, ga ik mee met een van de bootjes. Ik weet inmiddels dat men er hier vrij goed mee omgaat.

Het duurt niet lang of we zien de eerste al naast de boot zwemmen. Zo af en toe komen de imposante dieren met hun kop boven water om adem te halen. De schipper geeft uitleg en vertelt dat de bootjes in de gaten worden gehouden door het Wereld Natuur Fonds. Blijven ze te lang rond een schildpad hangen, dan lopen ze de kans hun vergunning kwijt te raken of een boete te krijgen. Een goede zaak dus en de schipper is er zelf ook niet negatief over.

Veel verwerpelijker zijn de mensen die met waterfietsen bij de schildpadden blijven klieren en er zelfs achteraan zwemmen. De schipper vertelt dat hier binnenkort waarschijnlijk maatregelen tegen zullen worden genomen. Overigens is er onder de hoge rotsen even verderop een stuk strand dat hermetisch is afgesloten voor bezoekers, hier kunnen de schildpadden geheel ongestoord hun gang gaan.

Al met al ziet het er redelijk uit, maar ik probeer me wel een voorstelling te maken hoe het er hier in het echte hoogseizoen aan toe zal gaan… Alleen deze verhuurder heeft al acht bootjes die elk uur het sop kiezen.

Aan het eind van de middag snorkel ik nog even heel voorzichtig in zee voor het hotel. Ik had me er niet zo veel van voorgesteld maar het is heel mooi. Prachtige vissen zwemmen vlak voor me door de waterplanten en koralen en dat terwijl ik niet dieper zit dan een meter. Na zo’n tien minuten stop ik ermee want ik begin het behoorlijk in mijn nek en armen te voelen. Overigens valt het me wat de whiplash betreft niet tegen, zou het warme klimaat toch positief werken?

Vandaag maken we een rondrit per bus over het eiland. Op deze manier zie je pas goed hoe mooi en on-Grieks Zakynthos eigenlijk is. We rijden door diverse kleine bergdorpjes met karakteristieke huisjes en kerkjes.

We bezoeken het kerkje van Macherado. Normaal gesproken mag je hier niet met korte broek en blote armen naar binnen maar de koster maakt blijkbaar graag een uitzondering, hoe vaak zal hij dat wel niet doen op een dag, in de hoop dat mensen foto’s bij hem kopen waar de pracht en praal van de kerk op staan afgebeeld. Fotograferen en filmen is natuurlijk streng verboden.

We doorkruisen de bergrug aan de westkant van het eiland en we slingeren over prachtige wegen met veel cipressen en overal veldjes met bloeiende planten. Wat mij betreft een van de mooiste delen van het eiland. Boven op de bergen doet het landschap wel wat aan Zweden denken, zoveel bomen staan hier op de rotsige bodem.

In de bomen hangen kleine zakjes die nog het meest lijken op nestjes van wevers of buidelmezen. Als ik later zo’n ‘nestje’ van dichtbij bekijk, blijkt dat het toch wat anders moet zijn, waarschijnlijk een bouwsel van een of ander insect.

In Kambi is een hoog op de kliffen gelegen gedenkpunt voor de mensen die, vooral tijdens de bezettingen, terecht werden gesteld door ze van de rotsen af te duwen. Het laatst gebeurde dat hier met 70 mensen in 1945. Het water onder de rotsen geeft een prachtige lichtblauwe weerschijn. Onderlangs de steile rots vliegen twee slechtvalken die hier wel zullen broeden. Verder zien we ook nog een prachtige rode wouw vliegen.

In Anafonitria kijken we rond terwijl de rest in een taverne wat eet. Zo komen we bij een kerkje dat op dit moment wordt gerestaureerd. Hier zou de heilige Dionysios, waarvan men beweert dat hij over genezende krachten beschikte, zijn thuisbasis hebben gehad. Toen men jaren na zijn overlijden zijn graf opende om het lijk te verplaatsen, bleek het nog geheel intact.

Het lijk werd op 24 augustus verplaatst naar Zakynthos-stad waar het in de kerk in een glazen kist is geplaatst. Elk jaar op 24 augustus wordt deze door de stad gedragen. Veel zieken gaan op de route op de grond liggen in de hoop dat men de kist over hen heen tilt. Een soort Jomanda in overleden vorm. De dag voor dit festijn mogen de inwoners van Zakynthos zijn sokken kussen, de glazen kist heeft daartoe aan de onderzijde een opening. Ter geruststelling: meneer krijgt elk jaar schone sokjes aan.

We reizen maar snel weer verder naar Volimes, een oud handwerkersdorpje waar de straten vol hangen met kleden en kleedjes. Bij de bus staat een man landschildpadjes te verkopen. Wat een afschuwelijke handel.

In de omgeving van Paliokastro, we zijn inmiddels aan de oostkust van het eiland, hebben we een mooi uitzicht over zee en kunnen we zelfs Keffalonia zien liggen.

Ook bezoeken we een kleine wijnmakerij, nog een belangrijke inkomstenbron voor het eiland, waar we een glaasje kunnen proeven.

De gids vertelt over de jacht op het eiland en de traditie die daarbij hoort. Ze vertelt dat door het vele jagen er nu alleen nog maar huismussen op het eiland rondvliegen en dat de jagers uit verveling maar op verkeersborden schieten.

Ik lach in mezelf, want juist als zij dit vertelt, vliegt er een groep putters in de struiken naast de bus: ik heb al zo’n 20 soorten vogels geteld. Maar de fanatieke jacht op deze eilanden is natuurlijk een verwerpelijke zaak.

Vandaag hebben we fietsen gehuurd in Agios Sostis. We rijden richting Keri aan de zuid-westpunt van het eiland. Hiervoor moeten we dwars door de bergen en dat valt niet mee. We komen langs prachtige oude boomgaarden met olijfbomen en op een afstand zien we cipressen tegen de berghellingen staan.

Voorbij Kamaroti zien we een bordje staan met ‘camping’ dus daar fietsen we naar toe. We rijden het smalle stenen weggetje uit en komen bij een kleine camping waar je lyrisch van kunt worden. Hij ligt in een olijfbomengaard die op terrassen tegen de helling aan zee is opgebouwd. Veel schaduw en een prachtig uitzicht over zee.

Bij Limni Keriou zoeken we een baai die hier volgens de kaart zou zijn. Dit valt helaas tegen, de plas is volledig met riet dichtgegroeid en hoewel hier ongetwijfeld de nodige zangertjes in zullen zitten, nodigt het gezien de rommel niet echt uit om er verder in te gaan.

We gaan verder de bergen in waar ondanks de 21 versnellingen fietsen al snel onmogelijk wordt, dan maar te voet verder. Op andere delen zeilen we weer met een enorme vaart naar beneden over wegen met haarspeldbochten, prachtig, maar gezien het slechte wegdek moeten we constant in de remmen knijpen.

Het is een hele onderneming, maar uiteindelijk komen we aan in Keri, een klein oud dorpje dat nog het meest van alle dorpjes een Griekse indruk maakt. We bekijken het dorpje en fietsen en lopen verder naar de vuurtoren.

Die vuurtoren stelt niet veel voor maar we hebben wel een prachtig uitzicht over de kliffenkust. Het heeft wel wat van Dover maar dan met helblauw water.

Een stukje terug sta ik op het randje van een erg hoge klif en daar voldoe ik aan de opdracht die ik van Henri, mijn broer, mee kreeg. Ik zie namelijk iets blauws langs de rotsen vliegen… het zal toch niet… het is een mannetje rotslijster! Filmen is moeilijk maar als het goed is, staat hij er in elk geval in een flits op.

‘s Avonds zien we na het eten bij het hotel nog een aantal vuurvliegjes, prachtig. We geven enkele hotelgasten uitleg wat dit nu voor een vliegende lampjes zijn.

We wandelen vandaag door boomgaarden richting kust. Het strand bestaat uit kleine en grote ronde stenen wat het lopen niet eenvoudiger maakt. We lopen onder de hoge kliffen en op de plek waar het strand ophoudt, probeer ik al pootje badend nog iets verder te komen.

Dit lukt maar gedeeltelijk; op de plek waar enkele grotachtige gaten in de rotsen ontstaan wordt het plotseling erg diep. We zien hier de prachtigste onderwaterflora tot anemonen aan toe. Truus denkt steeds iets te horen en net als ik begin te denken dat ze zich wat verbeeldt, krijgt ze gelijk. Een zeeschildpad laat zich telkens even zien, nieuwsgierig als hij of zij is wat voor wezens er op het strand lopen.

Als we stil zijn, nadert het dier tot op zo’n 100 meter. Dan realiseer je je dat het op deze manier zien van zo’n schildpad eigenlijk vele malen mooier is dan vanuit zo’n bootje. Maar al snel komt er een motorbootje vol met toeristen en zien we het dier niet meer.

‘s Middags wandelen we naar een boomgaard om in de schaduw wat te genieten van nog wat vogels. Het wemelt hier van de vogels, ik zie putters, groenlingen, veel mussen en een Griekse spotvogel. Al een tijdje viel me zijn zang op maar als dat ik hem eindelijk in de kijker krijg, weet ik het zeker.

Ik zit nu om 22.00 uur dit verhaal op papier te krabbelen als plotseling mijn oog valt op een steenuiltje. Het zit in het pikdonker vlak voor me op de telefoonkabel. Een poging om het met de infrarood functie van de videocamera op te nemen mislukt, hij neemt onmiddellijk de benen, of liever gezegd de vleugels, en gelijk heeft hij eigenlijk ook wel.

Vandaag maken we voor de tweede keer een fietstocht. We rijden vanaf het hotel langs de bergrug naar Macherado en vervolgens rechtsaf al slingerend tot vlak voor Zakynthos-Stad waarna we via Ambelokipi en Laganas weer richting hotel gaan.

Een pittige maar prachtige tocht. De weggetjes slingeren door oude olijfboomgaarden waar je af en toe een schaapherder met zijn kudde tegenkomt. Ook veel akkers met druivenranken ten behoeve van de wijnindustrie, zij het dat het hier allemaal nog op zeer kleine schaal plaats vindt.

Toeristen kom je in dit deel van Zakynthos niet veel tegen, maar wat mij betreft is het echt het mooiste deel van het eiland. Langs de weg staan hier en daar reusachtige palmbomen, schijfcactussen en agaven. Wat hier op het boerenland opvalt zijn de vele slecht verzorgde honden die in boomgaarden aangelijnd of in een hok zitten.

In de buurt van Sarakinado stuiten we op een ambachtelijke pottenbakkerij waar we ook het winkeltje even bekijken. Het is al snel duidelijk… hier kom je niet weg zonder geld uit te geven.

Ik koop voor mijn ouders een wijnkan met kopjes en voor mezelf een mooie mok en een asbak. Gek trouwens, ik rook niet eens.

Het is erg warm vandaag en het water dat we hebben meegenomen is dan ook al snel op zodat we links en rechts maar wat kopen, lekker en gekoeld bovendien. Het wordt hier sowieso aangeraden om geen water uit de kraan te gebruiken.

Op de eerste avonden hoorden we ze al, maar nu hebben we ze ook gezien, de groene kikkers. En geen kleintjes. In een sloot zien we een aantal van zeker 20 cm lengte, dit moet wel een andere soort dan de bij ons bekende groene kikker zijn. Truus ziet even verderop een groene slang van zo’n 60 cm de weg oversteken en nog geen 100 meter verderop is er een aangereden.

Langs het strand lopen we de volgende ochtend naar Agios Sostis en daarna naar Laganas. In Laganas is het een drukte van belang want het is vandaag bewolkt en benauwd dus geen strandweer, er vallen zelfs zo’n 13 druppels regen.

Aan het eind van de middag uur trek ik er nog even met de videocamera op uit. Ik wil wat mooie beelden van de knoesterige oude olijfbomen maken. Aan zee zie ik een jongen met een harpoen visjes vangen voor de pot.

Bij een met riet dichtgegroeid beekje hoor ik iets ritselen. Meestal zijn het hagedissen, maar dit is iets anders. In een reflex kijk ik opzij en sta oog in oog met een wouwaapje, de kleinste reigersoort. Ik wil de camera pakken, maar weet eigenlijk wel dat deze ontmoeting maar van korte duur zal zijn. Al snel verdwijnt deze schoonheid in het reusachtige riet om zich niet meer te laten zien.

Op onze laatste dag op Zakynthos beperken we ons tot een korte wandeling naar het strand. Het slechte weer maakt het afscheid van het eiland minder moeilijk. Op het strand zien we nog een groep grote vogels overvliegen, het zijn waarschijnlijk pelikanen.

Zakynthos heeft op mij een fantastische indruk nagelaten, het zal een van de weinige Griekse eilanden zijn met zo veel groen en plantenweelde. Ik denk dat ik hier zeker nog eens terug zal komen.